Emigreren

Ik woon in Nederland en ben niet gelukkig

Nederland wordt door vele buitenlanders gezien als het land van melk en honing. De plek waar de straten van goud zijn en de gebraden kippen zo je mond invliegen. Toch is Nederland voor veel Nederlanders allang niet meer een zorgvuldig opgebouwde welvaartsstaat. En steeds vaker lezen we over afbraak van sociale voorzieningen en inbreuk op pensioenbeloftes en rechten. En er heerst een boel onvrede.

Sommige mensen lijden in stilte onder de toenemende armoede, anderen klagen steen en been op sociale media en op verjaardagen weet altijd wel iemand een verhaal van politieke ellende, foute beslissingen of een nieuwe regel (al dan niet opgelegd door Europa) waar Nederlandse huishoudens de dupe van worden. En weer anderen voelen zich niet meer vrij in de Nederlandse Democratie waar vrijheid van meningsuiting de laatste jaren veel mensen het zwijgen heeft opgelegd.

Eigenlijk kun je momenteel geen krant aanklikken op het internet en allen maar  lezen waar en hoe het huidige kabinet faalt en gebrek toont aan toekomst visie. Maar ook de aanhoudende stroom gelukszoekers, die men stug immigranten noemt en niet langer asielzoekers die de grens maar blijven overlopen, en het toenemende drugsgerelateerde geweld op straat, de steekpartijen onder jongeren, de woningnood, hoofdpijndossiers, klimaatproblemen, het is allemaal vreselijk zorgwekkend.

Het ooit zo rustige kalme, beheerste cultuur-rijke Nederland vervalt tot een ware banenenrepubliek aangestuurd door twee overheden. Europa wat impopulaire maatregelen oplegt d.m.v. ongenuanceerde wetgeving en het kabinet wat dan nog een beetje franjes mag bedenken om die wet binnen het Nederlands rechtenstelsel goed te laten vallen bij het publiek.

Afspraken en beloftes worden allang niet meer nagekomen, zelfs niet door de premier en gedaan aan zijn eigen partij, laat staan door het voltallig door Nederland democratisch gekozen kabinet aan het volk.

De middenklasse werkt zich een slag in de rondte om het hoofd boven water te houden en zicht te houden op levensplezier onder al het liberaal geneuzel over WOKE,  en over hoe “onze cultuur” aanstootgevend is en dus langzaam verdwijnt in links geschreeuw van gelijkheid en broederschap waarbinnen de vrijheid voor de massa ver te zoeken is en alleen de grootste schreeuwer nog een stem heeft.

Ik behoorde in 2014 tot die groep mensen die ontdekte dat er heel veel dichte deuren zijn in Nederland. Ik wist het al een beetje door mijn jarenlange werk als welzijnswerker, maar ik heb het ook zelf aan de lijve ondervonden hoe onvriendelijk de instanties en regelgeving in Nederland is als je na jarenlang werken en premies afdragen iets nodig hebt. En toen ik in 2019 even terug was in Nederland schrok ik van het feit dat iedere jongere klinkt als een rapper of buitenlander met een spraakgebrek terwijl ik me suf moest zoeken naar een bankfiliaal om mijn zaken te regelen. Maar ook de houding van de mensen onderling, zo zuur, zo veroordelend, zo sacherijnig.

En onder mijn klanten hoor ik het ook, de lijst met klachten waarom mensen ontevreden zijn of zich niet meer thuisvoelen.

Wat zijn redenen voor ontevredenheid onder Nederlanders:

  • voor hun persoonlijk geval het falen van het systeem, er is geen sociale zekerheid meer, elke regeling staat op de schop zo lijkt het wel en bijvoorbeeld de uitkomst van een goed pensioen is totaal van tafel.
  • de stijgende kosten van dagelijks leven, boodschappen, vaste lasten, huur, lokale belastingen en zorgverzekering er lijkt geen eind te komen aan de inflatie, de graaicultuur en de nieuwe wetten vanuit de overheden die alleen maar geld moeten opleveren voor het gevoerde beleid
  • het gevoel te hebben dat je stikt of verstikt in een land waar vrijheid hoog in het vaandel staat en wat een land is geworden van onmogelijkheden
  • het schrijnend woningprobleem wat nu door het CO2 beleid nog groter wordt.
  • het immigratiebeleid, veel Nederlanders hebben het gevoel dat voor ‘buitenlanders alles kan’ maar voor het eigen volk steeds minder
  • Politieke partijen die hun verkiezingsbeloften niet nakomen
  • onverdraagzaamheid onderling, als je maar hard genoeg schreeuwt dan heb je ene stem en anders moet je gewoon je bek houden en er lijkt steeds minder ruimte te zijn voor de “gewone” mens. En je bent al snel de klos als je je mening wel uitspreekt en tegen de ontwikkelingen bent van generneutraliteit in onderwijs en geschiedenis, groene smooties en krekels eten en BLM en weet ik war er nog meer speelt.

Als je in Nederland woont geniet je of met volle teugen van alles wat er voor je geregeld wordt, of je voelt je in een keurslijf geperst wat met de dag benauwder gaat zitten. De middenmoot lijkt zich steeds meer over deze twee groepen te verdelen en Jan Modaal is al jaren geleden al overleden, hoewel de regering er nog steeds gebruik van maakt in zijn begroting.

Wat kun je doen om weer gelukkig te worden?

Ik denk dat veel mensen die diep ongelukkig zijn het gevoel hebben dat ze vast zitten. En dat er geen uitweg meer is. Die sudderen dan maar een beetje door van maandelijkse storting naar maandelijkse storting en rijden al dan niet elke dag naar hun werk en vergrijzen in die sleur.

En als je tot over je oren in de schulden zit, of vast zit in eindeloze sociale en economische verplichtingen,  dan is dat ook zo, dan lijkt er vaak ook geen uitweg meer.

Toch kan het stellen van een doel waar je naar toe werkt de richting aangeven uit die eindeloze sleur. En zelfs richting geven aan die eindeloze reeks aanmaningen of lusteloze werkdagen.

Toen ik besloot naar het buitenland te verhuizen heb ik mijn visie op geld, leven en geluk drastisch gewijzigd

Ik heb alles wat van mij was verkocht, echt alles, boeken, meubels, kleding, dat heeft 2 jaar geduurd, maar uiteindelijk ging ik wel op pad, met een leuk zakcentje. En ik leerde minimalistischer te leven, een soort van “terug naar de basis”. Want we hebben in Nederland een enorme consumptiemaatschappij en weggooi cultuur. Maar ik ben ook anders gaan denken over comfort, geluk, inkomenszekerheid (ik had immers geleerd dat er geen zekerheid bestaat!) en toekomstperspectief. Het eiste een boel wilskracht, maar ik ben nu, met minder rijker dan ik ooit was en gelukkiger. En ik doe wat ik leuk vind, letterlijk en figuurlijk. Ik heb weer regie over mijn eigen leven. 

En ook voor jouw gelukkigere toekomst geldt: Waar een wil is is een weg. Zelfs als je besluit in Nederland gelukkiger te worden en niet te emigreren.

Maar misschien is het wel beter om juist nu Nederland te verlaten en elders iets nieuws op te bouwen. Hoe moeilijk dat ook lijkt vanuit je huidige situatie of positie. Het begint er namelijk op te lijken dat de wereld steeds meer op slot gaat, zelfs nu we weer alle vrijheid hebben na de laatste pandemie. En dat het dus in de toekomst nog moeilijker wordt om weg te gaan.

De wereld lijkt steeds meer ‘ingericht’ te worden op thuisblijven, hard werken en belasting betalen. En met “wereld” bedoel ik Europa, en met name West Europa. Met de invoering van het CO2 verhaal en de lancering van een CO2 budget, kan het in de toekomst wel eens zo zijn dat emigreren nog lastiger wordt en dat je, naast sparen voor een zakcentje, je ook moet sparen voor voldoende CO2 ruimte om weg te kunnen/mogen.

Ik nam het heft in eigen handen in plaats van lijdzaam af te wachten

Als je de regie weer in eigen hand neemt over je leven, kun je je levensplezier weer terug vinden. Veel te veel emsnen zijn zo afhankelijk geworden van alles wat de overheid biedt, dat ze de regie zo goed als kwijt zijn.

Want zonder die toeslag, zonder toe premie, zonder die korting, zonder die verzekering, zonder……….kan ik niks en alleen maar hard werken, zei een klant tegen mij. En ik pareerde zijn uitspraak met: Maar wat had je gedaan als je in een land was opgegroeid waar dat allemaal niet voorhanden was?

Ik denk dat om je geluk terug te vinden, in of buiten Nederland het belangrijk is dat je het gevoel hebt dat je de regie weer in handen hebt. En dat is iets wat je zelf moet doen.

Een realistisch doel stellen en daar naar toe werken, en dan misschien wel van koers veranderen. Door te verhuizen, een andere baan te zoeken of misschien zelfs wel te emigreren.

Tips om grip te krijgen op je leven in Nederland:

  • Hou grip op en inzicht over je inkomsten en uitgaven, als je weet wat er in komt en waar je geld aan uitgeeft, dan weet je ook waar je op kunt bezuinigen als de nood aan de man komt. Ik hou al mijn uitgaven bij in een app op de telefoon. Dat vereist enige discipline, maar het is de moeite waard. Ik kan op die manier van 9500 euro per jaar rondkomen.
  • Blijf gebruik maken van je stem-macht, ga niet ‘niet stemmen’ omdat je geen vertrouwen meer hebt in de politiek, een sterke oppositie is soms beter, zeker met die brede coalities die Nederland vaak kent.
  • Probeer extra inkomsten te genereren door spullen te verkopen, wat voor jou al jaren onbruikbaar op zolder ligt is voor een ander misschien wel net dat nuttige dingetje om hun leven aangenamer te maken. Door op te ruimen en te minimaliseren krijg je lucht, letterlijk en figuurlijk.
  • Weet wat je gelukkig maakt, maak eens een mood board of een lijstje met dingen die jou gelukkig maken en streef daar na. Verras jezelf en leer jezelf beter kennen. (Bekijk ook: 100 vragen aan jezelf)
  • Stop met klagen, maar zet realistische doelen en jaag die na, stapje voor stapje je dromen realiseren, dat werkt motiverend
  • Geloof in jezelf, als je in een maatschappij leeft die steeds maar afknabbelt van je bestaansrecht dan is het makkelijk om te gaan twijfelen aan jezelf, maar dat is iets waar je je tegen kunt verzetten, blijf geloven in jezelf, in je dromen en in je toekomst, wat er ook gebeurd in je leven.
  • Lees minder kranten en minder je sociale media gebruik, regelmatig trek ik me terug van alles wat digitaal is, en lees ik even geen kranten meer en doe ik even niet meer mee. Omda thet gewoon zoveel rust geeft in je hoofd en je weer overzicht krijgt, voor de media is Angst een verdienmodel geworden, en zij spelen er op in om je constant onzeker te maken en door constant berichten op healines te lezen die die onzekerheid voeden, is je lichaam in een constante negatieve staat.

Als je een kans krijgt, dan moet je niet aarzelen en die met beide handen aangrijpen, en soms moet je die kans gewoon zelf creeren. Door de regie over je eigen leven weer op te pakken.

 

Heb jij hulp nodig bij je emigratie plannen?

 

Emigratieplannen? Koop de Handleiding voor Emigratie

*op al mijn producten en dienstverlening zijn mijn ToS en Privacy Policy van toepassing, ik werk vanuit een andere tijdszone hou rekening met het tijdsverschil.

 

 

  • dit artikel is oorspronkelijk geschreven en gepubliceerd op 21 september 2019 en herschreven en geupdat op 3 juni 2023.

 

Jeanette reist over de wereld sinds haar 17de, maar altijd met een huis om naar terug te keren. In 2015, op haar 54ste, liet ze ook dat huis achter. Je zou haar een nomade kunnen noemen want ze zwerft het liefst over de aarde op een motor met alle bezittingen achterop. Zo reisde ze bijvoorbeeld door de Filipijnen en nu dwars door Mexico. Ze is eigenaar van Leaving Holland en Floating Coconut websites. En ze geniet van haar werk als Emigratie Coach waarbij ze anderen helpt hun emigratie droom te verwezenlijken.

6 reacties

  • Jeanette

    Dank je wel voor je reactie Mario, eigenlijk is het te triest voor woorden? Niet dan? Dat veel Nederlanders zich zo in de verdrukking gedrongen weten/voelen terwijl de andere helft juicht bij alles wat er gebeurt. En over die toelage bij vertrek……tja, dat is een stokpaardje van mij, Nederland zorgt erg slecht voor haar burgers in het buitenland, als het ze lukt “zitten ze zelfs daar naast je”.

    Fijn te lezen dat je, net als ik overigens, een bubbel hebt waar je je (nog) lekker in voelt. En fijn te weten dat je plannen hebt om te vertrekken.
    Ik zou wel zeggen, omdat ik in je reactie vaak over de overheid en hun invloed lees: kies je nieuwe woonland met zorg, in meer landen gaat door toenemende digitalisering de invloed van de overheid een kant op die te controlerend is. Daar schrijf ik regelmatig over op mijn andere website die meer persoonlijke zaken verwoord in bijvoorbeeld deze rubriek (klik) , maar ook hier op de website verschijnen daar artikelen over bijvoorbeeld deze (klik) waarin ik o.a. praat over toenemende digitalisering in Mexico.

    Maar ook in de rubriek “Weg uit het systeem” op deze website kun je daarover lezen.

    Niet te lang wachten hoor! Doorzetten, het wordt in de toekomst steeds ingewikkelder om te vertrekken! Succes!

  • Mario

    Zeer acurate beschrijving waar ik mij in kan vinden. Mijn grootste zorg is of we uberhaupt nog bestuurders gaan vinden die in de toekomst het zelfbeschikkingsrecht weer laten prevaleren? Zoveel betutteling en regeltjes grotendeels gericht op het verzamelen van stemmen, op het genante af. Een land waar je overal bezwaar moet indienen omdat anders, als blijkt dat de overheid er toch stiekem naast zit, je anders je gelijk niet kan halen. Waar afspraken binnen enkele jaren alweer, eenzijdig, ongedaan gemaakt kunnen worden door het bestuurlijke apparaat, waar je als burger je continu moet bewapenen tegen weer een grillig Den Haag, een land waar zelfs wob verzoeken bij gemeentes op weerstand stuiten en je als burger echt moet vechten om je recht op transparantie, soms zelfs via de nationale ombudsman, op te kunnen eisen. De arrogantie van de macht is weerzinwekkend. Het samenwerken tussen burger en bestuur staat onder hoogspanning, en helemaal in deze tijd waar kennelijk de wetten voor het openbaar bestuur anders zijn dan voor de burger.

    “There is no I in team, but there is ME.” Dat laatste is het openbaar bestuur volledig aan het vergeten.

    Gelukkig heb ik mijn micro bubbel van mijn kleine knusse sportclub nog om af en toe een pintje te drinken en een goed gesprek te hebben met medeburgers, althans totdat de overheid daar tezijnertijd weer een mening over heeft waarom het anders moet. Ondertussen zet ik mijn emigratieplannen door en hoop ik over 2 tot 3 jaar mijn plekje in het buitenland te hebben gevonden. Los ik ook voor een gedeelte het huizenprobleem in Nederland ook weer op…. gekscherend cynische vraag in reactie op jouw immigranten puntjes van mijn kant… kan ik OOK een royale vergoeding krijgen om Nederland vrijwillig te verlaten? Zou toch hilarisch zijn als ik dat kon?

  • Jeanette

    Dag Sanne, dank je wel voor je openhartige reactie. Eigenlijk jammer dat je je kunt vinden in het artikel, want een vaderland zou een thuisbasis moeten zijn die niet wankelt. Helaas wankelt Nederland momenteel. Maar vergis je niet, ook elders in de wereld worden mensen hebberiger en egoïstischer, kijk maar naar de eindeloze migrantenstromen die naar “Het rijke Westen” trekken en daar komen opeisen wat zij vinden dat hun goed recht is.

    Ik zie meer en meer een wereld om mij heen die egocentrisch wordt en graait wat ze graaien kunnen, zelfs in Mexico waar ik nu ben. Hoewel er hier meer compassie is dan in het Westen neemt hier ook de behoefte om gehoord te worden, gezien te worden en vooral het persoonlijk gewin grijpen toe.

    Heel veel sterkte, ik hoop dat je de kans voor jezelf grijpt/creëert, het gras is groener buiten Nederland, je moet wel even zoeken. Maar het is er en nogmaals dank voor je bijdrage.

  • Sanne

    Ik kan mijzelf goed vinden in het verhaal. Ook ik ben ongelukkig in Nederland omdat ik ervaar dat de mensen egocentrisch zijn in het alles willen hebben en daarin slachtoffer zijn op het kleinzielige af. Het dader en slachtoffer verhaal waarin het slachtoffer de dader is aan alles wat niet goed is in hun leven, het oordelende, het liefdeloos zijn. Je mag of kunt hier niet jezelf zijn, je moet je altijd conformeren aan wat de ander van je wilt. De Nederlander is kleinburgerlijk en stijf en ik ervaar dan ook in al hun perfectie dat ze niets voor de ander over hebben. Ze denken niet over de ander na of hoe die ander zich voelt, het is alleen maar IK op het narcistische af. Als ik de kans zou krijgen om te vertrekken dan zal ik dat zeker doen!

  • Jeanette

    Dag Mima, dank je wel voor je reactie op het artikel. Het is fijn en ook verdrietig om mensen te vinden die hetzelfde denken en zien gebeuren. Fijn, omdat je dan weet dat je niet alleen bent en “niet gek” omdat anderen het ook zien, en verdrietig omdat het dan dus ook waar is wat je ziet, dat de wereld een minder fijne plek is om te wonen en onze vrijheid steeds meer beperkt wordt.

    Het drugsgeweld in Mexico vind ik persoonlijk reuze meevallen, ik m erk er weinig van, ook omdat, zoals ik in het artikel schrijf, vooral mijn eigen dingen doe in dit land en me verder niet teveel inlaat met de bevolking, politiek en het nieuws. Wel zie ik dat het land na COVID en de lockdowns enorm is verandert. Iets wat ook in Azië merkbaar is, de kloof tussen arm en rijk is zo. mogelijk nog groter en mensen zijn zo mogelijk nog hebberiger geworden, ook de armen helaas.

    Gelukkig zijn er ook nog mooie momenten en leuke mensen om te ontmoeten en dat voegt toe aan de positieve ervaring.

    Je kunt me als je dat leuk vindt ook volgen op Facebook (klik) daar deel ik echt over mijn reis, en staan heel veel foto’s. Op deze website zijn het voornamelijk informatieve artikelen met een persoonlijk tintje.

    Nogmaals dank voor je reactie sterkte in Nederland. Hartelijke groet terug! J.

  • Mima

    “Ik woon in Nederland en ben niet gelukkig” wat u schrijf en of wat u in dit collum van de in deze bovenstaande titel beschrijft, lijkt het net of u door mijn ogen kijk en of dezelfde gedachten heeft en zo zouden er nog wel meer zijn………maar waar moet je naar toe? een eigen huis, ook geen 25 meer, medische zorg etc.etc.hier in NL heb je geen rust in je hooft (ik dan) en dat heb ik al van Millenium wissel omstreeks 2000/2001 zag ik al dingen drastisch veranderen en had het gevoel dat het nog veel slechter zou worden, zoals als we nu in beland zijn,”huizen, co2, criminaliteit, belasting, asielbeleid, armoede etc.etc………het geef me in ieder geval wat rust die mooie maar ook interessante verhalen die u schrijft als ik het lees……West Europa is aan het door draaien eigenlijk de wereld, maar weet heel zeker dat midden en zuid Amerika zoals Mexico (buiten drugs geweld) toch nog niet zo gek is als hier (ik ben zelf ook in de staat Veracruz en stad Veracruz geweest en met de auto naar Tampico (dus gehele golf van Mexico, en ook Azië is niet zo als hier want Maleisië/Singapore en Indonesië heb ik ook al doorkruist …….Europa is gek en geld heb (vind ik) haast geen waarde meer… …ik kan zo nog wel even door gaan , maar ik kijk weer uit naar nieuwe verhalen van uw avontuur, mooi dat u uw reis en verhaal deelt.

    Met vriendelijke groet, Mima