Na 40 maanden weer bitterballen eten

Follow my blog with Bloglovin

Het snackbar eten zoals wij dat in Nederalnd kennen, kennen ze nergens op de wereld. Natuurlijk heeft ieder land wel zo zijn eigen ‘fingerfood’ en ‘vette hap’, maar er gaat toch neits boven de oerhollandse bitterbal of kroket. Of 1 van de vele andere lekkernijen in de vitrine van de snackbar.

Toen ik in Florence dan ook een echte Hollandse Snackbar zag heb ik niet eens nagedacht, het was 11 uur in de ochtend, maar ik wilde die smaak ‘van vroeger’ wel weer eens op mijn tong!

In de Filipijnen bestaat snacks uit shomai, siopai (gestoomde hapjes) of uit iets op een stokje, zoals kippenpoten (ja, de tenen en nagels) kippendarmen (nee, ik bedoel geen worstje in een darm, ik bedoel de darm!) of Balut (link met foto’s!!) een gekookt bevrucht eenden-ei.

Geloof me ik heb er naar gekeken, het geroken en besloten het merendeel niet te eten, de shomai en siopao zijn echt wel lekker, en de bbq-sticks ook, maar de rest van de ‘snacks’ zoals gezouten eieren en zoete salade, mais met ijs enz. dat was ‘em niet.

In Valencia net boven Dumaguete zit naar zeggen een Zeeuw met een krokettenrestaurant. Dat was fijn om te weten, dus toen ik in Dumaguete was heb ik dat restaurant opgezocht. Tja, wat zal ik zeggen? De restaurant eigenaar was dudielijk al heel lang in de Filipijnen en het recept ditto? Het leek meer op een kipcorn dan een rundvleeskroket en het viel een beetje tegen. Daarbij de smaak……maar ja, wie was ik? Wist ik dan nog hoe het smaakte na al die maanden in het land van de bijzondere hapjes?

In Florence hadden ze helaas geen kroketten meer, maar nog wel bitterballen en kaassoufle’s. En ja, het was lekker. maar eerlijkheids halve moet ik ook zeggen dat je de smaak wat ophemelt in je herinneringen.
Het was lekker, het was vet, en het was leuk om weer te eten ga ik nu als in in Nederland ben in de rij bij de Febo? I don’t know….misschien. patatje oorlog ofzo.