Wonen in Mexico, hoe ziet mijn dagelijks leven er uit?

Het is nog vroeg in de ochtend als ik de deur open doe en de koele ochtendlucht binnenlaat. Er scharrelen wat duifjes door de tuin, althans ik denk dat het duifjes zijn, ze komen af op de mieren die weer af komen op het water wat ik dagelijks bij de vers geplante nieuwe struiken giet. 

Ik maak koffie en rooster een broodje. Ik hoop dat mijn huisbaas vroeg komt om de koelkast te repareren, ik wil boodschappen doen en de nood-koelkast heeft een veel te kleine en zwakke vriezer voor mijn wekelijkse boodschappen.

Ik ga 1x per week naar de stad om boodschappen te doen, wat ik vergeten ben of tussentijds nodig heb koop ik in het dorp in 1 van de vele kleine winkeltjes die voornamelijk bier verkopen maar ook andere dingen. De 1 verkoopt dit extra, de ander dat.

Ik woon in een groene staat ook al woon ik midden in de woestijn

Ik woon in een groene staat, dat betekent dat de besmettingsgraad in mijn staat laag is. En dat we minder maatregelen hebben dan bijvoorbeeld een staat die geel, oranje of rood is. Toch vindt de Federlae Overheid dat onze staat geel moet zijn. Maar de gouverneur van deze staat heeft samen met zijn veiligheidsraad besloten dat er nuanceringen per stad kunnen zijn en houdt de staat (of mijn stad?) dus groen. De kleur van hoop zullen we maar zeggen.

Mexico heeft altijd zijn grenzen open gehad en faciliteert reizigers daar waar nodig is om terug te keren

Mexico heeft eigenlijk nooit zijn grenzen dicht gehad voor reizigers, zelfs tijdens de heel strenge lockdown konden mensen het land gewoon in, en nu nog. Je tekent een soort gezondheidsverklaring, je zou steekproefsgewijs op het vliegveld gecontroleerd kunnen worden maar verder  ben je vrij bij binnenkomen en weg gaan. Zo anders dan het Nederlands reisadvies voor Mexico suggereert!

Weggaan is natuurlijk afhankelijk van wat het thuisland van de reiziger eist. En Mexico faciliteert die eisen, er zijn testlocaties, er worden bewijzen uitgeprint voor reizigers, alles om de oh zo belangrijke inkomstenbron, het toerisme, op gang te houden en de inflatie laag te houden. (leerstip: Op vakantie naar Mexico en Corona?)

In mijn dorp merk ik weinig van het hele gedoe wat het westen zo op zijn kop zet. In andere Staten merkte ik er meer van, veel toeristenlocaties die eigendom zijn van de overheid zijn gesloten. En heel veel winkels en restaurants en zelfs hotels zijn failliet en dus ook gesloten. En omdat de prijze gestegen zijn is in sommige restaurants de kwaliteit van het eten niet om over naar huis te schrijven. Men wil goedkoop inkopen en dan duur verkopen in de hoop het financiële gat van de lockdown van 2020 te dichten.

Mexico heeft geen teststraten, geen zelftest die verplicht gedaan moeten worden, geen testbewijzen, geen QR code.

Ik heb altijd een masker bij me, omdat dat nu eenmaal verplicht is in gesloten ruimtes en als het druk is op straat. In deze staat willen ze eigenlijk dat je hem altijd op hebt, maar ik ben soms wat dwars. Als buitenlander heb je sowieso wat meer coulantie als het om de regels gaat dan als Mexicaan denk ik, omdat dat toerisme nu eenmaal zo belangrijk is.

Maar ik hoef me nooit te testen om ergens naar binnen te mogen, ik heb geen beperkingen anders dan die bij mijn kleur van de Semaforo (Stoplicht) horen en ik heb alleen dat handjevol basis regels waar ik me altijd aan dien te houden. (Leestip: Heb jij je laten vaccineren in Mexico?)

En verder wordt alles door de stad waar je woont geregeld, dagelijks schoonmaken van winkel-karretjes, ontsmetten van vloeren en ruimtes, en dat soort, in mijn ogen vaak nutteloze dingen.

Inmiddels kleurt bijna heel Mexico groen, op een paar Staten in het grensgebied met de USA na

In de dagelijkse persconferentie over het gewraakte onderwerp wat de hele wereld in zijn greep houdt en soms zelfs mensen gevangen houdt, werd wederom duidelijk benadrukt dat niemand verplicht is om ook maar iets te doen wat hij niet wil, dat er geen coronapas komt en dat er geen grenzen dicht gaan. Ook al zijn er groepen in Mexico die vinden dat dat moet. Dat er nog geen extra inentingen plaatsvinden en dat we gewoon doorgaan volgens het plan. Een plan wat voor iedereen duidelijk is en wat blijkbaar werkt, want zelfs met de griepgolf die nu over Mexico trekt, lopen de besmetting amper op. (leestip: Het Emigranten leven tijdens COVID-19)

Ik sprak gisteren nog met een medelander die ook ergens in Mexico woont en we zijn het erover eens dat we blij zijn dat we  in dit land wonen. En niet in 1 van de vele Westerse landen die nu zo spastisch doen en al helemaal niet in Nederland waar zoveel verwarring is en paniek en zoveel gehannes.

Maar we beseffen ons ook allebei dat we nooit meer naar “huis” kunnen. En dat is ook lastig, want we hebben allebei nog familie in Nederland. 

Ik stopte met de meeste Sociale Media omdat ik het gejank uit Nederland zo zat was

Sociale media veranderde in de afgelopen maanden in een soort bruiloft van tante Truus, waar de mannen in 1 kant van de kamer zitten en de vrouwen aan de andere kant, pinda’s op tafels die in het midden staan van de grote kring. Vroeger kletsten die mannen dan over voetbal en die vrouwen over huishouden en babies. Maar nu, zo stel ik me voor, jankt iedereen over de maatregel en het slechte beleid, hoe ze er financieel op achteruit gaan en wat een onzin het allemaal is, met hier en daar een zure noot van een oude oom of tante die weet van de buurjongen van de oom van de neef van de slager………Zo stel ik me Nederland momenteel voor als ik het visualiseer op basis van mijn sociale media. Geklaag, zonder actie.

Ik steek echt mijn kop niet in het zand, maar ik ben zo moe van al dat binnenstromend nieuws via sociale media van klagers, wijzen, specialisten, boeren, burgers en buitenlui dat ik nog amper te vinden ben op sociale media. Ik sloot afgelopen week ook mijn LinkedIn activiteiten af. En ik post mondjesmaat nog wat op Twitter maar dat is alles. (leestip: Ik ben gestopt met Facebook en Instagram)

En zo in mijn eigen bubbel leef ik al die jaren (wat erg zeg dat je het zo al kunt typen…..al die jaren, het is al bijna 2022 en we zitten nog midden in de malaise) zonder dat ik ook maar iets gezien heb van Corona anders dan leegstaande noodziekenhuizen, een nieuw onderzoekscentrum, en borden met aanwijzingen hoe ik de dien te gedragen in deze Nueva Normalidad waar niks normaal aan is.

Nu ja dat, en de stijgende armoede en faillisementen in Mexico, want dit land is echt niet meer het land waar ik ooit hoopvol binnentrok met grootste plannen voor een fantastische motorreis. Een reis die overschaduwt werd door het wereldgebeuren en de impact dit heeft op een lage lonen land.

O ja, en de eindeloze stroom mensen die letterlijk een uitweg zoekt en dan op mijn website terecht komt.

Heb jij vragen over het dagelijks leven in Mexico t.a.v. dit wereldwijde onderwerp en hoe Mexico er mee omgaat, stel ze gerust in de reactiemogelijkheden. Ook als je vragen hebt over wonen en werken in Mexico, ik beantwoord ze zo snel mogelijk.

 

 

• 

  Wonen in Mexico, de complete handleiding

  €25.00 In winkelmand