dapper, dapper leven, nomadisch leven, dappere vrouw, ben ik dapper?
Dagboek,  Werken & Reizen

Ja maar jij bent dapper!

Ik hoor het zo vaak: Jij bent zo dapper. Wat dapper dat je dit doet. En dan denk ik altijd: hebben ze het over mij? Want ik zie mijzelf helemaal niet als dapper.

Is het nu echt zo dapper wat ik doe? Ik reis gewoon een beetje rond, zonder vaste woon- of verblijfplaats. Niet dat ik daar soms niet naar snak hoor, gewoon lekker tuttig huisje boompje beestje, en vooral lekker veilig. Maar als ik dan een tijdje woon komt die rusteloosheid weer, dat verlangen om te zien wat er achter die horizon ligt en dan pak ik mijn boeltje weer in.

Toen ik 17 was, vertrok ik naar Zuid Amerika. Op een groot hulpverlenersschip heb ik daar rond het hele continent gezworven. Ik wilde aan het einde van mijn contract helemaal niet naar huis, maar dat was verplicht. Eerst naar huis, en dan weer opnieuw bezien of je wilde bijtekenen. Eenmaal thuis werd ik al snel meegezogen in de verplichtingen van wonen in Nederland. En voor ik het wist was teruggaan geen optie meer.

Nu ja, wel een optie natuurlijk, maar het leek een stuk lastiger om weg te gaan. Ik had een leuke goede baan, bij mijn werkgever van voor mijn reis , ik had een huisje gehuurd en opeens leek ik muurvast te zitten in verplichtingen.

huis, huren, kopen, filipijnen,

En toen ben ik uiteindelijk maar in Nederland gebleven.

Ik had een oom vroeger, die was zeeman geweest, de familie moest altijd lachen als hij op verjaardagen zei: de zee blijft altijd roepen. Maar ik begreep het. Ik begreep het want ik hoorde ook die lokkende woorden van achter de horizon. Daarom ben ik ook zo graag op het strand, dan kan ik lekker ver kijken en fantaseren, dan ruik ik in de wind andere landen en soms spoelt er iets aan van ver weg.

Vanmorgen had ik een inspirerend gesprek op Messenger. Dat heb je soms, dat er een totale vreemde je mailbox intuimelt met een berichtje en dan ontstaat er iets. Een flow, een inzicht een begrip.
Zij zei ook: ja maar jij bent dapper. En ik dacht, doe nou ff normaal, ik ben helemaal niet dapper.

Maar al patende pareerde ik eigenlijk zelf mijn gedachte. Want ik zei tegen haar:

Mensen zitten zo vast in sociale en maatschappelijke verplichtingen, koters, kleinkinderen, werk, een vakantie naar Frankrijk overzien ze nog wel, en een all-inclusive naar Turkije ook wel, maar voor eeuwig? Hoe moet het dan met maandag wasdag enzo…….

En daarmee zei ik eigenlijk: het vergt moed om los te breken van dat veilige, dat vertrouwde, uit die comfortzone die je wellicht wel heel onbewust gebouwd hebt, bovenop al die dromen van witte stranden, wuivende palmen en kokosnoten. Die overigens levensgevaarlijk zijn hé! Ze vallen zomaar naar beneden en kunnen je serieus doden! Als je je droom waarmaakt en binnenkort op zo’n bounty strand neerploft kijk dan in godsnaam even omhoog naar de staat van de kokosnoten, je zult echt niet de eerste zijn die geraakt wordt. Korte droom dan hoor!

JC from Holland, Yamaha ZS!50

Maar goed, terug naar het topic, die vermeende dapperheid van mij

Ja, ik ben dapper genoeg geweest om mijn leven drastisch te verbouwen. Of, zoals ik het zie: in het diepe te springen zonder redelijk goedgekeurd bouwplan of een zwemdiploma, dat past beter bij de metafoor.

Want waar begon ik aan ruim drie jaar geleden? Wist ik veel? Ik ging naar de Filipijnen, ja en? Arm, derderwereldland, Aziatische cultuur met Amerikaanse invloeden en ze spreken er Engels. Lekker makkelijk. Niemand, maar dan ook niemand kon me voorbereiden op de eindeloze stroom kindertjes in te grote T-shirts op blote voeten, onder de luizen, niemand kon me voorbereiden op de stank van rottend afval, en niemand kon me voorbereiden op practische zaken als: hoe huur ik een huis, waar koop ik water en hoe betaal je voor je electra?

Kawasaki Dominar 400, Philippines, Lady Rider, Kawasaki

Dat zijn dingen die je ‘gewoon doet’ als je daar bent.

Ik merk het nu in Mexico. Zo gewend aan eigen vervoer, ik mis mijn motor zo erg, en dan uitzoeken van hoe de bussen gaan en wanneer en hoe dat werkt. Net alsof je weer helemaal wereldvreemd overnieuw begint. En dat doe je eigenlijk ook, elk land waar je komt is weer een nieuwe start.
Je kunt ook zijn wie je wilt, je kunt wel vertellen over je digitale nomaden leven, of niet, je kunt zeggen dat je uit Nederland komt, of uit Polen, of de Filipijnen…….mensen vragen het horen je antwoord en lachen toch wel. En teveel betalen doe je ook wel, dus wat boeit het?

Ik heb veel mensen gezien die het om die reden niet redden, die verzuipen in die maalstroom van mogelijkheden. Mannen die om 10 uur al aan hun vijfde biertje zitten omdat ze zich chronisch vervelen en hun identiteit kwijt zijn, van de volkstuin, de familieverjaardagen en misschien zelfs wel hun baan bij het transportbedrijf of op kantoor.

Ik zie er ook genoeg die nog meer dromen najagen, en in elk stadje een ander schatje hebben, of een positieve: eindelijk worstenmaker worden of varkensboer, omdat ze daar al hun hele werkende leven van droomden. Die doen het wel goed, die bouwen een nieuwe identiteit en een nieuw bestaan op.

interview, blogpost, gastblog, schrijven, website, samenwerken, Jeanette Slagt

Dat is super dapper, want die stoppen naast hun beslissing om weg te gaan ook nog eens al hun geld in een nieuwe onderneming

Zo dapper ben ik dan weer niet. Ja ik ben wellicht heel dapper, maar ik weet dat ik een paar veiligheidsnetten heb die buiten het zicht om van alle sociale media er wel degelijk zijn: mijn creditcard met altijd opneembare limiet. En mijn zoon die ook digitale nomade is en mijn steun en toeverlaat is als het even moeilijk is.

working online, travel, nomad, digital, website, youtube, income

En er zijn vrienden, via internet, die me aanmoedigen en juichen alsof ik in mijn eentje de wereldbeker voetbal bij elkaar speel

En er zijn relatieve vreemdelingen, zoals het gesprek van vanmorgen die me dan weer even voor ogen houden dat ik wel degelijk dapper ben. maar dat betekent niet dat u, die dit leest en thuis zit met uw dromen, laf bent. Absoluut niet. Ik denk dat ik daarom een beetje vast loop in dat ‘dapper’ verhaal. Want als ik dapper ben, wie is er van laf?

Ben jij dankbaar voor de gratis informatie?

Toon hier je dankbaarheid voor de informatie die ik gratis op mijn website publiceer zodat jij dit kunt lezen.

Je kunt betalen met creditcard, paypal of via bankoverschrijving.

Jeanette reist over de wereld sinds haar 17de, maar altijd met een huis om naar terug te keren. In 2015, op haar 54ste, liet ze ook dat huis achter. Je zou haar een nomade kunnen noemen want ze zwerft het liefst over de aarde op een motor met alle bezittingen achterop. Zo reisde ze bijvoorbeeld door de Filipijnen en nu dwars door Mexico. Ze is eigenaar van Leaving Holland en Floating Coconut websites. En ze geniet van haar werk als Emigratie Coach waarbij ze anderen helpt hun emigratie droom te verwezenlijken.