Emigratie en vooroordelen

Vooroordelen zijn de grootste misvatting zijn als het gaat om emigratieplannen en door vooroordelen mislukken veel emigratieplannen en beperken mensen zich onnodig in hun mogelijkheden.

Als je gaat emigreren maak je in je hoofd een plaatje met tot in detail hoe je leven op je nieuwe stek in het buitenland eruit gaat zien. Een soort huisje, boompje, beestje met heel andere nuances dan wat je in Nederland had. Dat plaatje wordt gevormd door verbeterpunten ten opzichte van je leven nu, dus wensen en verlangens.

Als ik eenmaal daar ben dan……
Als ik daar woon wil ik…….
Als ik aankom daar dan ga ik…….
Als de verbouwing/verhuizing af is dan……

En je kleurt het allemaal in met oude vakantiekiekjes of herinneringen, informatie van het internet en heel veel plaatjes van Google en ervaringen van andere mensen uit bijvoorbeeld Facebook groepen.

En als je al vaker op je emigratiebestemming geweest bent past dat plaatje beter in de realiteit. Zeker als je in verschillende tijden van het jaar op je nieuwe bestemming geweest bent. ben je er nog nooit geweest, of maar 1x op vakantie dan kan het zomaar zijn dat dat plaatje niet helemaal uitkomt wat je maakt in je hoofd. Want het plaatje wat je dan maakt staat bol van de vooroordelen, positieve en negatieve.

Praktijkvoorbeelden van vooroordelen

Ik sprak laatst een terugkerende client die naar een toeristengebied emigreerde ergens in Frankrijk. We beginnen een Chambre d’ hôte, en het wordt helemaal geweldig, zo vertelde zij enthousiast terwijl hij zichzelf al redelijk relaxt rijk zat te rekenen. Ik probeerde advocaat van de duivel te zijn toen we het ondernemersplan doornamen en er wat realisme in te gooien, maar ze waren vol overtuiging. Tot ik ze dus weer sprak. En hun plannen helemaal niet uitkwamen, zij was inmiddels als kapster aan huis aan de slag voor een paar euro per knipbeurt en hij in de bouw want je moet toch eten. En de kamerverhuur? Vroeg ik. Ja, het huisje is af, en het is prachtig, maar het staat zo’n beetje 10 maanden van het jaar leeg, want ze plakken hier buiten het hoogseizoen alles dicht met krantenpapier en er is niks te doen. Dus niemand wil hier zijn.

Gelukkig hebben we samen naar een goede oplossing gezocht. Maar hoe verdrietig is dat, als al je plannen in duigen vallen op basis van vooroordelen en foute aannames?

Niet elk toeristengebied is 365 dagen van het jaar een toeristengebied, sterker nog, met de huidige verstedelijking trekken mensen en ondernemers vaak weg uit die part-time toeristengebieden en is het een doods gebeuren tijdens de maanden buiten het seizoen.

En het backpackermeisje met haar vriend op het strand op een bounty-eiland in de Filipijnen wat in tranen uitbarstte omdat het strand niet mooi wit was zoals op de foto’s van Google. Die zag ook haar dromen in duigen vallen van prachtige selfies bij die ene over het water hangende palmboom (waar trouwens altijd een rij wachtenden staat, net als bij de “zee-schommel” en “zee-hangmat”). Strand is niet altijd mooi wit en schoon, soms ligt het bomvol zeegras en zeewier en zelfs afval. Maar dat fotografeert niemand, dus de suggestie wordt gewekt dat het altijd perfect is. Gelukkig kon ik haar doorsturen naar een strandje waar nooit een rij mensen staat, wat wel wit is, en heel mooi, afgelegen en onontdekt door het massatoerisme. Zo had ze toch nog haar selfie-moment.

In gesprekken met mijn cliënten stel ik vaak kritische vragen, de advocaat van de duivel rol zeg maar. Niet omdat ik dat nu zo leuk vind om jouw plannen te bekritiseren, maar omdat het thuisfront dat niet zo snel zal doen. Want die worstelen met een scala aan emoties over de emigratieplannen van hun geliefden. En juichen je liever toe dan dat ze echt kritisch zijn. Dus als het gesprek het toelaat neem ik de taak op me om jouw plannen te toetsen op realisme. Is er geen ruimte voor dan probeer ik wel wat wijsheden en gedachtes hierover mee te geven, en dan is het aan de klant om dat op te pakken of niet.

(Lees ook eens: De vijf meest gebruikte excuses om niet te emigreren)

Ik leer uit al die email-vragen die ik krijg en al die gesprekken met mensen over de jaren dat vooroordelen wel de grootste valkuilen zijn. Zeker als je gaat emigreren naar een land/gebied wat je niet zo goed kent (als je denkt) De vooroordelen kunnen een enorme impact hebben op de plannen en daarmee op het succesverhaal wat jij wilt schrijven als je jezelf die nieuwe kans in het leven gunt. (lees ook: Emigratie, maar wat als het mislukt?)

Vooroordelen kunnen ook beperkend werken

Hoe vaak ik niet te horen krijg dat ik in een levensgevaarlijk land ben en dat ik wel gek lijk dat ik hier op de motor rondrij in Mexico. Vooroordelen! Omdat je niets anders leest dan kommer en kwel, moord en doodslag en de bergen cocaïne die door kartels verdedigd worden. Toch heb ik zelden iets meegemaakt op alle reizen door dit land.

Het is echt niet zo dat ik hier rondrij in grote naïviteit terwijl de kogels me om de oren vliegen en ik al rijdend de lijken probeer te ontwijken. En toch zijn er een boel mensen die niet naar Mexico emigreren vanwege die vooroordelen over geweld en criminaliteit. Die denken bij veiligheid alleen maar aan misdaadcijfers. (lees ook: Veiligheid en Emigratie)

En dat geldt niet alleen voor Mexico, zo zijn er tal van landen die bij voorbaat al afvallen bij mensen als het om emigratieplannen gaat. Ontwikkelingslanden bijvoorbeeld. Ook zo’n vooroordeel waarbij het plaatje in je hoofd puur gevoed wordt door de beelden uit de Nederlandse pers over “dat soort landen”.

Vooroordelen of aannames over een land gebaseerd op (sociale)media is nooit een goede basis om een land af te keuren als emigratieland.

Wat zijn enkele vooroordelen over landen die niet correct zijn afgezien van misdaad en corruptie?

ze hebben daar geen schoon water
ze hebben daar geen riool
de ziekenhuizen zijn slecht
de scholen zijn slecht
er zijn geen goede winkels
er zijn geen goede wegen
het is er primitief
de voorzieningen zijn waardeloos
het is onhygiënisch
het eten is slecht of biedt weinig variëteit
al die snotterige kindertjes onder de vliegen
de huizen zijn geen huizen waar ik in wil wonen

Vooroordelen van meer persoonlijke aard

En dan zijn er nog mensen die denken dat emigratie buiten hun bereik ligt omdat……en dan is er een lange lijst van zaken die meespelen buiten veiligheid en bijvoorbeeld primitieve levensomstandigheden om, zaken als

ik ben te oud
ik heb geen geld genoeg
hier laat je wat daar vind je zeker weten wat en dat is veel ellendiger dan hier
bestaanszekerheid of juist onzekerheid
ik leer die taal nooit

Allemaal redenen, vooroordelen, die eigenlijk excuses zijn om nooit die tweede kans voor jezelf te pakken. Om nooit weg te gaan uit wat je nu tegenstaat en nooit uit te voeren waar je van droomt.

Een ander vooroordeel van meer persoonlijke aard is zelfoverschatting. We kennen allemaal wel dat gevoel als je naar zo’n TV programma kijkt over emigratie dat je denkt: Dat zou ik anders hebben gedaan, wat een stel klunzen. Maar zelfoverschatting is ook een vorm van vooroordeel. Denken dat jij het beter had aangepakt op basis van de kennis die je nu hebt en veilig op de bank in het over-beregelde en overduidelijk afgebakende bekende Nederland denk je al snel te groots over je eigen kennis en kunde.

Veel mensen overschatten zichzelf, en dat is op zich niet fout, maar met emigratie is het niet handig. Gebrek aan zelfkennis kan je behoorlijk in de weg zitten na je emigratie.

En dat geldt ook voor de mensen met een negatief zelfbeeld, die zichzelf juist onderschatten: Emigratie is niks voor mij, ik ben helemaal niet handig en creatief. En al dat gedoe in een vreemde cultuur met een andere taal enzo…..??!Vooroordelen kunnen je beperken in je succes en in je locatiekeuze.

Als jij een emigratieprofiel maakt dan leer je jezelf ook kennen en denk je na over onderwerpen als