Dagboek,  Emigreren

Wat een triest nieuws en wat een moeilijke keuze

Een klant van mij moet het land uit. Niet omdat hij uitgezet wordt, maar omdat hij de gok nam en op een toeristenvisum het land is in gereisd in de hoop hier een verblijfsvergunning te kunnen regelen. En dat is mislukt.

Alles afgerond in Nederland, gebruik gemaakt van mijn handleiding voor een tijdelijke verblijfsvergunning aanvragen voor Mexico en dan toch geen visum krijgen, dat kan natuurlijk. Ook daar kan ik met de beste wil van de wereld niets aan veranderen. Je moet nu eenmaal aan eisen voldoen. En voldoe je daar niet aan, of net niet, zoals mijn klant, dan kun je praten als brugman, maar als de immigratiemedewerker dan vindt dat het niet kan, is de droom voorbij. (lees ook: Je verblijfsvergunning aanvragen in Mexico kan dat?)

Voorlopig dan, want je kunt altijd zorgen dat je wel aan die eisen voldoet. Een afgewezen aanvraag is geen vergrendelde deur. De deur is op dat moment dicht, maar je kunt gewoon een nieuwe aanvraag indienen voor je verblijf in Mexico. (lees ook: Online geld verdienen)

De email is een beetje verdrietig wel. Hij wil advies. En ik weet echt niet wat ik zeggen moet. Ik vond het dom wat hij had gedaan, dat heb ik hem toentertijd ook verteld. Dat hij een enorme gok nam en dat hij er wellicht niet mee wegkwam.

Hij deed een visum-run, wat is dat een visum-run?

Het ergste van zijn verhaal is dat hij een visumrun de grens over deed naar Belize toen de grenzen weer opengingen en bij de grens in Belize geweigerd is. Een visumrun is als je visum afloopt en je even snel naar een buurland gaat om dan weer terug het land in te komen en een nieuw visum te krijgen. Het is heel populair in Azië, onder digitale nomaden en backpackers, maar het is allang niet meer zo makkelijk als voorheen, landen zijn veel strenger als het gaat om binnenreizen binnen 24 uur, of zelfs een paar weken. Thailand bijvoorbeeld heeft de visum-run zo’n beetje verbannen uit het immigratiesysteem, en ook de Filipijnen hebben veel strengere regels voor regelmatig terugkerende “toeristen”.

Mijn emailer zit in Belize, zijn spullen staan in Mexico, zijn leven in Nederland is niet meer, en hij heeft echt een probleem. Of ik hem kan helpen?

Man, ik zou niet weten hoe…..ik moet echt even nadenken over dit onderwerp en wat verstandig is om te adviseren en of het verstandig is te adviseren wat ik denk dat de optie is.

van tala veranderen op je blog, engels, nederlands, taalkeuze

Had ik toen maar een consult bij jou geboekt en er met jou over gesproken voor ik alles opdoekte in Nederland!

Dat is voor mij een prachtige zin om te lezen natuurlijk, want daarmee legt hij heel veel vertrouwen in mijn kennis, maar ik kan geen wetten buigen. Ik kan meedenken en helpen de immigratiewet te interpreteren, of hoe je jouw inkomen kunt vergroten zodat je wel aan de financiële eis voldoet. Maar ik kan geen wonderen verrichten. (lees ook: Rijk worden)

Soms is emigratie een kwestie van geduld hebben. En soms ook van geluk hebben. In de Filipijnen zag ik ook jonge mensen die gokten op de flexibiliteit van de immigratiedienst, en dan toch een bedrijf opbouwen, ze huren land, bouwen een barretje of een restaurant en hebben niet de juiste visum. En dan mag je na 3 jaar het land niet meer in. Dan ben je alles kwijt.

Ik ken ook een paar mensen die hun visum laten verlopen en gokken dat ze niet gepakt worden. Die leven in een heel grijs gebied, want als er een dag komt dat ze een paspoort moeten laten zien of een lokale ID kaart dan zijn ze waarschijnlijk op een one way ticket het land uit.

Toen 1 van die mensen die ik kende in de Filipijnen door een buurman aangegeven werd bij de immigratiedienst had hij zoveel problemen, gevangenis, boetes, uitgezet via een detentiecentrum, zwarte lijst. En de buurman kreeg 2500 PHP (± 44 Euro) voor het melden van een illegale buitenlander.

Bureau of Immigration Philippines, rules

Ja, ik dacht met die ouderwetse systemen hier dat dat wel zou lukken……..

Onderschat jouw immigratiedienst nooit! Ook ontwikkelingslanden zijn bezig met een inhaalslag als het gaat om grensbewaking en orde scheppen in de papierwinkel rondom visa verlenging en verstrekking. En heel veel landen hebben, zeker met de stilte rondom de pandemie in 2019 besloten hun Immigratiediensten op orde te brengen en een inhaalslag te maken t.a.v., automatisering. Maar ook opleiding van personeel, aanscherpen van regels, prijsverhogingen en verhogingen van de financiële draagkracht van een aanvrager. Eigenlijk is alles verandert.

Dus ga er nooit van uit dat je zomaar weer een land binnen kunt op een verkeerd visum. Want regels zijn regels.

En bega zeker niet de fout om te proberen een ambtenaar van de immigratiedienst om te kopen! Dat is wel het stomste wat je kunt doen.

Mijn klant zit in Belize, met een visum daar wat afloopt, en weet het even niet. En ik ook niet.

Ik hoor verhalen, van anderen die ook Mexico in reizen en hoe het gaat op verschillende luchthavens. En ik gok zomaar dat hij het via een vliegveld misschien wel redt. Omdat het daar druk is, omdat daar snel gestempeld wordt en weinig gevraagd. Maar ook dan heeft hij maar 180 dagen als hij geluk heeft, en heeft hij nog steeds niet zijn felbegeerde verblijfsvergunning.

Ik geef mijn klant 2 opties:

  • OPTIE 1 Is er een Mexicaanse Ambassade in Belize en zo ja, mag je daar je aanvraag voor een verblijfsvergunning doen op basis van bijzondere omstandigheden? Misschien wel, waarschijnlijk niet, want de inkomenseis blijft. En eigenlijk moet je de aanvraag doen in je geboorteland of het land waar je paspoorthouder van bent, maar dat staat niet 100% keihard in de immigratiewet. Dus wie weet.
  • OPTIE 2 Vliegen naar een grote drukke stad, Cancun bijvoorbeeld of Mexico City en hopen dat je daar met een stempel mag doorlopen en (hopelijk) weer 180 dagen hebt. Misschien wijzen ze je er op dat het je laatste keer is, als je kunt uitleggen dat je je spullen komt ophalen en weg gaat uit Mexico? Heb een verhaal, zorg dat het sluitend is, just in case. Probeer de “narrative” te herschrijven op een manier die niet beledigend of opdringerig is. Met een vleugje mea culpa.

En daarna moet je een moeilijke keuze maken. Schrijf ik terug. Want ook al ben je nu wel binnengekomen op die 180 dagen visum en heb je ook 180 dagen gekregen, wat me stug lijkt, dan nog heb je geen verblijfsvergunning.

Blijf je dan in Mexico, wil je nog wel in Mexico blijven of wil je naar een ander land? Een land waar je wel voor in aanmerking komt en waar je makkelijk in reist. Of ga je terug naar Nederland en regel je het verder daar? Waar zou je nog meer willen wonen als Mexico geen optie blijkt? Want je hoeft natuurlijk niet terug naar Nederland als je emigratie mislukt. (lees ook: Maak jouw unieke Emigratie Profiel)

Dat zijn beslissing voor emigranten waar ik niet bij kan helpen, die moeten ze zelf nemen, ik wijs ze alleen op de mogelijkheden en soms op de wetten en regels als ik die ken.

trollen op het internet

Ik wijs hem op de regels voor terugkeer naar Nederland na emigratie

Hoe triest de volgende paragraaf in de email ook is, hij lijkt me reëel genoeg om toe te voegen, de regels (voor zover ik die ken) voor terugkeer naar Nederland na emigratie.

Ik vertel hem wat de regels zijn voor terugkeer naar Nederland, wanneer hij wettelijk verplicht is zich weer in te schrijven en te verzekeren voor de zorgverzekering. En nogmaals benadruk ik hem dat als Mexico niet langer een optie is er genoeg andere landen zijn waar hij naar toe zou kunnen, mits……….Ik kan hem bijna horen zuchten aan de andere kant van de e-mail. Maar ja, hij nam de gok en gokte verkeerd. En hoe erg ik het ook voor hem vindt, ik kan hier niets aan veranderen.

Ik vind het altijd moelijk niet persoonlijk bij klanten betrokken te raken, want dat kan ik niet doen. Ik ben geen advocaat die per uur betaald wordt. Mensen kopen bij mij een boekje en denken dat daarmee de deur naar “buddy’s die elkaar wel helpen” open staat. Maar ik ben een bedrijf. En dat kan dus niet.

Want hoewel die klant zichzelf heel belangrijk vindt en zijn verhaal uniek vindt, is hij niet de enigste klant die ik heb. Ik heb heel veel e-mail per dag van mensen die (gratis) hulp willen. En ook ik moet aan de voorwaarden van mijn verblijfsvergunning voldoen en de huur betalen. Dus ik moet grenzen stellen. Dat wordt vaak niet begrepen door mensen, of ze beloven op de donatie-knop te klikken en doen dat dan niet, terwijl ik wel een dik uur gratis advies heb gegeven.

Soms ga ik over de gestelde grenzen van zakelijkheid heen, zoals in dit geval. Omdat het me raakt dat hij hoewel door zijn eigen keuzes, nu knel zit. En omdat ik weet dat hij wel betaald voor advies. Dat heeft hij in het verleden ook gedaan. Ik vraag het niet, het verzoek om te doneren staat in de email handtekening, en ik gok zomaar dat hij daar wel weer op klikt, maar ik ga er niet van uit.

emigratie, emigreren, tijdspad, voorbereidingen, succesvol, wonen in het buitenland

Emigratie vereist voorbereiding en kent wetten en regels

Ik druk al mijn klanten op het hart er niet altijd maar van uit gaan dat het wel goedkomt. Emigratie is ook voorbereiding. Emigratie is ook voldoen aan de eisen van een woonland en je aan de regels houden.

Ik weet dat die normen vervagen door de eindeloze vluchtelingen stromen die maar gewoon de grenzen overlopen, maar op de één of andere manier geldt die mogelijkheid nu eenmaal niet voor ons Nederlanders die in een ander land willen wonen. Wij moeten aan de financiële eisen voldoen en ons aan de immigratiewetten houden.

Ik wens mijn klant heel veel sterkte in zijn keuzes, en ikzelf “keep my fingers crossed” dat het hem lukt een oplossing te vinden die bij hem past. En dat hij niet verder in de problemen komt.

Heb jij vragen over emigratie of plannen om te emigreren? Boek dan jouw speciale tijd met mij in om er over te praten. Je kiest zelf door middel van drie keuze-opties hoe lang het gesprek duurt.

Heb jij behoefte aan meer begeleiding een aandacht tijdens je emigratieproces? Boek dan een coachingstraject. Je kiest voor chat of videobellen of een combinatie van deze twee met een maximaal aantal uren.

 

Emigratieplannen?

Ben jij dankbaar voor de gratis informatie?

Toon hier je dankbaarheid voor de informatie die ik gratis op mijn website publiceer zodat jouw vragen beantwoord worden.


 

 

Jeanette reist over de wereld sinds haar 17de, maar altijd met een huis om naar terug te keren. In 2015, op haar 54ste, liet ze ook dat huis achter. Je zou haar een nomade kunnen noemen want ze zwerft het liefst over de aarde op een motor met alle bezittingen achterop. Zo reisde ze bijvoorbeeld door de Filipijnen en nu dwars door Mexico. Ze is eigenaar van Leaving Holland en Floating Coconut websites. En ze geniet van haar werk als Emigratie Coach waarbij ze anderen helpt hun emigratie droom te verwezenlijken.