Staaroperatie in Mexico, mijn ervaring

De operatie was eigenlijk appeltje eitje. Vooral mijn linkeroog. De staf was uiterst vriendelijk en zorgzaam en het verliep een beetje in een roes, zeker toen ik een kalmerend middel had gekregen. Wat overigens niet standaard is, maar bangerik als ik ben raakte ik lichtelijk in paniek toen ik een lange naald richting mijn oog zag gaan voor de verdoving. Ze injecteren de verdoving hier in Mexico onder je oog, in je onderste ooglid achter de oogbol.

Yup! Yuck and gruwel!!

Ik kreeg een kalmeringsmiddel via mijn hand, en daarna was de wereld rozig en vredig en kon de anesthesist rustig injecteren. Zon verdoving voelt raar, onprettig maar is niet pijnlijk, maar ook bij mijn tweede oog kreeg ik iets kalmerend, gewoon omdat dat lekkerder voelde dan de stress.

Eenmaal op de operatietafel merkte ik verder weinig van alles. Zal ook wel door het kalmeringsmiddel komen. Ik kan me weinig meer herinneren dan fragmenten maar geen details. Van mijn rechteroog heb ik veel meer details omdat daar in eerste instantie de verdoving niet werkte en ik ook nog verdovende druppels op mijn oog kreeg. Daarna was de operatie veel meer ‘aanwezig’ dan tijdens mijn linkeroog. Geen pijn, maar wel een drukkend gevoel en vage schaduwen, waarbij ik bij het linkeroog alleen maar fel licht en mat licht zag afhankelijk van het stadium van de operatie.

Toch, alles bij elkaar genomen is het een makkie en ik begrijp niet waarom ik zo nerveus was. Je loopt na een half uurtje naar buiten me een dikke pleister op je oog, ik was lekker groggy en voelde niks. Dat kwam een uurtje of 2 later pas. Zanderig gevoel en alsof er een steentje in je oog zit, en je oogbol voelt aan alsof er een vrachtwagen overheen is gereden. Maar met ibuprofen prima te beheersen.

Als na 4 uur het verband er af mag en je met druppelen van de antibiotica begint, zie je niet veel. Echt ik schrok me lam, mijn oogbol zat in een hoek van mijn oog en ik zag de wereld alsof ik in een goudvissenkom ronddobberde. Maar wonderwel trok dat binnen een paar uur weg en kon ik prima zien, zowel dichtbij als in de verte.

Hoewel de dokter uitlegt dat je niks ziet na de operatie schrik je toch

Het dichtbij zien wordt dan, afhankelijk van je lens, na verloop van tijd wat minder, maar ik kan nog prima zonder leesbril op de computer werken en zelfs op mijn telefoon. Dat wisselt nu nog een beetje per dag en hoe moe ik ben. Maar het geeft hoop voor de toekomst voor als alles genezen is en mijn visie gesteld is.

het kan 2-4 maanden duren voordat je zicht eindelijk is herstelt en uitgekristalliseerd. Maar ik had, zoals met de meeste mensen het geval is, een paar uur na de operatie al helder zicht. behalve met mijn rechteroog, daar ontstond wat oogdruk en dat bleef een dag of 3 wazig met wat wazigheid ervaring voor ongeveer 2 weken, maar niet hinderlijk en ik heb een prima zicht.

Zou ik het nog eens doen? Lees verder op de volgende pagina

Pagina's: 1 2 3