Vroeg in de ochtend

De zon piept net over de bergen als ik mijn gordijnen open trek, overal klinken hanen, er rijdt een pick-up door de straat, duiven koeren. Als ik mijn koffie meeneem naar buiten begroet de ochtendkoelte me.

Een ochtendkoelte die ik een paar weken geleden nog verwenste, omdat het zo allemachtig koud was hier. Dag en nacht. Nu weet ik dat die kou een maand of drie heerst en dan is het warm. Overdag makkelijk 40C en in de nachten 13-15. En dan zijn er twee maanden dat het in de nachten niet koeler wordt dan 18-20.

Het huis is aan het einde van de dag warm, doorgebakken beton omringt mij als ik ’s avonds voor de muggen naar binnen vlucht. De lucht is strak blauw, de eeuwige waas van stof is er nog niet, daarvoor moet eerst meer verkeer op gang komen.

Ik vraag me af wat ik vandaag ga doen. Ik heb mijzelf huisarrest gegeven. Ik heb van de week weer een ongelofelijk groot bedrag aan de overheid overhandigt om motor te mogen rijden in dit land en moet even zuinig doen. Gisteren deed ik de was. Ik doe alle was op de hand. Alle winterkleding hangt weer schoon in de kast. En de wasmand is leeg.

Ik maak van mijn resterende dagen kookdagen, ik maak verse bouillon en maak daar tomatensoep van, ik maak huzarensalade, morgen appeltaart. Ik geef op de dag dat er water is de tuin water. Op de andere dag doe ik zuinig aan met water, we hebben hier om de dag stromend water, gelukkig staan er twee grote watertanks op het dak die ons door de andere dag helpen.

Buiten hoor ik de Canadees die aan het einde van het blok woont, werken, hij voert in de ochtend altijd eindeloze telefoongesprekken, koude acquisitie zo te horen. Hij heeft een groot bureau in zijn appartement staan en begint zijn werkdag rond 5 uur in de ochtend. Drama, de kat die op het terrein woont vangt sprinkhanen in de tuin, er zijn er genoeg. Hij heeft het er druk mee.

Er rijdt een pick-up door de straat, langzaam ontwaakt het dorp verder. De eerste forenzen zijn allang met de bus en auto naar de stad. In Mexico beginnen mensen vroeg met werken. Pick-up trucks vol met bouwvakkers, landarbeiders die in de stad opgepikt worden als dagloners, en vrachtauto’s bevoorrading voor de paar Abarottes hier rijden in de vroege ochtend over de wegen en bepalen de zandsporen voor de dag. Bevoorrading gaat hier per merk, dan komt de Bimbo auto en die brengt het fabrieksbrood, de locale bakker brengt vers brood, de Coca Cola auto met frisdrank en water, af en toe een locale groenteboer die zijn waren verkoopt, de auto van de chips, de man van het ijs, het rijdt af en aan op sommige dagen. Vreselijk inefficient, want zo’n chips auto brengt soms maar 5 zakken chips en is eigenlijk een rijdend winkeltje of magazijn op zich.

We hebben de tweede motor terug, eindelijk, dat heeft ruim 2 maanden geduurd. We hebben gereden, naar Los Cabos, Cabo San Lucas, het beroemde toeristen stuk hier. En ik reed afgelopen weekend langs de kust en zagen een orca spelen in de baai, wat een prachtig gezicht was dat. Tot er van alle kanten toeristenbootjes van de whale watching-tours aankwamen varen op hoge snelheid, toen vertrok hij. Of zij, want dat weet ik niet natuurlijk.

Ik drink mijn koffie, scroll door mijn email, beantwoord vragen, check mijn orders of iedereen heeft kunnen downloaden, werk mijn boekhouding bij. Straks sociale media, maar daar staat mijn hoofd nu nog niet naar.

Eerst de rust van dit moment, de koele ochtendlucht, de vogel geluiden, op de achtergrond de stem van de Canadees, warme koffie……….dat….

Dorpsleven in de woestijn in Mexico.