Wonen in de woestijn in Mexico

Neergestreken ben ik, in de woestijn van Baja California Sur. Een genadeloos landschap vol cactussen en tumbleweed. Stof regeert mijn leven nu, de hele dag. Elke dag veeg ik een halve zandbak uit mijn huis terug de tuin in waar struiken en bomen worstelen in de toenemende droogte om te overleven.

Over een paar weken pluk ik mijn eerste tomaten. Zo erg ben ik neergestreken. Ik heb een bende potplanten met gezellige bloemen, maar ook met verse kruiden en wat groentes zoals paprika, tomaat, en rode pepers. Uit verveling, dat geef ik toe. Want hoewel dit een prachtige Staat is binnen Mexico is het hier ook redelijk saai. Weinig toerisme, geen grote winkelcentra, stranden zijn best een eindje rijden en in mijn dorp is de enige sensatie de verkopers die af en toe door de straten rijden of de vuilnisman die twee keer per week komt.

Ik breng daar zelf nog wat animo in door af en toe een pakketbezorger te laten komen met kleding van Amazon, want in de nabijgelegen stad is bijna niks leuks of nuttigs te koop.

O ja, en we hebben een loslopend paard. Ook dat, de (eveneens loslopende) honden vinden dat geweldig spannend en blaffen zich helemaal het schuim op de bek als het dier door de straten sukkelt.

Wonen in Mexico is voor veel mensen inmiddels een ideaalbeeld geworden.

Het lijkt wel alsof steeds meer Nederlanders hun weg vinden naar dit land. In mijn fantasie is de hele Riviera Maya straks 1 grote Costa Brava, met Senseo apparaten en bitterballen van Nederlandse uitbaters. Dat zal wel een beetje meevallen, want een bedrijf beginnen in Mexico is helemaal niet zo eenvoudig, maar er gaan zoveel Nederlanders definitief die kant op. Ongelofelijk. (lees ook: De Covid Migratie is begonnen!)

Toch weten de meeste van mijn klanten niet zo goed waarom ze hier naar toe komen, en velen zijn hier nog nooit geweest. De meeste hopen hier een QR-vrije samenleving te vinden. (lees ook: Wordt Mexico ook een land met Corona-bewijzen?)

Anderen denken dat hier altijd de zon schijnt en het altijd warm is. Ook een misvatting, hoewel dat in de Riviera Maya wel geldt, zijn er ook plekken in Mexico waar het sneeuwt en vriest, en als je de zon en warmte zoekt ben je eigenlijk een beetje gebonden aan de geijkte toeristenplekken. En die hebben weer als nadeel dat het leven daar duur is. Soms zelfs duurder dan in Nederland. (lees ook: Beste tijd van het jaar voor vakantie in Riviera Maya)

Mexico heeft last van een hoge inflatie en dat merk je in je portemonnee

Het leven wordt hier dagelijks duurder. En hoewel de Federale Overheid toeziet op het betaalbaar houden van het dagelijks leven, kan ik toch minder goed uit de voeten met mijn budget. Dat reikte 2 jaar geleden toch een stuk verder dan nu.

Mijn lange saaie dagen zijn mede ingegeven door de wens simplistisch te leven en niet meer te jagen naar rijkdom en bezittingen, maar dat heeft als B-kant dat je heel veel tijd hebt om na te denken. En als ik niet pieker, denk ik na over de perfecte woonplek. Die heb ik nog steeds niet gevonden, nu ja, ooit dacht ik dat ik hem gevonden had, in mijn huis op de klif in de Filipijnen, tot de buren een Karaoke bar begonnen.

Ik denk dat al die emigranten op zoek naar geluk soms niet beseffen dat hun levensgeluk maar 1 planoloog en project verwijdert is van verstoring.

In Mexico is het ook niet perfect voor mij, zoals ik al zei: het is hier duurder dan ik dacht, maar vooral op de lange termijn is het geen handig land om te wonen. Mijn AOW, mits dat nog bestaat tegen de tijd dat ik met pensioen mag van de overheid, wordt met 50% gekort. Door een verdrag. Dat is geen prettig vooruitzicht. Dus misschien is dat wel de druppel in de emmer die mijn doet besluiten een ander land te zoeken. (lees ook: Wat gebeurt er met je pensioen als je emigreert?)

Hoe is het leven in de woestijn?

Wat ik al schreef, het is droog en  stoffig, met maar 7 regendagen per jaar is het heel droog. Auto’s, wandelaar, het paard, alles werpt stof op. Soms zie je grote stofwolken van de wind, auto’s rijden langzaam, omdat de stofwolken anders heel hinderlijk zijn, alles is bedenkt met een grijs laagje. Elke dag weer.

Elke dag geef ik planten water, als er water is. Want er zijn ook dagen dat het “Dorp water” waar de tuinslang op aangesloten is, niet stroomt. En dan vullen dus ook de watertanks voor persoonlijk gebruik op het dak niet bij. Dat zijn dagen dat ik de tuin oversla en alleen het hoognodige water geef met gerecycled water, van bijvoorbeeld de was.

En nu het warmer wordt, (jaja ik heb al twee dagen geen dikke sokken en geen hemd meer aan!!) is het overdag al bijna 30C en heel warm omdat nergens schaduw is. Dus dan doe ik het rustig aan. De avonen zijn nog wat koel, maar ik zit graag op het terras, anti-muggen-wierook aan en de party-lichtjes die Amazon bezorgde, en dan is het heel stil, de sterren komen dan tevoorschijn en je hoort alleen hier en daar af en toe een hond blaffen.

Sommige dagen maak ik zelf stofwolken, als ik op de motor weg ga, de wegen veranderen elke dag van structuur en het is vaak heel mul zand waar ik dan doorrij om bij de hoofdweg te komen. Ik ga een paar keer per week naar de grote stad, voor boodschappen of om wat te eten. Want in het dorp is dat allemaal heel beperkt.

Ik heb 1 of 2x de bus genomen, die gaat ongeveer elk uur heen en weer. En stopt langs vaste routes in het dorp als je je hand opsteekt. Dan sukkel je door de aanliggende buurtschappen over al die zandwegen in een uur naar de stad. Op de motor is het 10 minuten.

Mijn meest productieve tijd is in de ochtenden. Dampende koffie in de koele morgenlucht, werken, huis schoonmaken, boodschappen doen in het dorp, ergens een hapje eten, de gewone dingen. Mijn leven is niet meer zo heel spannend momenteel.

 

Doneer jij in mijn pensioenfonds?

Ik wil ook graag een keer met pensioen, maar met de huidige AOW regelingen wordt dat steeds lastiger. Ik ben een spaarpot gestart, waar ikzelf geld in stop en waar ik mijn gasten vraag geld in te doneren. Doe je mee? Je krijgt 2 kadootjes die je kunt downloaden zodra je bijdrage verwerkt is.

Hartlijke dank.