Dagboek

Hoe Corona mij van het internet jaagt

Ik probeer vanuit het buitenland mij te blijven verdiepen in wat er in Nederland, en de rest van de wereld gebeurd, maar vooral in Nederland. Een beetje voeling houden met de ontwikkelingen in Nederland is goed voor mij en mijn website. Maar momenteel verdwijn ik steeds meer van het internet en heb ik er steeds minder behoefte aan.

Het begon al met het stoppen van Instagram en Facebook een langere tijd geleden. Ik was sociale media zo zat. Iedere blog-goeroe op het internet verteld je hoe belangrijk zichtbaarheid in sociale media is voor je website groei en ik zag in mijn statistieken ampoer clicks vanuit Facebook, al helemaal. niet vanuit Instagram en zelden uit Twitter. Uit LinkedIN ja, best veel, Maar daar zit mijn dielgroep niet, dat zijn allemaal tevreden mopperende ondernemers die echt niet gaan emigreren. En die enkeling daar die wel die plannen heeft vind mijn website wel via zoekmachines, net zoals al die andere duizenden mensen.

Ja dat klopt, ik heb alleen maar bezoekers via de zoekmachines, ik denk dat 99% van mijn bezoekers niet via sociale media binnenkomt maar via een goed gebruik van SEO en artikelen over onderwerpen waar mensen op zoeken.

Dus ik heb sociale media helemaal niet nodig. Maar ik heb het wel nodig om een beetje voeling te houden met de stemmingmakerij en voor mijn eigen plezier van sociale contacten.

ask a question about living abroad, countries, life changes

Ik merk dat ik met steeds meer weerzin mijn internetbrowser open in de ochtenden

De eerste kop in trending die mij vandaag aanstaart is dat Pfizer vindt dat je alleen goed beschermd bent tegen Corona als je een boosterprik hebt genomen. How convenient, denk ik dan, want gisteren las ik nog dat helemaal niet zeker is hoe die nieuwe variant van de Chinese griep zich ontwikkeld en gedraagt. EN het is dus allemaal heel hetzerig en storm in een glas water wellicht. Want het ontploft niet. Nu ja men zegt dat het ontploft, maar dat is helemaal nog niet bewezen want in Afrika testen ze amper. Ze doen daar sowieso amper wat, ook niet inenten, omdat er gene geld is voor vaccins en omdat er geen vaccins zijn omdat de rijke landen zo hamsteren .

Ik zucht, ik ben moe van al die trending topics, moe van alle vals nieuws tweets, moe van alle polarisatie en verdrietig over de wereld waarin ik momenteel leef. Mits ik de laptop open doe, want als ik die dichthoud merk ik verdomd weinig van Corona. Tenzij ik de stad in ga. Dan moet ik een masker mee en dat moet ik op. Maar hier in het dorp? Het boeit niemand wat.

Dating in Mexico

Eerst besloot ik woorden te muten op Twitter en verliet ik LinkedIn omdat de intelligente discussie daar zo fel werd dat het me onrustig maakte

Met een heleboel gemute woorden mis ik heel veel nieuws, maar is mijn timeline op twitter een stuk vrolijker. Ik bekijk vakantiefoto’s, kerstboomplaatjes, werkplek momenten en geniet van de rust en normaalheid.

Steek ik mijn kop in het zand? Ja wellicht wel. Maar weet je, het is een vreselijke ver van mijn bedshow. En als ik de kranten lees en de chaos in de aanpak zie en de tegenstrijdigheid in berichten en regelgeving, de beperkingen die opgelegd worden in landen die beweren democratisch te zijn en vrij….dan vraag ik me af waarom die vluchtelingen stroom neit eens ophoud, want ik zou in dat soort dictatuur niet willen leven.

Maar het muten van woorden en weg van LinkedIn was niet genoeg. De algoritmes lijken wel opgekocht door de farmaceutische industrie, en zelfs in de zoekresultaten komt Covid soms ongevraagd naar boven, dan waarschuwt Google mij dat ik me moet inenten en vertelt mij even hoe slecht het gaat in de wereld. Als ik Google maps open krijg ik een pop-up of ik wil weten wat de overheidsmaatregelen zijn voor mijn gebied, als ik een winkel zoek zie ik Covid waarschuwingen. Ik word er echt knettergek van.

En ik verdwijn meer en meer van het internet.

Eigenlijk ben ik alleen nog online om YouTube te kijken, en om te werken

Eigenlijk ben ik alleen nog online om te werken, in mijn eigen veilige rustige corona vrije serveromgeving en ik kijk af en toe YouTube en dan zoek ik heel gericht, naar Expeditie Robinson 2021 bijvoorbeeld. Soms kijk ik Uitzending gemist en dan zie ik de slappe Overheidsfilmpjes om jullie op het Corona Padje te houden, voordat mijn uitzending begint. En dan moet ik grinniken, geen wonder dat jullie je niet aan de regels houden. Wat een ongemotiveerde zooi.

Ik heb al heel lang geen apps van sociale media meer op mijn telefoon, dus als ik van huis ben ben ik ook weg van de verleidingen en het soms best wel sterke verlangen even contact te hebben met mensen, om dan toch weer even te kijken.

Ik merk dat meer emigranten zo leven, mijn kennissen in de Filipijnen, Australië en Spanje, allemaal in hun eigen bubbel, weg van overheid, massahysterie, pers en andere negativiteit. Zoekend naar rust en ruimte, naar balans en vooral heel dicht bij henzelf en hun eigen waarde blijvend.

En ik ben steeds minder online.

Gelukkig vinden steeds meer mensen mijn website

Kijk, ik run natuurlijk ook een bedrijf vanuit “den vreemden”. En ik moet wel nuchter blijven en me neit alleen laten leiden door mijn emoties en gevoel. En mijn Covid-vermoeidheid mag niet mijn zakelijke beslissingen negatief beinvloeden. Maar als ik elke week een stijgende lijn in bezoekers zie op mijn website denk ik niet dat voor mij sociale media nog heel veel kan toevoegen. En dat ik het wel kan veroorloven om me te concentreren op wat goed is voor een mens: een positieve toekomst in een verwarde wereld, een leven waarin je zelf het heft in handen houdt over je dagelijks leven en een leven waar je blij van wordt.

Gelukkig zijn er nog heel veel mensen die daar naar zoeken en die zijn hier aan het goede adres.

En Ik? Zei de gek, wat doe ik dan de hele dag?

Ik besteed meer en meer tijd aan hobbies, ik schilder stenen, ik lees boeken, ik tuinier. Ik wandel door mijn stoffige dorp, doe boodschappen en zit op de veranda in de verkoelende wind en kijk naar de kolibries, de gieren en de haviken.

Ik ga soms uit eten in een restaurantje in het dorp of in de stad, Ik verken de omgeving en rij rond door de bergen. Ik bak, kook, rommel in huis. En ik leef net als mijn kennissen in het buitenland heerlijk relaxt in mijn eigen bubbel. Met maar heel weinig weet van die Chinese rot griep die de Westerse wereld zo in zijn greep houdt.

Want heb je daar wel eens op gelet? De Ontwikkelingslanden maken zich helemaal niet zo druk, dat doen alleen de Ontwikkelde landen. Da’s eigenlijk wel bizar……

 

Jeanette reist over de wereld sinds haar 17de, maar altijd met een huis om naar terug te keren. In 2015, op haar 54ste, liet ze ook dat huis achter. Je zou haar een nomade kunnen noemen want ze zwerft het liefst over de aarde op een motor met alle bezittingen achterop. Zo reisde ze bijvoorbeeld door de Filipijnen en nu dwars door Mexico. Ze is eigenaar van Leaving Holland en Floating Coconut websites. En ze geniet van haar werk als Emigratie Coach waarbij ze anderen helpt hun emigratie droom te verwezenlijken.