
De krekel tjirpt, in zijn eigen ritme
Het is drie uur in de nacht als ik wakker word van een raar geluid. Het huis en mijn omgeving zijn nog nieuw, dus ik ken niet alle geluiden. En nu ben ik wakker van iets wat ik niet kan thuisbrengen. Buiten blaffen de honden, maar ja, die blaffen ook als er een andere hond voorbijkomt. Dus dat is niks.
Ik probeer te negeren wat ik hoorde en draai me om onder het dekbed, het is koud, ik gok op 15 C. En dat terwijl het overdag 35C is. Ik hoor het geluid weer, alsof er iemand op het dak loopt, of over de buitenmuur krast? Ik heb geen idee. Maar ik kan niet meer slapen.
Ik vul de ketel en zet hem op het vuur en doe de deur open. Ja, ijskoud buiten. En geen kip te zien. Een vroege haan kraait wat suf in de duisternis en weer blaffen de honden. Ik hoor een krekel.
Ik trek een joggingbroek en een sweatshirt aan. Want het is echt heel koud voor mijn doen
De koffie dampt in de mok en kringelt naar buiten. Geen maan, geen sterren, over een uurtje of 3 piept de zon pas over de horizon. Ik kruip achter de laptop. Het geluid hoor ik niet meer, dus dank je wel geluid, fijn dat je me zo vroeg wakker maakte.
Ik doe mijn mail, ik check de kranten in Nederland en lees de trending hashtags op Twitter en zie met angst de wereld veranderen in een 2G wereld waar een inentingsbewijs verplicht is en mensen dus beperkt worden, so much voor keuzevrijheid. Ik zie stijgende cijfers die volgens mij alleen maar stijgen omdat men niet logisch nadenkt. En ik ben blij dat ik in een land zit wat het allemaal heel rationeel lijkt te benaderen en de maatschappij voorbereid op een leven met deze Chinese ellende.
Toch zit er een zaadje angst in mijn lijf, want opeens is mijn vrije reizende leven beperkt tot dit land. Een immens groot land met heel veel mogelijkheden, maar toch beperkt. En wie weet wat dit land gaat doen als ze “het” niet binnen aanvaardbare waardes krijgen? Iets wat heel aannemelijk is met het open-grenzen-beleid. Want Mexico is nog steeds een land waar je zo naar binnen mag. Je tekent een gezondheidsverklaring en hupla!
Ik kan niet even de grens over naar de buren, ik kan niet vliegen, ik kan niet naar Nederland als ik dat zou willen, want ik heb geen groen vinkje. Ik zucht, ik zit in een land waarvan ik niet eens zeker weet of ik er wel wil blijven. Ik word 50% gekort op mijn toch al afbouwend pensioen, ook hier is de inflatie hoger dan ooit en stijgen de prijzen, ik kan straks niet eens rondkomen.
Ik staar door het raam de nacht in en probeer mijn gedachten stop te zetten
Kom op J. terug naar het heden, niet piekeren over wat if’s want dat lost niks op en voegt al helemaal niks toe aan je leven anders dan nutteloze stress.
Mijn rijbewijs moet verlengt, dat verloopt volgende maand, met dank aan de Staat Quintana Roo waar toeristen slechts een jaar een (voor toeristen peperduur) rijbewijs krijgen, haaks op de regelgeving van de overheid. Ik hoop dat ik hier in La Paz in ieder geval een rijbewijs krijg voor de duur van mijn resident permit. En voor de reguliere prijs.
Die hebberige blik van veel obers als ze rekenen op een fooi van 30%
Ik ben een beetje moe van het vooroordeel dat elke blanke rijk is en zwemt in het geld en dus wel wat extra’s kan betalen. Ik merk het bij de groenteboer, bij de lokale super als ik producten koop die niet geprijsd zijn, ik merk het op de markt. Ik betaal vaak net even iets meer. Vooral in de toeristen gebieden.
Ik merk het ook in gesprekken met mensen, want mijn leven is zo tranquil y façil…..Whatever gast, wat je wilt geloven, jammer dat je zo kortzichtig bent en mij projecteert binnen alles wat hier met dollars wappert.
De krekel tjirpt verder, in zijn eigen ritme alsof er geen blaffende honden zijn en geen spannende geluiden.
Eigenlijk zou ik ook zo moeten leven, zoals die krekel, beetje blaadjes vreten, beetje tjirpen zonder me ook maar iets aan te trekken van wat dan ook. Tjirpen alsof er geen Chinese griep is, geen geldzorgen, geen prijsstijgingen en geen vooroordelen. Maar ja, die krekel heeft amper hersencellen. Heeft een krekel eigenlijk wel hersenen?
*opent Google Search…………*
Jeanette
Jeanette reist over de wereld sinds haar 17de, maar altijd met een huis om naar terug te keren. In 2015, op haar 54ste, liet ze ook dat huis achter. Je zou haar een nomade kunnen noemen want ze zwerft het liefst over de aarde op een motor met alle bezittingen achterop. Zo reisde ze bijvoorbeeld door de Filipijnen en nu dwars door Mexico. Ze is eigenaar van Leaving Holland en Floating Coconut websites. En ze geniet van haar werk als Emigratie Coach waarbij ze anderen helpt hun emigratie droom te verwezenlijken.
Dit vind je misschien ook leuk

Motoronderdelen zijn lastig te krijgen in Mexico
27/05/2022
Hoeveel geld heb je nodig om in Mexico te wonen?
14/03/2023