Dagboek

Vandaag bak ik appeltaart

Vandaag bak ik appeltaart. Want Mexicaans gebak is niet te vreten en er is geen fatsoenlijke gebakswinkel in deze stad te vinden, en in het dorp is al helemaal niks.

We zouden naar Starbucks kunnen gaan, een stuk wellicht oud Belgisch Chocolade gebak kunnen kopen voor zillion pesos, of een citroencake waar mijn jarige zoon dan steevast het glazuurlaagje afpeutert omdat dat smerig is. We kunnen muffins kopen bij de supermarkt maar dat is wel het ultieme schraal. We besluiten ons de frustratie en teleurstelling te besparen, en ik schuif op hoop van zegen een plaat appelgebak mijn jaren oude gasoven in straks.

Boter, eieren, bloem staan op het aanrecht op kamer temperatuur te komen, niet dat dat wat uitmaakt want het is in huis net zo koud als in mijn koelkast, maar het is voor het idee. En ernaast ligt een reuze zak zure appeltjes, als herinnering dat ik die nog moet schillen.

Vanavond staat Lasagna op het programma, dus de rest van de dag en avond heb ik een lekker warm huis want de over dient dan als kachel.

Er is er één jarig hoera hoera, dat kun je wel zien…….kun je het zien??

Mijn zoon viert zijn verjaardag vandaag, nu ja, viert…..hij verjaard vandaag. Vieren doen we dit soort dagen al heel lang niet meer, maar we vergeten feestdagen ook niet.

We zijn niet van die feestneuzen. En we slaan liever over dan dat we met een plastic glimlach op ons gezicht zitten verplicht met zelf opgehangen slingers. Familie en vrienden spreken we niet meer over de jaren. Ik kom uit een raar nest. Als je niet iedere week bij mijn ouders op de stoep ligt te smeken om aandacht hoor je er niet bij. Ik smeek niet om aandacht, dus ik hoor er niet bij. Daarbij is er wat geschiedenis waar ik duidelijk een andere mening over heb, en dat wordt niet gewaardeerd.

Geen contact meer dus, met niemand. Mijn beste vriendin liet weten dat ze het niet trok dat ik ging emigreren. Ik heb halverwege nog wat halfbakken pogingen gedaan, maar het lukte niet echt, ik ben ook niet zo goed in vriendschappen onderhouden als ik eerlijk ben. En dus zwerven wij al 7 jaar vriendenloos en familieloos over de aarde. Wat internet kennissen hier en daar in mijn netwerk, maar dat is het wel zo’n beetje. En voor mijn zoon is het niet anders.

Dat schijf ik niet om sympathie op te wekken, het is gewoon een mededeling van huishoudelijke aard zeg maar, om uit te leggen dat we verjaardagen al heel lang niet meer vieren. Soms gaan we lekker uit eten, soms blijven we thuis. En met de stad aan de horizon en het bijna restaurantloze dorp aan onze voeten besluiten we ons dit jaar onder te dompelen in huisgemaakt.

Blijft toch altijd een gok hoe het uitpakt, want ik ben niet de beste kok en bakker in de wereld. Maar de vorige exemplaren waren goed gelukt, dus we gaan ervoor.

Er gebeurd niet veel. Er staat nog steeds 1 motor op het vaste land voor repartie. BMW heeft ons gezegd dat de pakkingen volgende week verwacht worden. Maar ja, BMW zegt wel vaker wat. Mijn motor staat bij huis, leek vorige week ook een lekkende pakking te hebben, maar dat was een o-ring, en o-ringen settelen vaak zelf als de druk verlaagd wordt.
Toch merk ik dat ik wel een beetje klaar ben met BMW. Hiervoor reden we Kawasaki en daarvoor Yamaha en die motoren hadden nooit problemen. En nu alleen maar. En dan ook nog geen dealer in een straal van 1000km dat is wel zeuren hoor.

We hebben ritten gepland voor als…..maar wanneer “als” is? De motor is nu al bijna 2 maanden weg.

Daarbij moet als hij terug is (transport, boot transport) eerst alle papierwerk gedaan worden, de tarjeta de circulación, de nummerplaat, en dat gaat op afspraak en het is best lastig om daar tussen te komen.

Nu ja, dat is van latere zorg, eerst ga ik appeltaart bakken, want we hebben iets te vieren. Mijn geweldige zoon wordt…..geen idee hoe oud. Iets in de dertig, 38 ofzo……

.

 

Jeanette reist over de wereld sinds haar 17de, maar altijd met een huis om naar terug te keren. In 2015, op haar 54ste, liet ze ook dat huis achter. Je zou haar een nomade kunnen noemen want ze zwerft het liefst over de aarde op een motor met alle bezittingen achterop. Zo reisde ze bijvoorbeeld door de Filipijnen en nu dwars door Mexico. Ze is eigenaar van Leaving Holland en Floating Coconut websites. En ze geniet van haar werk als Emigratie Coach waarbij ze anderen helpt hun emigratie droom te verwezenlijken.