Zondag is dagboek dag op Leaving Holland
Elke zondag probeer ik op mijn beide websites een persoonlijke update te schrijven. En hoewel er veel gebeurd is de afgelopen week, heb ik zo geen inspiratie vandaag. Sommige dagen vloeien de woorden zo uit mijn toetsenbord en andere dagen vereist het enige discipline om ze te vangen en er een beetje een samenhangend verhaal van te maken.
Nou, daar gaan we, eerst het goede nieuws!! De Staat Quintana Roo is eindelijk naar de kleur geel! Dat betekent dat alles open gaat, behalve scholen en nog iets wat ik niet meer weet, maar dat is dan ook niet belangrijk voor mij. Hotels en restaurants gaan naar 60% bezetting (minder lange wachtrijen bij de restaurants dus) en die restaurants die nog niet open mochten omdat ze niet voldoende afstand konden garanderen tussen tafels en bezoekers, mogen nu wel open.
Het belangrijkste nieuws is wel dat de stranden open gaan!
De stranden zijn open!!! En sinds die aankondiging al een paar dagen in de pen zat waren de stranden in Playa del Carmen op sommige punten al open. Hek van de dam gisteren kan ik je vertellen: Gezellig druk, alsof we nooit allemaal opgesloten hebben gezeten in onze huizen in een soort vage beklemming over hoe de toekomst eruit zou zien.
Geen mondmasker te zien, grote groepen en heel veel koelboxen met bier en vooral veel muziek
Ook op 5th avenue heeft iedere verkoper besloten zijn mondmasker in de wilgen te hangen tenzij er politie in de buurt is, en eigenlijk merk je daar helemaal niks meer van alle ellende, nu ja, heel veel winkels en restaurants gaan nooit meer open en zijn verdwenen uit het straatbeeld. Dat maakt het op sommige stukken best desolaat, al die dichte gevels.
Ik kijk met argusogen naar die mondmasker negerende maatschappij en voorzien dat we over 2 weken een enorme stijging zullen hebben in besmettingen. Hoewel ik de staat ook ernstig verdenk van manipulatie met cijfers omwille van de economie.
Om de schijn een beetje op te houden is dan de halve staat nog oranje, en de rest, waar het toerisme plaatsvindt is geel. En hoe ontzettend handig dat deze kleur verandering plaatsvind in “De maand van de Republiek” waarin Mexico zijn onafhankelijkheid dag viert en elke Mexicaan straks een lang weekend heeft en naar de kust wil, bij voorkeur de Riviera Maya.
Eén van de drukte weekenden van het jaar nadert en ik ben wat cynisch over de reden van de openstelling
Maar goed, ik klaag niet, ik loop heerlijk op het strand, zoek schelpen, staar naar Cozumel aan de horizon, kom thuis met zand tot in mijn oren en geniet met volle teugen. Mijn schouders en rug zijn bijna zwart van de zonuren. Ik zwem, gelukkig is er weinig zeewier dit jaar en is zwemmen vooral bij aflandige wind goed te doen. het water is redelijk helder.
Geweldig!!
Wil je meegenieten vakmijn uren op het strand kijk dan op Facebook.
Ik heb deze week besloten mijn Facebook profiel wat meer publiek te maken. Voorheen zagen mijn volgers alleen de website updates en advertenties voor mijn websites en sociale media. Nu zien ze meer posts en vooral meer foto’s. Dus als je geen vriendschapsverzoek wil sturen omdat je dat teveel vindt, kun je me ook gaan volgen. Gebruik je geen Facebook, maar wil je wel meekijken, volg dan mijn miniblog op Twitter
Of kom gewoon elke zondag hier terug op Leaving Holland en lees mijn zondagse update, voeg de website toe aan je favorieten of RSS feed.
Ik heb besloten op YouTube een paar Nederlandse Afspeellijsten toe te voegen over Emigratie, Schulden en wat er maar in mij opkomt. Ik leer van mensen dat daar een behoefte aan is, en dus ga ik in die behoefte voorzien. Ik ben een serie podcasts met foto’s aan het voorbereiden. Je vindt mijn YouTube kanaal als je hier klikt.
En verder gaat het wel lekker, er is na al het daten en mijn verbroken relatie waar je over kunt lezen op Floating Coconut, mijn Engelse website, een denkproces in mijn hoofd gestart over relaties en het leven als nomade. Het is een soort kip en het ei vraagstuk wat nu het eerst kwam: het relatie-denkproces of het bijna klaar zijn van mijn ID kaart en de lonkend horizon nu reizen weer makkelijker wordt in Mexico. Maar het is er. Ik ga er op mijn Engelse website over schrijven, omdat ik daar vooral over daten in het buitenland schrijf en hier niet. Ik zou zeggen lees eens op die website als het onderwerp of mijn ervaringen met daten in verschillende culturen je boeit.
Er was een kip en een ei toch?
En dan het ei, of de kip, het Immigratiekantoor vertelde mij 30 dagen geleden dat mijn ID-kaart over ongeveer 70 dagen klaar zou zijn. Dat klopt wel met de “standaard” tijd voor doe-het-zelvers in deze streek voor Resident Permits, ongeveer 9 maanden voor de eerste aanvraag en 7 maanden voor de verlenging. Dat betekent dat elk moment het bericht er kan zijn dat de kaart klaar is. En hoewel ik mijn huurcontract net heb verlengd tot april 2021, ga ik die verlenging niet doen. Ik heb geen contract dus een maand opzegtermijn is het maximale wat ik mijn huisbaar geef. Dat geeft mij genoeg tijd om de toekomst uit te werken.
Ik ga de rest van het proces niet in Quintana Roo doen, de bureaucratie is het zo erg, dat het me veel te lang duurt.
Dus motor kopen en rijbewijs regelen, doe ik in een stad waar A.) meer aanbod van motoren en uitrusting is en B.) mogelijk minder lange wachttijden zijn voor simpele dingen als kentekenbewijs en rijbewijs. Ik gok op Veracruz, en anders Mexico Stad of Monterrey. Ik reis dus het eerste stuk, mijn grote ontsnapping, per bus.
Tot volgende week zondag!
