Emigreren als Alleenstaande
Vanmorgen in. mijn hotelkamer in Mexico City dacht ik na over een klant van mij. Hij is als alleenstaande geëmigreerd en ik vraag me af hoe het met hem gaat. Hij doet stoer denk ik, maar ik denk dat het een facade is van verwarring en cultuurschok. Emigreren als alleenstaande is heel anders dan emigreren met een gezin of een partner.
Toen ik in 2015 besloot te emigreren had ik geen partner. Ik had een volwassen zoon die ook wilde emigreren en voorstelde om samen het leven als digitale nomade op te pakken. Dan heb je toch nog een beetje steun aan elkaar. En hoewel we niet als een groep over de wereld reizen zijn we wel veel samen in hetzelfde land en soms reizen we grote delen wel samen. Hoewel we apart wonen en onze eigen dingen doen.
En emigreer jij vanwege een buitenlandse partner waar je naar toe gaat, dan heb je ook, na aankomst die steun van de lokale partner die je op weg helpt.
Waar ik in mijn gedachten op uit kwam is dat het ‘samen’ toch een stuk eenvoudiger is dan als alleenstaande.
Ik wil emigreren en ik ben alleen
Als je als alleenstaand een emigratiedroom hebt is dat makkelijker in te vullen dan wanneer je een gezin meeneemt naar het buitenland. Vaak is er in dat gezin 1 met en sterke emigratiedroom en de rest van het gezin adopteert die droom. Daarna werk je als een team in de richting van de vertrek datum. Je deelt alles, ook de twijfel, de emoties en het afscheid. Ben je alleen dan pak je gewoon je boeltje in en neemt afscheid. Je hebt niemand om te overtuigen, niemand die je aan het twijfelen maakt, en je draagt ( in het geval van de kostwinner) alleen verantwoording voor jezelf.
Je bent niet verantwoordelijk voor het geluk, inkomen of het slagen van de toekomst van anderen, je hebt alleen jezelf om over na te denken en draagt alle verantwoording rondom deze ingrijpende stap zelf. Je hebt dan ook alle vrijheid.
Ook financieel is het makkelijker te overzien, want het gaat alleen om jou. je kunt heel andere risico’s nemen dan wanneer er een partner is die ook een baan opzegt en wanneer er kinderen zijn die je weghaalt uit hun vertrouwde wereld, hun uitstekende Nederlandse opleiding en dat soort dingen.
Emigratie als alleenstaande kan een stuk eenvoudiger zijn als het gaat om voorbereidingen, geld, emoties en verantwoording.
Als alleenstaande aankomen op je nieuwe thuisplek
Of je nu binnen de EU verhuisd of buiten de EU, de cultuurschok en het moeten aanpassen zal er zijn. Je moet acclimatiseren, wennen, een heleboel dingen regelen zoals wettelijke verplichtingen in je nieuwe thuisland en huisvesting zoeken, werk, noem het maar op. Kortom je moet integreren. (lees ook: Emigreren betekent ook: Integreren)
Maar je bent helemaal alleen, en de kans is groot dat je in al die zaken een beetje verzuipt. Omdat je niemand hebt om mee te sparren, je hart tegen te luchten of om te helpen te relativeren, je aan te moedigen of uit te dagen.
Als de cultuurschok bijvoorbeeld groot is en je verzand in een soort jet-lag achtig gevoel van wezenloosheid en maar een beetje ronddoolt of helemaal niet eens dat: in je huis zit en je doodmoe voelt en ontheemd, dan is het makkelijk om in een gat te vallen en niks meer te doen. Dan kunnen er problemen ontstaan rondom je wettelijke verblijfsrecht, gezondheid, financiële zaken en misschien nog wel dingen waar ik niet eens aan gedacht heb.
Je hebt geen (lokale) partner of vrienden om je aan op te trekken en je vooruit te helpen. Je moet het allemaal alleen uitzoeken.
En elke dag in dezelfde Starbucks op de hoek van de straat zitten stoer doen dat je het heel leuk vind wat je nu doet is natuurlijk niet aanpassen aan de nieuwe omstandigheden.
Je moet hoe dan ook de kracht en doorzettingsvermogen hebben om jezelf aan je haren uit dat gat te trekken. Je moet sterk en doortastend zijn en vindingrijk. En die energie om dat te kunnen zijn moet je helemaal zelf kunnen opbrengen. Ondanks de cultuurschok en de eventuele jet-lag.
En begrijp me niet verkeerd, emigratie en leuk en spannend, maar ik denk toch dat veel mensen de impact van een emigratie onderschatten.
Emigratie is niet “eeuwig vakantie”. Emigratie is je leven een andere wending geven en daarna is het ‘gewoon’ verder leven maar dan op een andere plek op aarde. Waar je hopelijk gelukkiger wordt. Maar het kan, zeker als alleenstaande een heel eenzaam proces zijn. En heel verwarrend.
Wil jij met iemand praten over jouw emigratie of ben je net geemigreerd en voel je je een beetje verloren?
Hoe voorkom je dat je vastloopt als alleenstaande na je emigratie?
Er zijn nu eenmaal dingen die je moet regelen. Je kunt bijvoorbeeld niet eeuwig in je tijdelijke huisvesting blijven wonen, en soms moet je ook iets doen voor je verblijfsvergunning, verplichte verzekeringen enzovoorts.
Met een goed plan en een de nodige zelfkennis en discipline kom je een heel eind. Als jij je taken na aankomst op een rijtje hebt staan dan is het al een stuk overzichtelijker.
Dan komt het aan op zelfdiscipline om elke dag iets te doen. En dat is soms al lastig genoeg op zich.
Ik heb een client die binnenkort aankomt in Mexico, Ook een alleenstaande. Spreekt geen woord Spaans en is nog nooit in het buitenland geweest anders dan een weekje Griekenland enzo. Die krijgt het dus best lastig. Die moet en de cultuurschok verwerken, en de jet-lag, en ook gelijk aan de bak met zijn verblijfsvergunning.
En hoewel ik weet dat al mijn alleenstaande klanten een beetje eigenheimers zijn, mensen die graag alleen zijn, merk ik dat ik me over sommigen toch een beetje zorgen maak. Want er is best veel wat je moet doen na aankomst. Niet alleen legale zaken.
Na aankomst moet je je ook het land eigenmaken en de stad
Na aankomst moet je alleen op pad, restaurantjes zoeken, supermarkten ontdekken, door die donkere slecht verlichte volgepropte markten lopen om spullen te kopen. Nieuw eten proeven en misschien wel gruwelijk ziek wordt. En dan is er geen partner die voor je zorgt, dan moet je met je zieke kop gewoon de deur uit en je eigen Immodium halen.
Hoewel je dus minder verantwoording hebt voor de mensen die met je mee emigreren, ben je wel helemaal alleen in een vreemd land. Waar je 101 dingen moet uitzoeken en waar je moet wennen. Waar je helemaal op jezelf bent aangewezen en dus heel kwetsbaar kunt zijn. Je moet er rekening mee houden dat er
- Mensen hulp aanbieden maar ondertussen misbruik maken van je onkunde
- Mensen je oplichten en afzetten
- Mensen zijn die A zeggen en B doen, waardoor jij nog verder weg raakt van je einddoel
Je moet de weg vinden in de bureaucratie, de regelgeving maar ook gewoon op straat en in de cultuur
En je kunt bellen en Whatsappen met het thuisfront tot je er bij neervalt, maar die snappen het totale plaatje niet. Die zien niet wat jij ziet, die ruiken niet wat jij ruikt, die horen niet wat jij hoort en die denken binnen hun Nederlandse referentiekader. En dat past niet meer in jouw situatie.
Ik zat ooit eens in een huis met boven mij een jonge vrouw die aan het solo reizen was. De hele dag hing ze met vriendinnen en familie aan de telefoon, vertellend hoe geweldig ze het had en hoe leuk het was. Maar ze kwam de deur niet uit. Zo’n emigrant wil jij niet zijn toch?
Maak een goed plan, nog voor je vertrekt!
Het is echt belangrijk dat je een goed plan hebt, nog voor je vertrekt. Dat je kennis hebt van de regels in je nieuwe thuisland en een beetje weet wat je allemaal moet doen na aankomst. Als je dat namelijk al helder op papier hebt, dan heb je in je hoofd ruimte om al die andere dingen gewoon te blijven doen en je nieuwe thuisland te ervaren in al zijn geweldige kleuren en geuren en diversiteit.
Emigratieplannen? Toon hier je dankbaarheid voor de informatie die ik gratis op mijn website publiceer zodat jouw vragen beantwoord worden.Ben jij dankbaar voor de gratis informatie?
Reisfoto's, Campeche in Mexico
Dit vind je misschien ook leuk
Emigreren naar Brazilië
Checklist voor verhuizen naar het buitenland
