Opeens ben ik die migranten meer dan zat!

De stad waar ik loop ligt in Mexico, maar ik kan net zo goed in Ghana zijn of Eritrea, of Benin. De straten zitten vol met mensen met een huidskleur die zeer on-Mexicaans is en ik zie maar weinig Mexicanen. Ik ben in Tapachula. De plek waar migranten Mexico binnenkomen.

Eigenlijk komen ze iets zuidelijker binnen, maar op de 1 of andere manier is deze stad gemarkeerd als het migrantenpunt. Hier staat de beruchte Siglo XXI. Dat zit bom en bomvol mensen die de wet overtreden uitgezet moeten worden of nog in het proces zitten van hun status in Mexico of doorreis door Mexico. Maar overal in de stad zijn gebouwen waar lange rijen staan. Bij het mensenrechten kantoor, bij het stadhuis, bij de vele kantoren van de Immigratiedienst, bij opvangcentra, bij het project van de VN en de shelters. En de rest van de stad is 1 grote Afrikaanse markt.

Dit is de stad waar een drol niet automatisch een hondendrol is

Mijn taxichauffeur vertelt me dat het stadspark waar ik naar toe wil, gerenoveerd wordt en verbouwd, omdat de migranten het helemaal vernield en versmeerd hadden. Dit is de stad waar een drol niet zomaar een hondendrol is, zegt hij terwijl zijn ergernis voelbaar is. Niet in de avonden naar buiten gaan hoor, dringt hij aan, in deze stad zijn het niet de Mexicanen waar je voor op moet passen maar de migranten. Ze stelen als raven en denken dat ze alles mogen.

Waar ik vooral verbaasd over ben is het aantal rijk ogende migranten. Uit alle delen van de wereld hoor. Niet alleen uit Afrika, ik zie dure koffers, gouden sierraden, prachtige nieuwe telefoons en iedereen heeft geld om te netflixen en naar huis te bellen. Ik zie moslims, Chinezen, en Afrikanen, en dan de armere mensen uit Midden en Zuid Amerika.

De mensen die niet uit Latijns Amerika komen hebben duidelijk geld en lijken zich in twee groepen te verdelen: zij die leunen op de gratis hulpverlening en zij die in hotels slapen en er goed van leven. maar alle mensen uit Afrika, of ze nu in een hotel slapen of in een gratis opvang, hebben een handeltje op straat: sokken, sigaretten, riemen, op de stoeprand gekookt eten…….dat lijkt het hoofdbestanddeel van hun handel.

Overal word ik aan gestaard en nageroepen: Hey Gringo take me back to your country! Ik ben een wandelende optie voor een makkelijke green card zo lijkt het.

De stad smeert het vluchtelingen probleem breed in je gezicht, elke muurschildering gaat over “het probleem”, op elke straat hoek zit een mensenrechten advocaat en elk zebrapad gaat over inclusion en een grenzen vrije wereld.

Maar ik zie “het probleem” niet vanuit hetzelfde oogpunt, ik zie voornamelijk een PROBLEEM.

Een land wat zijn geld goed kan gebruiken om eigen armoede te bestrijden, een land waar kinderen nog dood gaan aan het drinken van vervuild drinkwater of maffe ziektes als meningitis en de bof, een land waar lepra nog voorkomt en Tuberculose en wat het gemiddelde inkomen zo laag is dat mensen dagelijks worstelen om te overleven. Dat land geeft miljarden pesos uit aan deze onzin.

Als ik via Google maps de reviews lees die “vluchtelingen” geven voor de hulporganisaties en opvanghuizen zie ik vooral een neerwaardse trend, verwende mensen die klagen over slechte opvang, klachten als:

• elke dag hetzelfde eten
• ze laten alleen gezinnen binnen en geven niks om alleengaanden
• je staat uren in de rij voor de douche
• ik slaap op de grond, waarom zijn er geen bedden?
• ze behandelen me niet goed
• en filmpjes van gillende, jankende mensen uit Afrika die hun zin niet krijgen en drama maken

Daar waar de reviews een paar jaar geleden nog vol lof waren over de gratis hulp. Lijkt in een jaar of drie het tij gekeerd en is de hele hulpverleningswereld nu opeens slecht, fout en niet vriendelijk en behulpzaam genoeg.

Wat is dit voor maatschappij? denk ik, als ik alweer nageschreeuwd word dat ik iemand geld moet geven voor zijn doortocht. Waarom denkt de ene helft van de wereld dat ze alles gratis krijgen van de andere helft? En dat ze er ook recht op hebben op basis van niks…….???

Aan elke borst hangt een kind, overal zie ik kinderen die van hun ouders een bordje moeten ophouden met het “bedelverhaal”. En opeens ben ik die migranten zat, als ik mijn hotel uitloop en weer over zo’n groep naar huis bellende nietsnutten stap, en ze hoor klagen: ja maar ik doe dit ook voor jou, stuur nu even meer geld het is duurder dan je denkt hoor……

Wat een ongelofelijke bende klaplopers en wat een enorme geldverspilling.

In Mexico is de opvang anders geregeld dan in Nederland. Als je als migrant binnenkomt zonder dat je in Mexico wilt blijven krijg je een doorreis pas, maar je bent op jezelf aangewezen. De overheid geeft je niks. Immers, jij besloot zelf via deze weg naar het paradijs te gaan. Zoek het dan maar lekker verder zelf uit. Als je maar binnen X-tijd je meldt aan de overkant. Mexico is een beroemde Corridor naar de VS, een doorgangsland. Toch blijven velen hier “plakken”.

Op de nearby van Telegram wemelt het van de mensen uit Afrika, de lijst is eindeloos en als het begint te regenen krijg ik gratis sex aangeboden voor een nacht in een hotel. Van mannen en vrouwen. Ik zet mijn profiel op onzichtbaar. dit soort berichten heb ik geen zin in.

Onderweg van en naar deze stad zie ik opsporingspunt na opsporingspunt, met drones, paarden en op motorfietsen worden landwegen afgezocht, vrachtauto’s en bussen worden leeggehaald en gaan door metershoge scans, alles om de stroom mensen te registreren en illegale doortocht te voorkomen. Politie, leger, Immigratie en de Douane diensten, de Guardia Nacional en de Belastingdienst werken nauw samen. Schouder aan schouder, maar het gaat allemaal ten koste van 1 ding: het land zelf, de bevolking van Mexico.

Het herstel van de vernielingen, de vervuiling, de procedures, de opvangcentra voor illegalen en criminelen, de misdaad, de bestrijding en handhaving, al dat geld……..wat zonde van het geld. Want ik kan zo tientallen dorpen opnoemen die dit geld in mijn optiek goed kunnen gebruiken, voor een betere school, sanitair, betere wegen of werkgelegenheid.

Het ziet zwart van de mensen zeg maar

Als ik de stad uitrijdt na een paar verwarrende dagen vol gemengde emoties, rij ik een stuk snelweg op waar mijn hart in mijn keel schiet. Tot ver op de rijbaan is op het land in de bocht een tentenkamp. Koepeltentje na koepeltentje als een kleurrijke confetti in de blubber. De smeer rijkt tot de middenstreep, overal hangt was, overal ligt vuilnis, schurftige honden lopen rond, en alles ziet er uit alsof het er al maanden staat. Het zwermt er van de Afrikanen. Het ziet letterlijk zwart van de mensen zeg maar.

Wist jij dat de gemiddelde migrant in Mexico soms al op zijn 8ste poging is om weer terug te lopen naar de grens met de VS nadat hij is geweigerd of is uitgezet door de VS?

De immigratiedienst staat er naast in portocabins, maar hier zijn geen rijen, en de Guardia Nacional kijkt naar de koketterende vrouwen die langs hen lopen en met hen flirten in sexy kleding. En er lopen wel honderd mensen over de snelweg, lummelend, bedelend, graaiend. Het voelt bijna als een zombie film. Net buiten al die drukte staat een heel groot checkpoint van de Immigratiedienst. Ik gok zomaar dat het tentenkamp vol mensen zit die Mexico niet in mogen op basis van ontbrekende humanitaire redenen, en niet voldoen aan de toelatingseisen voor een tijdelijke verblijfsvergunning.

Want dat lieve kijkbuiskinderen is de enige legale manier om een land binnen te lopen als je op zoek bent naar geluk en rijkdom: via de geldende immigratieregels. Maar blijkbaar is er een groot deel van de wereld die daar lak aan heeft en vind dat het zo ook wel kan, met alle gevolgen van dien.

Ik vraag me af wanneer de wereld dit begint in te zien dat dit niet langer houdbaar is en niet langer wenselijk

Het zijn vooral de kinderen die de dupe worden van de onrealistische droom van hun ouders, die moeten bedelen, want een zielig kindergezichtje doet meer dan een tirade van een volwassene. Ze worden door de Darien Gap gesleept, ze worden naar voren geschoven in de rij wachtenden, omhoog gehouden bij de grens met Amerika, en lopen op nep crocs duizenden kilometers. Alleen omdat hun ouders vinden dat het elders beter zal zijn. Tegen beter weten in. Totaal negerend dat er een app is waarin je je moet aanmelden VOOR je vertrekt, totaal negerend dat je een sponsor in de VS MOET hebben om binnen te komen. Zelfs ongeboren baby’tjes worden ingezet in de hoop op gezinshereniging als de baby in de VS geboren wordt.

En zelfs de kinderen van de rijke gelukszoekers, zijn de dupe, hoewel die groep minder kinderen lijkt mee te slepen, dat zijn meer jonge mannen en vrouwen die te lui zijn om een poot uit te steken, en alles op een presenteerblaadje aangereikt willen krijgen. Inclusief die sponsor die ze nodig hebben om de VS binnen te komen. Je hoort ze overleggen over het onrecht wat hun aangedaan wordt en hoe ze verder kunnen komen, ontevreden, mopperend, scheldend, ruzie zoekend, zelfs onderling. In het Frans en in het Engels bij de OXXO als ze beltegoed kopen en op de bankjes in het park als ze zitten te niksen.

Hey gringo be my sponsor and I will fuck you…..

Yeah, hell you will……fuck me over……ik ben niet gek! Maar waarom moet ik dat zeggen, waarom zeggen de overheden niks?

Het lijkt wel alsof de ontvangende wereld zijn kop in het zand steekt en oogkleppen op heeft, of een dubbele agenda wellicht?

De stroom is eindeloos, verderop in het land verwatert hij en lijken er steeds minder lopers langs de weg. maar deze stad, deze stad heeft er bij mij voor gezorgd dat ik niet meer geloof in het zielige vluchtelingen verhaal. Die zullen er wel zijn hoor, die zielige vluchtelingen, maar die zijn onder de voet gelopen door de gelukszoekers. En dat, dat is pas echt triest………

Europa is zich niet bewust lijkt wel van de leegloop van Afrika, wereldwijd kom je ze tegen, allemaal jonge gezonde mannen, die niet de tijd hebben genomen om te proberen iets op te bouwen in hun eigen land, om hun eigen land groot te maken en op de kaart te zetten. En die nu zomaar een ander land willen binnenlopen met hun hand opgehouden, eisend, ontevreden mopperend, dwingend en breed lachend, ten koste van die ene echte vluchteling……..

 

Note: Wil jij cijfers bij dit verhaal? Kijk dan eens op deze kaart en kijk zelf hoeveel migranten er jaarlijks Mexico als corridor gebruiken, je kunt ook de immigratiecijfers voor Nederland opzoeken op deze website.