Is Nederland de Menselijke Maat kwijt?

Ik lees in de krant een schrijnend verhaal over een mevrouw die een bijstandsuitkering heeft en 7000 euro moet terugbetalen omdat ze vergat te vermelden bij de Sociale Dienst dat haar moeder regelmatig een tas boodschappen in de gang zette ter waarde van 50 euro.
Het breekt mijn hart.

Ik weet dat dit verhaal een uitzondering is, een exceptioneel geval, omdat deze mevrouw wel “ontmaskerd” is in haar bijstandsfraude, en daarom de kranten haalt. Maar ik betreur het feit dat er aan het werkelijke probleem voorbijgegaan wordt: dat de bijstandsuitkering wellicht veel te laag is om van rond te komen? En dat mensen graag voor mensen zorgen, zeker als het om hun familie gaat.

In de landen waar ik woon en reis, zorgt familie voor elkaar. Dat is normaal. Er is geen bijstands uitkering, er is hulp voor mensen met minder of geen inkomen maar dat zijn meestal kortingen op de noodzakelijke voorzieningen en voedselpakketten.

Maar waar ik ook kom is compassie groot voor de mensen die het minder hebben. Zeker in Mexico waar bijna iedereen wel iets geeft aan de zingende bedelaar in de bus, of de smekende moeder met een stapel ziekenhuisrekeningen die over straat loopt op zoek naar hulp.

En ook in deze landen is fraude, echt wel, net als in Nederland

Je moet wel even naar de datum kijken, want soms zijn die rekeningen al jaren oud en is het bedelen niet langer bedelen maar een baan geworden die vaak beter verdiend dat een dagje werken in de supermarkt bijvoorbeeld.

Maar daar gaat dit artikel niet over. Dit artikel gaat over compassie. En Nederland in al haar grootsheid als het gaat om ontwikkelingshulp en het binnen halen van migranten, die we overigens vroeger “vluchtelingen” noemden tot niemand dat woord meer geloofde, dat Nederland wat haar deuren zo wijd heeft openstaan voor alles en iedereen, is de menselijke maat blijkbaar kwijt voor haar eigen burgers.

Helaas denkt de Nederlandse overheid bij handhaving in termen als fraude

Ik denk aan de toeslagen affaire waarin mensen tot crimineel bestempeld werden omdat ze een foutje hadden in het aanvraagformulier en alles verloren wat ze hadden. En de regering komt weg met zo’n schandaal waarin de menselijke maat en misschien zelfs wel de rechten van de mens zo over het hoofd gezien werden voor jaren.

Ik herinner me mijn periode van werkeloosheid omdat mijn werkgever failliet ging, het ontvangst bij de Sociale dienst. Alsof ik er persoonlijk voor gezorgd had dat dit mij overkomen was. Ik was bij voorbaat fout en een mogelijke fraudeur. Er was geen millimeter compassie. En zo moet ook die mevrouw zich voelen die af en toe boodschappen kreeg van haar moeder. En nu zo veel geld moet terugbetalen. Gedwongen ook nog, want ze wordt gekort op haar toch al magere uitkering.

Menselijke maat zonder compassie is een wassen neus

Ik denk dat als mensen die dit overkomt voldoende geld zouden hebben ze weg zouden willen uit Nederland. Ik weet wel dat ik er van droomde om te vertrekken uit het land waarin de mogelijkheid van frauderen de hoofdgedachte is van een medewerker bij de overheidsdiensten. En dan kan de Rijksoverheid wel een pagina hebben gewijd aan “ de menselijke maat” in de sociale zekerheid, ze bakken er niks van.

Want menselijke maat zonder compassie is niks. Dat is een holle frase net als Jan Modaal die al jaren in zijn graf ligt maar die hier en daar nog wel als rekenmodel gebruikt wordt.

Dromen van een beter leven is leuk, maar het creëeren van een beter leven is compassie hebben voor jezelf

Compassie is een zeldzaam goed geworden in ons dagelijks leven. We oordelen en veroordelen vaak op basis van een titel, een half woord of een uiterlijk, zonder het verhaal te kennen. En het verziekt de samenleving. Onlangs las ik posts van emigranten, die reageerden op de vraag: Waarom ben je uit Nederland vertrokken? En bijna iedereen had wel iets te melden over de onverdraagzaamheid, de zeik-cultuur, de hardheid van de samenleving en de overdadige regelgeving die verstikkend werkte.

Dat is eigenlijk best triest. En ik weet van de mensen die met mij chatten, dat ook zei om die redenen willen vertrekken.
En ik denk zeker te weten dat als de mensen die in Nederland klem zitten in het compassie-loze handhaven van de overheid als het gaat om ons zorgstelsel, soms dromen van ontsnappen.

 

Volg jij je dromen?

Volg jij je dromen? Zoek jij je weg uit de ellende? Neem dan contact met mij op!

Creatieve manieren van sparen om je droom te realiseren vind je in dit boek:

Extra geld verdienen* met een online baan naast je huidige werk?

 

Ben jij dankbaar voor de gratis informatie?

Toon hier je dankbaarheid voor de informatie die ik gratis op mijn website publiceer zodat jij dit kunt lezen.

Je kunt betalen met creditcard, paypal of via bankoverschrijving.

NB. Ik ben geen schuldhulpverlener, ik kan je niet helpen met het organiseren van je schulden. Ik ben geen juridisch adviseur. Ik ben ervaringsdeskundige.