Staaroperatie in Mexico, mijn ervaring

Ik zat er al een tijdje tegen aan te hikken: mijn staaroperatie. Ik wist dat mijn linkeroog staar ontwikkelde en door het felle licht in de tropen werd het snel slechter, ondanks mijn mee-kleurende glazen in mijn bril. De opticien in de Filipijnen merkte op dat de correctie van mijn brillenglas voor dat oog steeds moeilijker werd.

In de Filipijnen durfde ik het niet aan. Niet omdat ik de artsen daar niet vertrouwde, ik had prima naar de oogkliniek in Tagbilaran op Bohol kunnen gaan, maar omdat de hygiene daar best laag is in het hele land, en het stofgehalte hoog. En ook omdat ik een schijtert ben als het om mijn ogen gaat. Ogen zijn super kwetsbaar. Als ex-lenzendrager weet ik daar alles van.

Laat je je dan in de Filipijnen opereren, of in het dure Nederland, of in Mexico?

Op mijn tussenstop in Nederland dacht ik: Het kan nog wel even. Maar eenmaal in Mexico werd het steeds lastiger. Er zat duidelijk een vage plek in mijn blikveld links en ik struikelde steeds vaker over mijn eigen voeten. Omdat ik graag motorrijd besefte ik dat ik met zo’n slecht oog nooit op de motor zou kunnen rijden als ik weer een motor zou kopen. Tijd om een kliniek te zoeken.

In de kliniek werd duidelijk dat beide ogen staar hebben, rechts in mindere mate, maar wel degelijk ontwikkelende staar. Wat ook duidelijk werd is dat je niet zomaar kunt zeggen: vervang die lens maar. Ook als je een bril zou willen blijven dragen, omdat iedere oogbol anders is en omdat de verwerking van de informatie die je oog doorgeeft met een kunststof lens ook anders is afhankelijk van je brilsterkte en oogbolling.

Ik had weinig keuze, aangezien mijn dokter het motto had: iedere patient zonder bril hier de deur uit, want dat geeft de beste levenskwaliteit. Dat de beste levenskwaliteit niet altijd de beste optie is voor iemand zijn portemonnee lag hij na enig onderhandelen over de prijs niet langer wakker van, als hij dat ooit al deed. Ik kreeg 10.000 pesos korting op beide ogen. Lager dan dat wilde hij niet gaan.

Beetje maf wel eigenlijk dat je met een arts kunt bakkeleien over de prijs van een operatie. Maar zo is dat nu eenmaal in deze landen waar voor buitenlanders vaak ene hoger tarief is. Zo ook bij de vervolg afspraak bij een internist. Hij rekent voor buitenlanders een aanzienlijk hoger tarief dan voor lokale bevolking, ook daar heb ik over de prijs onderhandelt en maar weer eens ingewreven dat niet elke buitenlander rijk is. Ik mocht voor het lokale tarief op vertoon van mijn verblijfsvergunning, mijn pre-operatieve check-up doen.

De operatie daar heb ik gemengde gevoelens bij, het viel mee, maar toch ook niet, lees verder op de volgende pagina

Pagina's: 1 2 3