Motorrijden door Mexico Stad

Ik zag er gruwelijk tegenop, dat zal ik eerlijk vertellen. Als ik zag hoe er in andere steden gereden werd en dan te bedenken dat ik dan door dat soort rijgedrag op 6 baans-wegen met links en rechts afslagen zou moeten rijden, daar keek ik niet echt naar uit. Maar eerst moest ik Cuernavaca nog uit, een stad gebouwd tegen de bergen op met steile hellingen en heel veel stoplichten.

Soms kan ik heel erg veel zorgen hebben over de dingen die ik op de motor moet doen. In de landen waar ik rij zijn het verkeer en de wegen absoluut niet te vergelijken met ook maar iets uit Europa. Het is chaotisch en druk en zonder enige handhaving van regels, en een prima wegdek kan van het ene moment op het andere veranderen in blubberzooi waar bijna niet doorheen te baggeren is.

Ik rij prima, maar ik ben een mooi weer rijder. Ik vind onverharde wegen niet erg, mits ze netjes aangestampt zijn, ik vind keien op de weg ook niet erg, of grind, maar ik rij gewoon het liefst op asfalt, zonnetje op mijn rug en op stille overzichtelijke wegen.

Stoppen op een berghelling met de motor

Ik kan er buikpijn van krijgen, dik 200 kg en dan nog de bagae er op en ikzelf, dat is denk ik toch wel bijna 400 kg wat dan door de zwaartekracht getart wordt. En dan moet je in het drukke verkeer redelijk snel optrekken. Een truukje wat aankomt op gevoel tussen rem en versnellingshandel. De video’s die ik bekijk op YouTube staan allemaal op heel flauwe hellingen. Ik sta op hellingen die zo stijl zijn dat ik bijna achterover kieper. Ik weet wel, de techniek is hetzelfde, maar het gevoel dat de motor naar voren trekt komt op zo’n helling veel later dan op een flauwe helling.

Ik red het, want ik weet wel dat ik het kan, ik maak me gewoon druk om niks. Maar zo ben ik, dat doe ik mijzelf geheel vrijwillig aan. En soms is er geen stoppen, dan maal ik rustig een nacht door over iets wat ik in drie seconden fix. Ik zou willen dat ik anders in elkaar zat, maar dit ben ik.

We laten Cuernavaca achter ons en rijden richting de Mexicaanse hoofdstad.

Vanaf de rand van de stad is het nog uren rijden voor we ook maar in het centrum zijn. De stad heeft een total oppervlakte van ruim 1400km2 en wordt doorkruist door 2,3,4,en 6-baans (tol)wegen. Je gaat over viaducten, door tunnels en soms moet je in die tunnel afslaan en rij je zo weer een brug op. Echt ongelofelijk wat ik zag op Google Streetview.

Toch valt het me uiteindelijk best mee. Er wordt kalm gereden, redelijk goed afstand gehouden en er is ruimte genoeg om een foute rijbaan te herstellen.

Ik zie weinig van de stad, want ik ben zo geconcentreerd op het verkeer en de GPS. Aan alle kanten schieten scooters en brommers voorbij als ik braaf in mijn baan rij. Ik ga echt niet als een malloot tussen al dat verkeer door zig-zaggen om 5 minuten eerder aan te komen.

Ik weet dat Mexicaanse motorrijders levensgevaarlijk rijden, we reden over een weg waar helm na helm op een kruis stonden, allemaal verongelukte motorrijders. En ik heb pas nog beelden gezien van een mega ongeluk van een groep rijders die met 200km per uur inreed op een file die ontstond omdat er een motorongeluk was. Een dubbel motorongeluk dus, tientallen doden en zwaar gewonden. Op de foto’s zag je afgerukte ledenmaten en heel veel ellende. Laat mij maar braaf mijn eigen snelheid rijden, aangepast aan het verkeer om mij heen, geen stunt en vliegwerk.

Hoe ziet Mexico Stad er uit vanaf de motor?

Ik heb mijn rit door de stad gefilmd. Ergens waar de eerste fly-over begint en eht wegennet samenkomt om de rondweg en andere wegen dwars door de stad te voeden ben ik begonnen met filmen. Ik heb dan al fors wat kilometers door voorsteden en buitenwijken gereden. Je start dus met kijken op de rand van de echte binnenstad. Het centrum van Mexico Stad.