Hoe zit het met Digitale Nomade en je Liefdesleven
Vijf jaar geleden verliet ik Nederland voor goed om als Digitale Nomade over de wereld te gaan zwerven. Werken en reizen, het leven van een hobo, een heuse globetrotter. Waar ik niet zo goed voer nagedacht had was mijn liefdesleven. En dat bleek best een lastig iets.
Nu op 59-jarige leeftijd overdenk ik mijn relatie eisen en wil ik het anders dan voorheen. Ik ben opgegroeid en opgevoed op de Nederlandse Bible-belt. Ik was altijd in de overtuiging dat een huwelijk een einddoel was en overgoot dat dan voor mijn eigen plezier met een dosis Diney bullshit om er wat romantiek aan toe te voegen.
Stug heb ik dat volgehouden, jarenlang. Ook tijdens mijn nomadische leven. Als ik dan een vriend vond dacht ik: Mss kan ik met hem oud worden. Om na een maand of twee rusteloos naar de horizon te staren en me af te vragen waarom ik eigenlijk wilde settelen in een ontwikkelingsland met ene man die amper voor mij kon zorgen financieel gezien. Want ook dat bracht die bible-belt opvoeding met mij mee: traditionele waarden, ik strijk zijn shirts en hij zorgt voor eten op de plank.
Het werkt gewoon niet voor mij en ik neem afscheid van iets wat bijna genetisch ingebakken zit
Ik keek in menig paar bruine ogen en zelfs in een paar blauwe van expats, maar het voegde nooit echt. En soms dacht ik al worstelend met mijn verlangens terug aan de tijd dat ik als tiener brulde: ik trouw nooit, ik ga in een kunstenaars kolonie wonen en wil iets wat me vrijheid geeft. Of, als ik wat gehoorzamer was aan mijn ouders maar toch wilde shockeren brulde ik: Ik word non.
Nou die non gaat het niet worden, seks is veel te leuk. Mits met de juiste man. En dus heb ik een nieuw idee over mijn relaties voor de komende 5 jaar.
In de Filipijnen had ik een leuke jonge lover dat was geweldig
Het was leuk om met mijn Filipijnse lover op te trekken, van hem leerde ik zoveel meer over het land en de cultuur dan ik ooit zelf had kunnen ontdekken. Maar het was ook heerlijk om samen op pad te gaan of om van elkaar lichaam te genieten. Toch bleef ik hangen in dat wat ik vroeger geleerd had. Pas nu in Mexico, na een paar dates en een jaar chatten met diverse mannen, merk ik dat ik wat anders wil. Dus ik gooide mijn oude wensenlijstje weg en kwam met een nieuwe:
Ik vind het heerlijk om tijd met iemand door te brengen, om seks te hebben en de romantiek daar geniet ik volop van. Maar ik wil ook weer verder reizen.
Ik date graag jongere mannen. Hak mijn hoofd eraf, ik vind het best, maar voor mij werkt dat, niet te jong, maar wel jonger. Het is geen bepalende factor maar hij telt wel mee.
Ik wil flexibel zijn, maar wel monogaam. Geen tweede vrouw zijn en zeker geen tijd doorbrengen met iemands kinderen uit een eerdere relatie.
Ik wil een vent in bed, op de bank en aan mijn arm. Maar niet voor eeuwig.
Vroeger op verjaardagen hing ik aan de lippen van mijn oom, hij was zeeman. Hij vertelde, als hij spraakzaam was, over verre landen, havensteden en soms gooide hij daar een provocerende uitspraak tussen door zoals: De horizon blijft roepen kind…..ow wat herken ik dat. Of deze: je verandert in elke haven van lover. En die wil ik eigenlijk ook wel gaan herkennen, maar in mindere mate.
Want het gevoel een del te zijn zit te ingebakken, dat zal ik niet meer of heel moeilijk overkomen denk ik. Dus ik wil wel in elk stadje een ander schatje, maar niet in elke stad.
Misschien kan mijn lover een stukje met mij meereizen, of misschien ook niet, dan zeggen we elkaar gedag. En misschien wil ik wel een tijdje niks, want ik ben graag alleen.
Ik gebruik Facebook Dating om mijn mannen te vinden
In Mexico heb ik het voorrecht dat ik Facebook Dating kan gebruiken. Het is een soort Tinder wat aan Facebook bungelt. Het is een klunzige oppervlakkige app, maar ja internet daten is ook klunzig en oppervlakkig.
En in een land waar vrouwen mee begerenswaardig object zijn in plaats van een persoon van vlees en bloed en mannen hun prestaties willen bewijzen en leven om diepe indruk op je te maken heb ik geen gebrek aan belangstelling. Ik moet even schakelen tussen dat ‘objectifyen’ en dat macho gedoe, maar na een jaar van ervaring opdoen begin ik er aardig doorheen te prikken.
Relaties zijn nu een kers op de taart
Waar tot voor kort mijn relaties draaiden om mijn partner en een huwelijk en vastigheid en waardes als monogamie, tot de dood ons scheidt en in voor en tegenspoed, draaien ze nu veel meer om mijzelf en mijn levensstijl. Een relatie moet een kers op de taart zijn en geen levensvervulling.
In Merida, mijn volgende stad zitstraks hopelijk een schattige man op mij te wachten, Zodat ik weet dat als ik in die stad aankom ik een leuke tijd tegemoet ga. Als ik in Merida ben, kan ik mijn zoekgebied uitbreiden tot Veracruz, mijn volgende stad.
Egocentrisch? Ja wellicht, en ook fout, dat is het wellicht ook, het is in ieder geval een stuk moderner
Voor mijn leeftijd en opvoeding is dit vreselijk egocentrisch en fout. Egocentrisch omdat ik alles naar mijn hand zet en wellicht met gevoelens speel van mijn partner.
Ik probeer dat op te vangen door eerlijk naar ze te zijn over wat ik wil. En tot nog toe werkt het goed. Voor de mannen die iets tijdelijks zoeken is het een verademing om even geen lange termijn gedachten te moeten hebben. Voor de mannen die wel voorbij mijn vertrek datum willen dromen, tja, ze weten mijn reisschema, dus ze weten waar ze aan beginnen.
Ikzelf pas op mijn eigen hart want Mexicanen zijn super romantisch en heel intens.
Bij elke naaktfoto die ik verstuur kijkt mijn moeder over mijn schouder mee, mij veroordelend dat ik nooit in de hemel kom. Tja, dat is dan maar zo. Dat hele concept van hemel en aarde moet ik ook nog eens over nadenken. Maar nu niet.
Eerst ga ik genieten van mijn liefje die in Merida op mij wacht en dan zie ik wel weer verder.
En wie weet,
wie weet kom ik ooit die ene man tegen
die is vreselijk mis als ik doorreis
dan kan ik altijd terug…….om zijn overhemden te gaan strijken.
Luister en bekijk de vlog-podcast over het liefdes leven van digitale nomaden en dat de mogelijkheden zijn
Heb jij vragen over nomadisch leven en droom je van reizen en werken? Boek dan jouw privé tijd met mij en stel al je vragen.
Ben jij dankbaar voor de gratis informatie?
Toon hier je dankbaarheid voor de informatie die ik gratis op mijn website publiceer zodat jij dit kunt lezen.
Je kunt betalen met creditcard, paypal of via bankoverschrijving.
Jeanette
Jeanette reist over de wereld sinds haar 17de, maar altijd met een huis om naar terug te keren. In 2015, op haar 54ste, liet ze ook dat huis achter. Je zou haar een nomade kunnen noemen want ze zwerft het liefst over de aarde op een motor met alle bezittingen achterop. Zo reisde ze bijvoorbeeld door de Filipijnen en nu dwars door Mexico. Ze is eigenaar van Leaving Holland en Floating Coconut websites. En ze geniet van haar werk als Emigratie Coach waarbij ze anderen helpt hun emigratie droom te verwezenlijken.