Iedereen wil oud worden, maar je oud voelen wil niemand

Ik schrijf in mijn dagboek het volgende: Mijn lijf oogt ouder dan ik me voel. En de winkeljuffrouw verwijst steeds vaker naar de truttige bloemetjes jurken en bloesjes met gouden knopen waar ik dood nog niet in gevonden wil worden. Ik voel me niet oud, maar mijn lijf en die winkeljuffrouw vertellen een ander verhaal.

En dat is de waarheid. Ik was op zoek naar een cargo broek. Niet te vinden in Mexico op de damesafdeling. In de Filipijnen ook niet maar daar vond ik ze voldoende op de mannenafdeling. Maar mannenbroeken zitten nu eenmaal anders dan vrouwenbroeken en ik wil vrouwenkleding.

In een wereld waar identiteiten steeds meer in elkaar over lijken te lopen en geslacht allang niet meer bepalend is voor hoe je je kleed zit ik in een land wat van truttigheid en vooroordelen aan elkaar hangt. Voor dames is het nagelsalons, beautysalons, jurkjes en hoge hakken, niemendalletjes waar volgens mij geen enkele weldenkende vrouw zich lekker in voelt in dit seksistische land.

Misschien is dat de reden waarom zoveel vrouwen hier in leggings lopen? Omdat ze net als ik comfort boven schattigheid en dellerige jurkjes zoeken?

Ik wil cargobroeken, wapperjurken en losvallende shirts

Ik worstel in de landen waar ik doorreis vaak met kleding en hoe het land vind dat een vrouw erbij moet lopen. Ik zoek stoer, comfort, katoen, linnen, wapperjurken als ik al een jurk hem en losse shirts die soepel om me heen vallen. Broeken met zakken waar iets ik kan in plaats van een broek die nog strakker zit als ik mijn telefoon in mijn zak doe. Maar dat lijkt hier zelden te koop en amper te vinden.

Ik merk dat ik steeds vaker wanhopig om mij heen kijk in winkels als Forever21 en American Eagle die voor tieners wel de kleding maken die ik graag zou dragen. Maar ik pas niet in maatje 34. Dus terug naar het warenhuis dan maar weer.

Ik voel me jonger dan ik ben. En hoewel ik helemaal geen wens heb om echt oud te worden, wil ik me niet oud voelen. En als ik een synthetische bloemetjesjurk aangeboden krijg door een overijverige verkoopster, voel ik me wel oud.
Wat denkt dat kind wel niet? Ik sta hier in een jeans met een motorhelm in mijn hand, hoe kan ik ooit in zo’n oma jurk op de motor?

Het leven begint bij 50 maar eindigt blijkbaar bij 60?

Ik worstel al een tijdje met mijn leeftijd en mijn lijf. Sinds ik over die magische grens van 60 ging eigenlijk. Voor elke leeftijd is wel een actiegroep of een slogan: 50 is het nieuwe 40, het leven begint bij 50….enz. maar als je de 60 voorbij bent is er niks. Dan krijgt de zwaartekracht nog meer vat op je lijf en zie je het versloffen. Maakt niet uit hoeveel je gymt of wat je ook doet, opeens lijkt het een gelopen race met aan de horizon 70 en 80. De leeftijd van de oude tantes op mijn oma’s verjaardag, die preuts advocaat zaten te lepelen gehuld in die ellendige bloemetjes jurken en met stijve grijze gepermanente of gewatergolfde kapsels.

Op het internet vind ik wel foto’s van losse, rijke, goed ogende zestigers, maar het wordt schaarser. En dat zijn vaak mensen die als reklame een goed gevuld steenrijk pensioenplaatje moeten invullen zodat iedereen nog blijft geloven dat het leven zinnig is.
Maar als ik zoek op “jonge geest in een ouder lichaam” dan vind ik niet veel. Ja, dertigers die janken dat ze de 40 naderen. Man, was ik nog maar in die positie.

De Maatschappij en mijn hoofd spelen een spelletje met mijn gevoel

De wereld wil je doen geloven dat je uitgerangeerd bent als je 45 bent, en de vijftigers komen daartegen luid en duidelijk in verzet. Ik denk dat de zestigers ook het verzet opgegeven hebben, immers wijsheid komt met de jaren. En ik denk dat zestigers en ouder er vooral voor kiezen om gewoon lekker te leven. En zich zelf daar niet meer zo druk om maken.

Daardoor lijkt het wel alsof het leven stopt bij 60. Daarna vind de media je niet meer zo interrestant, de mode industrie kiepert je royaal in het oma tijdperk en in landen zoals Mexico is het dan een beetje gedaan. Je dient wekelijks naar de kapper te gaan en je nagels te laten verzorgen terwijl je zit te roddelen met vriendinnen en je dient te genieten van grote maaltijden die je voor je familie kookt terwijl je kleinkinderen om je enkels spelen.

Nou ik heb dat allemaal niet, ik wil dat ook niet. Ik wil gewoon dat mijn lijf doet zoals ik me voel, ik wil dat mijn spiegelbeeld overeenkomt met het beeld wat ik van mijzelf in mijn hoofd heb. En als dat dan niet meer lukt dan wil ik dat mijn kleding past bij mijn levensstijl zodat ik lekker in mijn hangende vel zit.

Want iedereen wil oud worden, maar niemand wil zich oud voelen.