Motorrijden in Mexico tijdens COVID

Ik rij van geel, naar groen en weer naar rood, en in elk hotel si de vraag: zijn er bijzondere regels in deze stad voor de Pandemie. De meeste regels zitten al zo ingebakken in het dagelijks leven, dat ze niet meer als bijzonder worden ervaren, dus vaak wordt 1.5 meter en maskers niet genoemd. Laat staan de eeuwige gel en het voetenbadje.

Je moet dus soms doorvragen om te ontdekken of je om 10 uur in je hotel moet zijn en hoe laat restaurants sluiten. Want in elke staat, en momenteel zelfs in elke stad kan het anders zijn.

Inmiddels passeerde vandaag de kilometerteller op de motor de 13.000 km, ik kocht hem eind januari en nu 7 maanden verder heb ik 13.000 km gereden. De eerste maanden natuurlijk in Cancun en omgeving, om te testen, te oefenen, te wennen en voor te bereiden en nu inmiddels ruim anderhalve maand onderweg naar La Paz.

De afgelopen dagen hebben we het nieuws gevolgd

Niet alleen vanwege de orkaan Grace, die maar een beetje op een neer bleef bewegen rond Veracruz, maar ook vanwege de veranderende kleurcodes in de staten die voor ons liggen. We hebben natuurlijk Chiapas gedaan wat een groene staat was en dat was best fijn. Amper beperkingen. En bijna alle atracties waren open, ook die van de overheid. Daarna reden we plompverloren een rode stad in en mochten we niet eens in restaurants eten, alleen afhalen. En zelfs de stranden waren dicht.

We hebben serieus overwogen om terug te rijden naar Chiapas en daar een tijdje te blijven. Maar gelukkig knalden er een heleboel staten terug in oranje en geel, die eerst rood waren.

Mexico zit op een soort keerpunt

Het inenten gaat hier als een speer, maar er is ook de derde golf met het Deltavariant. En toerisme is in sommige staten alweer bijna op volle sterkte. Dus er was even paniek, zou de derde golf te beheersen zijn? 30 augustus gaan de scholen weer open, nog zo’n spannend moment, en dan is er nog onafhankelijkheidsdag, weer zo’n moment dat je denkt: Ik ben benieuwd……maar de zomervakantie is voorbij en volgens meneer Gatell, de meneer van de pandemie en het inenten hier in Mexico, gaat het de goede kant op en is de derde golf zo goed als voorbij. Da’s fijn, want het griepseizoen breek weer aan.

Maar we lijken dus op de goede rijbaan te zitten op de kruising en in de goede richting te rijden. Zo heel anders dan Arnan en ik die regelmatig een afslag missen omdat we zo om ons heen kijken naar het prachtige landschap of geconcentreerd rijden omdat het verkeer zo’n chaos is.

Ik ben in de staat Puebla, die schijnt rood te zijn maar daar merk ik weinig van

Ik ben in een stad, Tehuacan, in Puebla, ik heb gisteravond afscheid genomen van Oaxaca de Juarez, een stad waar ik zou kunnen wonen. Prachtig is die stad. Ik volgde vandaag de Rio Grande, via de libre, en reed in krap 6 uur naar Tehuacan, waar het leven volop in beweging is. Lang niet iedereen draagt meer een masker en hoewel je in het hotel en in de restaurants wel merkt dat het “nieuwe normaal” nog gehanteerd wordt, is er in de stad weinig van te merken.

Ik kijk uit op het park, dat is wel afgezet, maar de straten bruisen van levendigheid en de kerken zijn open, de versiering voor de dag van de republiek worden opgehangen bij het stadhuis aan de overkant van het plein. Ik eet M&M’s, onderweg was niet veel te eten en ik ben moe en hongerig.

Nog nooit heb ik zoveel cactussen gezien als op de rit van vandaag, metershoog, en hele bomen soms. Geweldig. het landschap was ook spectaculair, hoewel het heel koud was, amper 14C. Ik heb echt geen kleding voor zulke temperaturen en zit rillend van de kou op de motor.

Overal zijn de regels anders

Toen we eenmaal in Puebla aankwamen, zageb de dorpen er weer anders uit, maar ook de COVID maatregelen. Zo moesten we bij 1 dorp stoppen en werden we met een soort bladblazer met azijn water afgespoten, wij, onze bagage en de motoren. Met een kleffe vochtige broek mag je dan verder rijden. Totaal onzinnig als je het mij vraagt.

Maar goed, zo heeft iedere stad, iedere staat, iedere etablissement en elk hotel wel zijn eigen aanpak en bijzondere interpretatie van de regels tegen COVID.

En wij? Wij leven in onze eigen bubbel, kamer schoonmaak beperken we tot een uiterst minimum, we houden ons netjes aan de regels (ook al moeten we soms diep zuchten) we eten buiten de deur en dan het liefst in de open lucht, dus op een terras of een restaurant wat alles open heeft.

En we volgen het nieuws, zodat we zeker weten niet ergens stranden, niet in een rode staat eindigen en zeker weten hotels kunnen boeken.