De vloek en de zegen van COVID19

Tijdens de wereldwijde uitbraak van COVID19 zitten veel digitale nomaden ‘gevangen’ in hun gastland. Worstelend met visa verlenging en lockdown.Sommigen keerden op repatrieringsvluchten terug naar hun thuisland, maar velen bleven, en dachten de storm uit te zitten op de plek waar ze verbleven toen de lockdown in hun land plaatsvond.

Voor mij was dat Mexico. Ik ben hier an ruim anderhalf jaar als ik dit artikel schrijf en mijn lockdown startte op 23 maart.
Het visa probleem speelde voor mij niet, aangezien ik al een visum had voor Mexico voor langere tijd en net voor de lockdown de toezegging had voor mijn verlenging met 3 jaar. Het plastic ID kaartje echter, is ernstig vertraagd door de lockdown. Volgens de medewerker van het immigratiekantoor kan dat wel 8 maanden duren.

Opgesloten op 25m2 en in een nieuw land

Dus ook ik zit vast, want zonder die kaar kan ik eigenlijk niks. Ik kan geen rijbewijs halen, geen motor registreren en reizen is in deze tijd sowieso uitgesloten aangezien alle 32 staten van Mexico een eigen beleid hebben als het gaat tom het heropenen van de economie en bewegingsvrijheid.

Voor een digitale nomade die waarde hecht aan vrijheid en een leven zocht van minder regels is een pandemie en de wijze waarop hij wereldwijd nu beheerst wordt een drama. Als geen ander ervaren wij de beperkingen. We hebben geen eigen huis, zijn afhankelijk van de lokale bevolking voor huur omdat hotels en hostels sluiten en leven van de hand op de tand als het gaat tom visa en toekomst plannen.

Landen waar we naar toe wilden willen ons wellicht niet omwille van onze nationaliteit, en het is niet belangrijk of je wel of niet in je thuisland bent geweest in de afgelopen maanden. Je paspoort bepaald je reisvrijheid en mogelijkheden nu meer dan ooit.

Nadenken over de zin van het leven en de rest van de wereld en de toekomst

Ook werk stagneert, zeker voor die nomads die zich richten op hun eigen leven als product en bron van inkomsten en die reisblogs hebben. Maar ook voor anderen, zij het wellicht in mindere mate: kleine opdrachtgevers verdwijnen meestal als eerste van de markt en dat snijdt in je budget.

En dan is er het risico van ziek worden, het speelt constant in je achterhoofd. Momenteel als ik dit schijf heb ik lichte verhoging, een vergrote lymfeklier in mijn lijf geeft aan dat ik ergens een infectie heb, en ik zou niet weten wat me scheelt, toch check je automatisch (voor de zekerheid) de symptoom checker van COVID. De angst zit dus dieper in je systeem dan je wellicht wilt toegeven.

Je kijkt met argusogen naar de rest van de wereld. Voor Mexico zag ik gisteren in een animatie van de WHO in vergelijk met andere landen dat Mexico een goed beheersisngsysteem heeft voor de epidemie, en hoewel fase 3 lang duurt, is de curve redelijk vlak, zonder de grillige pieken van landen als Spanje, Nederland, Italie, Brazilië en Amerika. Om maar een paar vergelijkingen te noemen.

Mexico toont een glooiende lijn, die langzaam omhoog kruipt en nu begint te stabiliseren, Mexico heeft geen enorme pieken in sterftecijfers en zieken zoals eerder genoemde landen. Dat is prettig, Ik kom zit dus in een relatief “goed land” wat dat betreft. Had ik in de Filipijnen gezeten dan was mijn situatie wellicht anders en onzekerder geweest.

Werken en reizen in de tijd van quarantaine

Voedsel en geld is hier geen probleem geweest, alles werkt zoals het moet en bevoorrading is zoals normaal. Er is amper gehamsterd, tenzij je van gedroogde soep houdt heb je nooit misgegrepen in de winkels. Ook dat is fijn, want er zijn landen waar dat minder goed geregeld is.

Het thuiszitten, opgesloten zitten, voor mij was dat op 25m2 met een dakterras waar ik gelukkig wel op mocht, was een tijd van 1.) worstelen, verzet tegen de beperkingen 2.) zelfreflectie en nadenken over de kansen en mogelijkheden bedrijfstechnisch gezien 3.) schrijven

Ik denk dat veel digitale nomaden met mij, meer dan ooit gewerkt hebben in deze tijd, straks kunnen we even genieten van de extra inkomsten die nu onze spaarrekening gespekt hebben. Een stapje minder of een ticket verder. Het is maar net wat je wilt voor de toekomst.

Ik heb besloten mijn tijd in Playa del Carmen nogmaals te verlengen, tot volgend jaar maart. Simpelweg omdat dingen niet sneller gaan dan ze gaan, en volgend jaar maart klinkt als een goede tijd om opnieuw te overleggen wat ik met de rest van mijn leven en tijd in Mexico ga doen.

Dat klinkt ver weg, volgend jaar maart. Maar als mijn ID kaart pas klaar is in oktober, en maart helemaal niet ver weg. Dan heb ik van oktober tot maart om een motor te kopen plus rijbewijs, de motor rijklaar te maken voor een lange roodtrip en mijn Mexicaanse ziektekosten verzekering te regelen en andere verzekeringen die nodig zijn.

Daarbij zullen er veel spullen uit de US moeten komen die hier nog naar toe moeten worden verscheept. Dus maart 2021 is geen gekke datum. Toch word ik er lichtelijk sacherijnig van als ik het hardop zeg, want dat betekend dat ik in totaal 2 jaar vertraging heb opgelopen hier in Mexico door bureaucratie en dat suffe virus.

Wat zijn de nadelen geweest voor mij van COVID19

• het gebrek aan inkomsten, Airbnb cancelde al mijn experiences
• dalende bezoekersaantallen op de websites, niemand was meer bezig met reizen
• het opgesloten zitten in een drie hoog mini appartement in de stad,
• het gemis van natuur, strand, een tuin, vogels, vlinders enz.
• me de pleuris vervelen, hard mijn best doen niet depressief te worden
• teruglopende inkomsten in het algemeen
• nog langere wachttijden bovenop de Mexicaanse beroemde bureaucratie

Wat zijn de voordelen van COVID19

• momenten van zelfreflectie en leren, geduldig zijn, in het moment leven, niet meer plannen, accepteren
• nadenken over nieuwe producten en bedrijfsstructuren
• ik heb een leuke man ontmoet, ik ben nu een vrouw met een COVID relatie, je kunt er hier alles over lezen
• ik ben rustiger en geduldiger geworden
• ik heb mijn sociale media een forse boost gegeven
• ik heb deze toeristische stad leren kennen zonder toerisme
• ik heb eindelijk weer eens een stiekeme strandwandeling op een leeg strand, dat mistte ik erg, in de Filipijnen had ik altijd privé stranden
• ik heb geld bespaart door veel zelf te koken omdat de meeste restaurants dicht zijn
• ik heb Mexico leren kennen in tijden van crisis en ik moet zeggen dat me dat 100% is meegevallen

Wil jij bijdragen in mijn website kosten? Dat kan via Paypal als je hier klikt. 

Praten over het leven als digitale nomade?

Jij hebt nu wellicht de beslissing genomen om je leven te veranderen. En voor veel mensen die de afgelopen maanden thuis hebben gewerkt is nu wellicht de juiste tijd om met je werkgever flexibelere kantoortijden te bespreken.

je hoeft niet altijd over de wereld te reizen om digitale nomade te zijn. Je kunt ook flexibel werken in je eigen land en sta, minde rop kantoor en meer thuis of vanuit een café.

Ik bied de unieke kans om van gedachten te wisselen over de voor- en nadelen van het leven met een laptop onder je arm.  We praten via Whatsapp of messenger, net wat jouw voorkeur heeft, en kunnen videobellen als je dat wilt.