Alles wat ik in de grond duw groeit

Wonen in de woestijn is voor mij een nieuwe belevenis. En naast de verschrikkelijke koude nachten en de handen vol stofzand die ik dagelijks uit mijn huis veeg ontdek ik ook de leuke kant van wonen in de woestijn.

Sinds november 2021 woon ik in een klein dorp in de buurt van La Paz, Baja California Sur in Mexico. Als ik aan de ene kant de straat uitloop sta ik midden in de woestijn tussen de metershoge cactussen en het tumbleweed, als ik aan de andere kant de zanderige hoofdstraat uitloop sta ik aan een baai, niet de mooiste van de wereld, maar die vind ik dan weer op een minuutje of 10 rijden van mijn huis.

Alle straten in mijn dorp zijn van zand, en ik ontdekte na 1 van de sporadische regenbuien dat die straten ernstig van vorm veranderen als het regent. Het regenwater wat richting het afwateringskanaal en richting de baai stroomt slijpt diepe sporen vol grind uit in de toch al niet zo geweldige kwaliteit wegen.

Nooit geweten dat landschap zo drastisch kan veranderen door regenval. Toen ik deze kant op reed op de motor heb ik bijna 5 dagen door de woestijn gereden, ik zag toen wel de brede droge rivieren en natuurlijke kanalen naar de zee, maar ik had nooit kunnen denken dat dat op kleinere schaal in de dorpen met de straten gebeurd.

Ik dacht ook altijd dat de woestijn een onvruchtbare dooie bende was

Elke dag veeg ik een hele berg zand uit mijn huis, stofzand. je loopt het naar binnen, het waait naar binnen en het hoort inmiddels bij mijn dagelijks leven. Alles in huis is ook elke dag bedekt met een grijs laagje stofzand. Dat betekent dat ik hier dus mijn huis veel vaker schoonmaak dan ik ooit gedaan heb. Dat is niet erg, want er is niet veel te doen in het dorp, even op een terras zitten is er niet bij, er zijn twee terrassen langs de grote weg en die heb je na een paar bezoekjes ook wel gezien, plus dat ook dat een stoffige bende is met dat voorbij razende verkeer.

Wat me verbaasd is dat ik dacht dat al dat keiharde zand wat in een vreselijk plakkerige modder kan veranderen zo onvruchtbaar was als het maar kan. Maar echt alles wat ik in de grond duw groeit. IK maak de grond wat los, kieper er water op, en als een kind in de zandbak prut ik in die modder tot het een zacht papje is. Ik duw er vervolgens zaadjes in en binnen een paar dagen zie ik de eerste groene puntjes.

Inmiddels heb ik potten gevuld waar tomaten in staan en tuinkruiden en pepermunt voor de thee. En ik heb paprika planten in de groei en zelfs 4 meloenplanten. Eergisteren heb ik de uitgelopen knoflooktenen in de grond geduwd.

Langs het hek staat een rij stokjes die markeren de plek war ik zonnebloempitten heb gepland. Die heb ik gemarkeerd zodat ik ze niet verwarren met het onkruid wat na zo’n regenbui omhoogschiet en ik daar dus wat kritischer kan wieden.

Ik heb inmiddels een limoenboompje. Kleine Mexicaanse limoentjes, in de Filipijnen heten die Kalamansi, ze maken een heerlijk sap met honing. De boom kocht ik voor een prikkie in het tuincentrum langs de weg. Ik zag daar ook lemon gras staan dat wil ik ook nog kopen. Want ik kook veel Aziatisch eten.

Het idee dat ik Amerikaanse ben is door de dorpsroddel uit de wereld geholpen

Ik ben geen blijver nee, maar ik denk dat ik hier lang genoeg woon om al dat spul te oogsten. Ik vind reizen door een land wat zo op slot zit helemaal niet leuk, dus ik geniet even van een huis, van eigen spulletjes, van zelf koken en zelfs van het huishouden.

Het dorp is suf. Mensen dachten allemaal dat ik een rijke Amerikaanse was, want de vooroordelen zijn zo hoog hier. En als ik al geen Amerikaanse was dan wel Canadees. Ik heb ik de supermarkt in de straat vertelt dat ik uit Nederland kom, en inmiddels weet iedereen dat. Want roddelen kunnen ze hier als de beste. Ik vind het prima. Maar het geeft wel aan hoe saai het leven in zo’n dorp is. En ik betwijfel of ik er ooit bij zal horen, ik leef erg op mijzelf. Maar in ieder geval staan er nu minder mensen bij het hek om werk te vragen.

Het is gruwelijk koud, dat wist ik al wel van de woestijn maar het voelen is iets heel anders

Kleding laat ik inmiddels door Amazon bezorgen. In het dorp is niks anders te koop dan muf ruikende tweede hands kleding en in de stad is weinig te koop wat een beetje lekker draagt en warm is. Dus ik heb via Amazon het een en ander gekocht om te overleven in een niet geïsoleerd enkel-steens huis waar het in de ochtenden niet warmer is dan 10ºC

Dikke sokken een warm vest en een dikke warme legging. En dan draag ik laagjes, soms wel drie over elkaar, tot de zon alles voldoende verward heeft.

Ik had laatst een consult met een klant en toen ik vroeg waarom ze naar Mexico wilde emigreren zei ze: Lekker warm daar, en met dat ze het zei drong tot haar door dat ik met een das om en in een dikke jas haar te woord stond. Waar zit jij? Was de vraag, en ik legde uit waarom ik zo ingepakt zat te videobellen. Joh, ik dacht dat het in Mexico warm was!! Nee hoor het kan hier ook sneeuwen in sommige gebieden en het is alleen warm midden op de dag in sommige streken.

Dus als je gaat emigreren voor de warmte kies dan een goede locatie.