Dagboek

De zomer kom er aan!

De temperaturen stijgen en de nachten worden warmer. Ik ben blij, want de zomer komt er aan. Weg met de dikke wollen sokken en geen jas meer aan in huis, hoe fijn is dat?

Toen ik hier aankwam in november was het een zalig klimaat, gematigd warm overdag en in de nacht. Na de intense hitte van de woestijn in Sonora en Baja California en de ijzige kou van het Mexicaanse hooggebergte op het vasteland was dat een welkome verademing. En toen werd het winter. Gruwelijk wat was het koud. Met temperaturen in de nacht van amper 10ºC in een enkelsteens huis is dat afzien. Dikke dekens, op het bed om warm te blijven. Mijn bed is van beton, en dat is slapen op een ijsklomp. Wie dat soort stomme uitvindingen ooit gedaan heeft mag van mij op de Noordpool gedumpt worden in zijn nakie. Het was menige dag in het huis kouder dan buiten. Vooral als de zon ene paar dagen achter de wolken zat en het niet opwarmde, ik heb geblauwbekt.

Als klanten me zagen zitten tijdens de video consulten hadden ze zoiets van: waarom heb je een jas aan en een das om? Is het niet warm dan in Mexico? Dan stak ik maar weer mijn verhaal af dat Mexico groter is dan de Riviera Maya uit de Tui reisgids. En dat het daar trouwens nu ook niet warmer is in de nachten dan 10-15ºC omdat koufront na koufront het land binnendendert.

Maar gisteren was het 32ºC, en hoewel het vandaag weer amper 23 is, is de dag van gisteren toch een voorbode van de naderende zomer.

De bezorger bracht de buitenverlichting voor het terras, de tomaten groeien en er hangen zowaar kleine tomaatjes aan, de eerste muntbladeren dreven gisteren in mijn muntthee en de geschilderde stenen kleuren tussen de planten en op de vensterbank. Ik ben zo klaar voor lange warme avonden buiten, met huisgekookte maaltijden vol kruiden uit mijn eigen tuin.

Ik verander een beetje in een huismus lijkt het wel. Maar ik weet dat die buien niet lang duren.

Als ik van de week mijn nieuwe nummerplaat heb zal het wel weer gaan kriebelen en ga ik weer rijden. De grote motor die nog steeds op het vasteland staat bij de dealer voor reparatie is bijna klaar hoorden we van de week, als die dan op transport terug komt dan staan er wat ritten gepland. Je rijdt hier al snel 3-4 uur voordat je in de woestijn een leuk dorp ofzo tegenkomt. In de tussenliggende gebieden moet je het hebben van vergezichten, cactussen en stof. Wat zo zijn eigen schoonheid heeft heb ik ontdekt.

Afgezien van de koude nachten had ik nooit gedacht dat wonen in een woestijnachtige omgeving zo fascinerend zou zijn.

Drama de property kat heeft zijn eerste vogel gesloopt

Wakker worden en de hele patio vol veren vinden was hilarisch triest. Drama, onze property kat die er is om de muizen weg te houden van de kabels van de motoren heeft niet zo goed door dat muizen geen veren hebben. Het was een pleaure kill, want de resten vogel lagen overal. Ik heb Chris de motorrijdende Canadees, die de feitelijke eigenaar van Drama is lekker de bende laten opruimen.

We voeren Drama veel te veel voor hem om efficiënt te zijn tegen muizen vrees ik. Maar hopelijk is zijn aanwezigheid afschrikwekkend genoeg. maar als hij naar de muizen kijkt zoals hij naar mij kijkt dan vrees ik het ergste. Trouwens, we noemen hem Drama omdat hij zoveel drama maakt als hij wat wil. Drama spoelde op de patio aan in de laatste orkaan, zo vertelde Chris, alles stond onder water, en toen dreef er opeens een kitten rond.

Terug op sociale media omdat ik meer klanten nodig heb

De beste beslissing uit mijn carrière als digitale nomade was om de website om te zetten naar het Nederlands en op een ander domein in het Engels verder te bloggen. Ik zie mijn bedrijfje groeien. Maar het kan beter. Dus ben ik maar terug gegaan naar Facebook en Linkedin om te kijken of ik mijn klantenkring kan uitbreiden. Met jaarlijks honderdduizenden mensen die Nederland willen verlaten is er een constante markt, en ik wil deze mensen op mijn website.

Ook mijn privé profiel heb ik weer geactiveerd. Ik mis mijn vrienden op Facebook en ik merkte dat ik steeds vaker “even ging neuzen”. om te zien hoe het met hen ging. Niets menselijks is mijn vreemd, denk ik? En ik mis een maatje, een beste vriendin of vriend om eens te kletsen over het leven in het algemeen, mijn leven in het bijzonder en allerlei onzin daaromheen. Ik geef GEEN gratis advies op Facebook, alleen als je het leuk vind mee te kijken in mijn dagelijks leven kun je me een vriendschapsverzoek sturen.

Anyway, ik doe het omdat ik klanten nodig heb. Met het rare gedoe van dit kabinet over de AOW en dat stomme verdrag wat er ligt tussen Nederland en Mexico krijg ik maar 50% van dat lullige beetje wat straks overblijft van mijn “opgebouwde recht”, als ik al wat krijg want ik gok zomaar dat ondanks de hoge sterfte onder ouderen de afgelopen 2 jaar de pensioenleeftijd weer zal opschuiven. Dus ik moet, met het oog op de toekomst echt meer geld verzamelen. Misschien moet ik een crowdfunding starten ofzo? Sommigen lijken daar ermee weg te komen om voor van alles succesvol te crowdfunden en Tikkies te versturen. Voor mij? voor mij word er zelden op de “Thank You”-knop van deze website geklikt.

Misschien moet ik er een kadootje aanhangen? ik zal er eens over nadenken.

Nou, dat was wel weer genoeg voor vandaag!

Dank je wel voor het lezen en tot mijn volgende dagboek post! Gebruik je nog een RSS feed, dan kun je mij ook in je RSS-feed toevoegen

 

Al schrijvend werd het idee geboren!

 

 

 

 

 

 

 

 

Jeanette reist over de wereld sinds haar 17de, maar altijd met een huis om naar terug te keren. In 2015, op haar 54ste, liet ze ook dat huis achter. Je zou haar een nomade kunnen noemen want ze zwerft het liefst over de aarde op een motor met alle bezittingen achterop. Zo reisde ze bijvoorbeeld door de Filipijnen en nu dwars door Mexico. Ze is eigenaar van Leaving Holland en Floating Coconut websites. En ze geniet van haar werk als Emigratie Coach waarbij ze anderen helpt hun emigratie droom te verwezenlijken.

error: Sorry!