Wat deed je eigenlijk voor werk in Nederland?

In de rubriek veelgestelde vragen aan Jeanette, beantwoord ik lezersvragen die vaak in mijn mailbox zitten of via sociale media naar binnen druppelen van mensen die me volgen of tegenkomen op het internet. Deze keer de vraag over mijn werkverleden in Nederland.

Toen ik in 2015 Nederland voor goed achter me liet was ik al een paar jaar werkeloos, werkzoekende, zoals dat zo mooi heet. Ik probeerde aan de weg te timmeren met een tweetal eigen bedrijven, een flexwerk-locatie en een adviesbureau. Maar omdat in die tijd iedereen die bij het UWV liep gestimuleerd werd een eigen bedrijf te beginnen zwierf het van de werkzoekende freelancers. Ik was 1 van hen. En het leven in Nederland is duur, daarom besloot ik te vertrekken.

Van de flexwerklocatie was ik mede eigenaar, en na ruim een jaar geld verspillen besloten we de deuren te sluiten en zelf nomade te worden. We hadden inmiddels wel een en ander geleerd van de bij ons werkende nomaden.

Met MAVO-4 kom je niet ver in Nederland

de Nederlandse arbeidsmarkt is een opleidingsgeoriënteerde aangelegenheid. Als je daar als autodidact mens tussen zweeft moet je het hebben van een flexibel denkende aspirant werkgever of een stevig netwerk.

Daarnaast is de Nederlandse arbeidsmarkt ook heel selectief als het gaat om leeftijd. Niemand zegt het hardop, maar het was, zeker in die tijd, merkbaar. Waar ik altijd jaar na jaar vol plezier interim opdrachten deed voor detacheringsbureaus en werkte voor uitzendbureaus, schrokken ze nu zichtbaar als ik naar binnen liep.

Van provinciale politiek tot bewonersparticipatie en stedelijke vernieuwing, ik werkte er met hart en ziel

Voor ik dat ik eindelijk een vast contract accepteerde bij een Welzijnsorganisatie, werkte ik als interim medewerker al jaren voor een kleine gemeenteraad als commissie-griffier. Met heel veel plezier, maar omdat ik daarvoor enkele jaren als fractieassistent voor een eenmansfractie bij provinciale staten had gewerkt was ik de politiek wel een beetje zat, vandaar dat ik in de spaarzame uren rondom het raadswerk projecten deed voor het welzijnswerk. Als schrijver van stukken voor bewonersorganisaties in herstructureringswijken viel ik op. Ik was er goed in. Ik leerde dat werk, een paar jaar daarvoor, toen een projectleider me wegplukte van een gemeente afdeling waar ik even tijdelijk simpel werk zat te doen tussen twee klussen in.

Ik werd assistent projectleider stedelijke vernieuwing in een middelgrote. stad in Nederland en werkte aan de herstructurering van een multiculturele achterstandswijk. Een tijdelijke baan, vol verantwoording, met vreselijk leuke en veelzijdige contacten en twee opdrachtgevers die samen 1 team vormden, een woningbouwcorporatie en de gemeente. We waren innovatief, deden mee aan proeftuinen en creëerden voor heel Nederland een nieuw draagvlak voor bewonersparticipatie en een nieuwe invulling daarvan.

Toen ik werkeloos werd kon ik zeggen dat ik aan alle kanten van de onderhandelingstafel had gezeten van het stedelijk vernieuwingsproces: aan de kant van de overheid, de corporaties, de technische kant en de kant van de bewoners-vertegenwoordiging. Ik bezat de unieke gave mensen te verbinden van allerlei pluimage en in Jip en Janneke taal ingewikkelde ambtelijke stukken en beslissingen uit te leggen aan bewoners. En daarna hun ideeën, zorgen en input op papier te zetten voor het projectteam.

Ik deed dat niet alleen voor de stedelijke vernieuwingsprocessen maar ook voor participatie in buurthuizen, de Wet Maatschappelijke Ondersteuning en voor adviesorganen.

Daarvoor was ik een beetje een grijze saaie muis

Ik rolde op mij 16de van school, werkte bij een bank, op de afdeling zakelijke kredieten, deed een interne opleiding, vertrok voor 2 jaar naar Zuid Amerika omdat ik wat anders wilde doen, werkte vervolgens weer bij dezelfde bank, trouwde kreeg kind 1 en kind 2 zoals ze jarenlang op mijn Nederlandse blogs heetten, werkte als vrijwillig tolk, gaf Engelse les in buurthuizen en ging toen de kids groter waren weer aan de slag als office manager via uitzendbureaus. Ik werkte in de offshore, deed internationale aanbestedingen en interim projecten, veranderde de naam van de busmaatschappij in Noord Holland en werkte aan de uitstraling en het rendement van de rentepunten-winkel van de Postbank.

Mijn carrière was afwisselend en dynamisch maar stelde inhoudelijk niet zoveel voor. Tot die projectleider me dus van een afdeling van de gemeente wegplukte waar ik een kopieerklus stond te doen voor hem.

Tussen de bedrijven door studeerde ik

Over de jaren volgde ik verschillende opleidingen, zo ben ik afgestudeerd counselor, ik deed een training timemanagement, openbaar spreken, en studeerde 2 jaar omgevingspsychologie en volgde een cursus creatief schrijven. Ik wilde namelijk wel een koersverandering, dat die koersverandering op een manier zou komen waar ik geen zeggenschap over had, was eerst wel even een bittere pil om te slikken.

Ik schreef vaak en veel artikelen voor een online zakenmagazine, ik had publicaties in Stedelijk vernieuwingstijdschriften. Als coach begeleidde startende ondernemers en sprak ik met mensen die hun leven drastisch wilden omgooien of de regie over hun eigen leven weer terug wilden nemen.

En dat laatste doe ik eigenlijk nog steeds, maar nu vanuit mijn ervaring als emigrant en digitale nomade, gekoppeld aan mijn ervaring van vroeger zeg maar.

Je kunt een vragen (half)uurtje met mij inboeken als je wilt praten over emigratie of over het leven als digitale nomade.

Die tijd reserveer je hier: