Vandaag komt er geen water uit de kraan

Ik heb een jaar lang gewoond in een huis op een klif, op een klein eilandje genaamd Siquijor in de Filipijnen. Een prachtig huis, geen buren en een lange oprijlaan, een bruggetje over kloof, en een bende trappen omhoog scheiden mij van de wereld en de weg naar de bewoonde wereld.

Ik keek uit over de Zee van Bohol. Tot zover de romantiek. Want ik had ook zelden elektriciteit, dat werd soms wel 8 uur per dag afgesloten vanwege een vage reden, en nog steeds begrijp ik van mensen die nog op het eiland wonen. En ik was niet aangesloten op het waterleidingsysteem van de streek. (lees ook:
Ik was afhankelijk van regenwater.

Enorme opslagtanks, boven en ondergronds voorzagen mij van water. Maar als er geen regen kwam, en dat kon soms best een maandje duren, dan werd mijn watervoorraad schaars. En aangezien het eiland, net als zoveel landen in de wereld, vooral het toerisme op gang willen houden, gingen hotels voor, en dan pas de bewoners.
Je leert er mee omgaan, je leert zuinig te zijn en je leert creatief met water te zijn.

Dat ben ik nu weer, nu ik in de woestijn in Mexico woon. Er is een systeem van elke andere dag water en soms wel twee dagen geen water. Dan ben ik erg blij met de opslagtanks op het dak.
Ik weet uit krantenberichten dat ze in wijken in de stad met enorme waterschaarste kampen en proberen nieuwe putten te slaan, maar dat het water niveau hier onder de grond enorm laag is.

Als ik motor rij door de omgeving zie ik alleen maar uitgedroogde rivierbeddingen en hier en daar een oase met wat boerderijen en landbouw, maar verder is het zand, stof en cactussen.

Als ik vandaag de was doe en met pijn in mijn hart het eerste sop-water weggooi om daarna het uitspoelwater te gebruiken voor de planten in de tuin, vraag ik me weer af waarom we de stijgende zeespiegel niet verlagen door ons drinkwater uit zee te halen. Als er zo’n groot water tekort in de wereld dreigt?

En ik vraag me ook weer af wanneer massa toerisme stopt. Met al die zwembaden en waterglijbanen en tig keer per dag douchende toeristen. En wat dacht je van WC doorspoelen en de eindeloze stroom wasgoed van lakens, handdoeken en soms badjassen?

In de Filipijnen spoelde ik mijn WC door met gerecycled water, uit de “vieze” put, dat was water wat te lang onder de grond had gestaan en niet meer bruikbaar was omdat er een luchtje aan zat. Hier hoeft dat gelukkig niet, toch heb ik voor mijn huisbaas nog wel wat ideeën om het watertekort in dit gebied te ontlasten.

Toen ik de vrouw van mijn Mexicaanse huisbaas vertelde dat ik het water van de was gebruik voor de tuin zag je verbazing op haar gezicht. Daar had ze nooit over nagedacht. En toen ik vertelde dat ik dat heel vroeg in de ochtend doe, of laat in de avond, zodat niet het meeste water verdampt door de hitte van de bodem en door de zon haakte ze af. Ze denkt duidelijk niet zo diep na over dat soort dingen.

Net als zoveel mensen in de wereld. Ze denken dan dat ze de wereld redden met een waterbesparende douchekop, maar dat is natuurlijk bullshit. Het is je gedrag, je bewustwording van hoe je leeft en hoe je met producten omgaat wat de wereld misschien wel kan redden.

Ik las in de krant dat Nederland een belasting op vlees wil invoeren om af te dwingen dat Nederlanders minder vlees gaan eten. En ik dacht: daar gaan we weer, straffen in plaats van aanmoedigen dat het anders kan. In het westen zijn ze daar goed in.

Ik denk wel dat wel mijn grootste cultuurschok was dat ik in landen kwam waar niet alles 24/7 verkrijgbaar is en eten in de supermarkten en op de markten seizoensgebonden is.

Leven in een maatschappij waarin alles altijd maar verkrijgbaar is, dat is funest voor deze aarde. Want een stapje terug, een stapje terug naar normaal, dat is super lastig. Want stel je voor dat je geen aardbeien op tafel kunt zetten met het kerstdiner!! (voorbeeldje he…..niet gelijk daarop focussen, blijf in het grote geheel denken!)

Ik kan niet het hele jaar door spinazie kopen, of asperges, en vlees is soms schaars, omdat de dieren op zijn, en omdat het land een andere prioriteit heeft: toerisme eerst. En dat vreet, dat vreet in all-inclusive hotels en in restaurants de hele dag, massa’s voedsel, maar dat vreet ook stroom en water.
En jij en ik, wij doen daar aan mee aan die consumptie maatschappij.
Omdat we willen dat het in de winkel ligt als we er zin in hebben. En omdat ik een airco wil voor die superhete dagen, of een fan.

Ik gooi mijn spoelwater bij de tomaten en pluk de rijpe tomaten van de plant. Ik heb er 10, ik heb ze in het goede seizoen, want er is ook sla, dus ik kan heerlijk salades maken. Ik leer elke dag een beetje meer in het tempo van het land, van de gewoontes en van de warmte te leven.

En in de beschikbaarheid van producten en water. Want dat is eigenlijk, in een normale wereld helemaal niet zo normaal dat het altijd maar voorradig is.

Er komt vandaag geen water uit de kraan, alleen uit de tank.