Dagboek

6 jaar publiek in de sociale media, wie ben ik nu?

Toen ik in 2014 begon met mijn voorbereidingen voor Leaving Holland website en andere sociale media kanalen was ik al jarenlang blogger. Ik blogde bijna elke dag. En ik vond het leuk! De blogwereld was toen een leuke betrokken wereld. Dat is inmiddels wel verandert. Hoewel ik nog elke dag in mijn dagboek schrijf en alles bijhoud wat ik doe, is dat nu meer voor mijzelf, mijn mening over de wereld is anders geworden en mijn wereld groter. Alhoewel? Is dat wel zo? is mijn wereld echt groter geworden? (lees: Waarom ik het heerlijk vind om alleen te zijn)

Het leek een slim plan, bloggen over mijn reis naar de Filipijnen en mijn leven als digitale nomade. In 2015 was ik vol goede moed toen ik mijn eerste vlog opnam met mijzelf vol in beeld. En ik opende al snel een Facebook pagina en een twitteraccount. Het groeide, en best snel ook, zeker na mijn vertrek. Maar het heeft nooit de hoogtes en interacties bereikt waar ik op hoopte. En dat kwam wellicht door mijn eigen onzekerheid en tegenzin.

Dating in Mexico

Ik dacht aan mijzelf als een product, en dat product wilde ik verkopen op het internet

Ik zag mijzelf aan een product, JC from Holland, ik ben haar jarenlang geweest, ik deed aan branding, het woord “Influencer” bestond toen nog niet echt, en het ging toen veel meer om authenticiteit. En daar hou ik van: authentiek zijn. Dat is ook altijd mijn streven geweest. Want hoewel jongelui het fantastisch vinden om mee te kijken in het leven van bungee jumpende mensen die altijd opgewekt, blij en positief zijn, kwam ik diezelfde mensen tegen in hun ECHTE leven en ontdekte dat ze leefden voor de kijkcijfers om het zo maar te zeggen en helemaal niet zo gelukkig of succesvol waren. En vaak worstelden met sociale media moeheid.

En dat wilde ik voor mijzelf voorkomen, ik wilde in ieder geval echt zijn. En niet leven voor het publiek. Toch is dat lastig heb ik geleerd. Want hoewel ik dan probeerde afstand te houden van al die cijfers en algoritmes, word je er op een dag gewoon in meegesleept. En zit je uren naar je stats te kijken en Google je op trends. Zeker als je je bezoekers aantallen ziet inkakken na alweer een wijziging in de algoritmes.

Ik ben tig keer van identiteit veranderd en groeide mee met mijn eigen “Concept”

Ik veranderde, van digitale nomade, naar reizende vrouw, naar riding nomad en naar 50plusser op reis. Ik veranderde van Engels naar Nederlands, naar twee talen. Ik zocht naar een vorm, en die vorm wisselde met mijn status in het dagelijks leven. Maar wat vooral veranderde was mijn manier van denken: ik dacht in blogmomenten en vlogmomenten. Ik bezocht toeristische plekken 2x achter elkaar, 1x voor mijzelf en 1x voor het publiek. En dat publiek leek helaas zelden tevreden.

JC from Holland, white beach

Blije mensen applaudiseren zelden, sacherijnige mensen galbakken altijd, zo lijkt het

Na 6 jaar van weinig applaus en heel veel negativiteit ben ik er wel een beetje klaar mee. In 2020 heb ik drie maanden opgesloten gezeten in Playa del Carmen in een lockdown vanwege Covid. En dan bedoel ik echt opgesloten, geen Nederlandse variant op een lockdown. Een prima tijd om te navelstaren en na te denken. Want wat wil ik nu echt? Ik was sociaal media moe. Ik ben nu, een jaar verder nog steeds kriebelig van al het gesteggel en gevecht om ieders gelijk en mening op sociale media en ik ben het vooral zat om ongenuanceerd afgebrand te worden op ‘d’s’ en ’t’s’ van mensen die niet eens weten wie ik ben.

JC from Holland, Sinulog

Ik heb geleerd dat linksom of rechtsom, ik het toch nooit goed genoeg doe om de massa te behagen

Ik heb altijd de instelling gehad dat ik zocht naar wat mijn publiek leuk vond en wilde lezen of zien, ik hield vragenmomenten, polls en enquetes. Alles om aan te bieden wat interessant was. Maar hoe je het op sociale media ook went of keert het is nooit goed genoeg, er is altijd wel iemand die je afbrand, een mening heeft die ongezouten geventileerd moet worden of vind dat je een ******* bent.

En dat mag je dan niet persoonlijk nemen leren de internet goeroe’s mij. Nou bullshit, soms zijn die reacties zo direct en persoonlijk dat je niet anders kunt dan in de verdediging schieten of aan jezelf gaan twijfelen. Gesproken woorden, en geschreven woorden richten schade aan en doen pijn. Helaas zijn er teveel mensen op het internet die daar geen rekening mee houden.

Jeanette Slagt on leaving Holland

Waarom doe ik dit nog?

Die vraag heb ik mijzelf in de afvlakking van COVID gesteld. Want zelfs over het land waar ik nu (noodgedwongen) woon, weten mensen in Nederland het beter en blijf ik de sufkop. Dus waarom zou ik nog schrijven over emigratie en wat er bij komt kijken? Over de veiligheid in Cancun of de prijzen van het dagelijks leven? Als toch iedereen het beter denkt te weten?

Mijn Engelse gasten zijn gelukkig wat genuanceerder. Maar ook daar, tref ik steeds vaker scheldwoorden en ongezouten meningen die soms echt nergens op slaan. Simpelweg omdat mensen mij niet kennen en afgaan op wat ze lezen op het blog of zien in de videos en interpreteren binnen hun eigen referentie kader.

Ik koos zelf voor de publiciteit, dat besef ik, maar nu kies ik meer voor mijzelf

Waarom doe ik dit nog? Nu, ik deed het toch al niet zo erg voor de kijkcijfers, hoewel natuurlijk wel een beetje, maar al lang niet meer zo veel. Ik stopte in 2021 met Facebook, en richtte me op Twitter, en ik focus op YouTube. Maar ik focus vooral op mijzelf.

Luister maar wat ik vertel in de video wat er allemaal gaat veranderen, en hoe ik het in de toekomst ga aanpakken. En uiteraard zullen er mensen zijn die daar dan een mening over hebben, die mogen hem neerpennen in de reacties onder dit blog, of op YouTube en dan beslis ik daarna wel wat ik ermee doe met die reacties. Alle reacties worden gefilterd op scheldwoorden, en vastgehouden voor ze gepubliceerd worden, op die manier hou ik grip op wat er wel en niet op mijn website en videokanaal verschijnt.

 

Sociale Media en ik, dit heb ik geleerd over de jaren:

  • Ik ben zelfbewiuster geworden en sta makkelijker voor de camera, vroeger stond ik er echt alleen maar achter en haatte ik het als ik in beeld kwam, het boeit me niet meer zo, ik ben wie ik ben, in al mijn kilo’s, veelkleurigheid, afwijkendheid en misschien wel saaiheid?
  • Ik ben onverschilliger geworden, daar waar ik vroeger heel veel waarde hechtte aan de mening van het publiek, boeit me dat nu vele minder, ik kan toch nooit iedereen tevreden stellen.
  • Ik ben harder geworden, ik ben een gevoelsmens, en dat zal ik altijd blijven, mijn haat/liefde verhouding met sociale media zal ook altijd blijven. Maar ik trek het me een stuk minder aan dan vroeger, en ik ben heel makkelijk geworden in het deleten van reacties waar ik me dan ook niet schuldig onder voel.
  • Mensen zijn grof, vals en gierig. Ik heb altijd vakantie dus ik kan wel voor niets werken, ik leef er goed van dus waarom doneren. Mensen geloof me, mijn geld is ook eindig en elke maand op. Omdat ik in landen leef waar altijd de zon schijtn wil niet zeggen dat hier geldbomen groeiende, dan liepen de migranten die europa overspoelen wel deze kant op.
  • Klickbait rules! maar ik wieger en aan mee te doen, ik blijf mijzelf en als mensen en de algiritmes dat niet waarderen, so be it. Ik ga geen plastic leven tonen, ik ga geen show opvoeren, ik ben wie ik ben, in al mijn emoties, en soms in alle saaiheid van mijn dagelijks bestaan. Daarbij: ik haat skydiven en bungeejumpen en andere extreme sporten of het eten van levende wormen, en ik maak geen heisa, ik leef gewoon.
  • Algoritmes zijn moordend. Google en Facebook kunnen een bedrijf zoals het mijne maken of breken. Als je niet aan 101 voorwaarden voldoet en zelfs met een dijk van een SEO en laadtijd van je website kun je toch nog dalen in de algoritmes en in het drijfzand van Google en andere Sociale Media verdwijnen.
  • Ik ben inmiddels ook zo goed als gestopt met Twitter, ik was het gescheld daar zat, mensen hebben echt de kracht om een ander stuk te maken en daar zit je dan in mee te lezen, als je niet zelf eht slachtoffer bent van 1 of andere vage aanval om niks, en ik merk dat hoe meer ik loskom van sociale media, ik dichter bij. mijzelf kom en meer in balans raak.
  • Er is een heel leuke wereld daarbuiten, en die wil ik in het echt zien en nietconstant door de lens van mijn camera. Ik wil herinneringen maken en vastleggen, voor later, voor eventuele kleinkinderen en voor mijzelf als ik oud op een bankje voor mijn huis zit, dat ik nog eens terug kan kijken. Dat is veel belangrijker dan likes en applaus.

 

Jeanette reist over de wereld sinds haar 17de, maar altijd met een huis om naar terug te keren. In 2015, op haar 54ste, liet ze ook dat huis achter. Je zou haar een nomade kunnen noemen want ze zwerft het liefst over de aarde op een motor met alle bezittingen achterop. Zo reisde ze bijvoorbeeld door de Filipijnen en nu dwars door Mexico. Ze is eigenaar van Leaving Holland en Floating Coconut websites. En ze geniet van haar werk als Emigratie Coach waarbij ze anderen helpt hun emigratie droom te verwezenlijken.