MotorTocht Mexico

Dag 1 van de motortocht door Mexico. Het is niet voor het eerst dat ik op de motor een 1000-den kilometer lange reis maak. Het is mijn leven om op de motor rond te reizen. Toen ik Nederland in 2015 verliet, en naar de Filipijnen vertrok ontdekte ik al snel dat zonder eigen vervoer het een sneue reis zou worden waarbij ik alle leuke dingen zou missen vanwege bereikbaarheid.

Een motorrijbewijs was snel gehaald in de Filipijnen en inmiddels reis ik alweer 8 jaar over de wereld, en als ik op een nieuw continent ben koop ik een nieuwe motor en reis ik niet langer met het openbaar vervoer. (lees ook: Hoe is dat nu echt, altijd in een hotel wonen?)

Zo reisde ik dus door de Filipijnen, ruim 3 jaar lang, en nu inmiddels al weer 4 jaar door Mexico. Soms blijf ik ergens lang, soms reis ik met een dag weer verder.

Op het moment heb ik net dag 1 van mijn nieuwe avontuur achter de rug en zit ik op het bed van mijn hotelkamer te typen. Ik wacht tot de zon opkomt en dan ga ik lekker koffie maken en in de hoteltuin opdrinken. IK heb lang en diep geslapen in de intense stilte van het dorp waar ik nu ben. Geen hondengevechten op straat en hanengekraai zoals ik de afgelopen anderhalf jaar hoorde in het stoffige dorp in de woestijn van Baja California Sur.

Mijn eerste rit verliep prima, met hier en daar een een bijzonder moment, zoals een Canadees die het inhalen verkeerd inschatte en om zijn eigen hachje te redden mij bijna van de weg afreed. geloof me, de afstand tussen berm en wegdek in Mexico is soms wel 20 cm, en dan steil naar beneden het ravijn in, dus dat zijn geen fijne momenten.

Dikke rook waar we doorheen reden vanwege een enorme brand ergens dat was ook wel bijzonder. De wereld kleurde even een soort van Mars-landschap rood, woestijn alom en dan die rode kleur, dat was spookachtig.

Ik zei zonder emotie gedacht tegen La Paz en zijn omgeving. Ik woonde er best prettig, maar het was echt tijd om weer gehoor te geven aan die altijd trekkende horizon en mijn verlangen om te ontdekken wat er achter ligt.

Voor gisteren waren dat prachtige uitzichten over de Zee van Cortez, heerlijke burrito’s in een wegrestaurant gevuld met pauzerende colonne van de Guardia Civil, en aan het einde van de rit een fijne grote hotelkamer in een klein hotel en een groot bord dampende Poutine.

Ik ga 8000KM reizen. En dat is puur de route, zonder dagtochten. Ik reis van Grens naar Grens. Ik ga van de uiterste zuidelijke grens van Mexico op het schiereiland Baja California Sur, naar de grens met Amerika, daarna volg ik die grens een stukje, en zak ik af langs de kust van de Stille Oceaan naar de grens met Guatemala. Daar volg ik die grens een stuk Chiapas in voordat ik door de bergen verder trek naar de grens van Mexico aan de kant van de Golf van Mexico. (lees ook: Waar betaal ik het allemaal van?)

Dat is het plan, maar misschien blijf ik onderweg wel ergens steken. En blijf ik langer. Want dat is het fijne van mijn leven. Ik kan doen wat ik wil en waar ik zin in heb, ik ben zo vrij als een vogeltje.

Reis je mee? Je kunt me op Facebook volgen via deze link (klik)

En dan nu wat foto’s van de eerste dag, klik op de foto’s om ze beter te kunnen bekijken.