Alleen zijn, ik vind het heerlijk!

In Mexico hoef ik niet thuis te blijven, ik mag nog gewoon de straat op. Dat is fijn, want ik kan elke dag een frisse neus halen. Ook zijn de winkels niet geplunderd. Dus ik hoef me geen zorgen te maken over boodschappen doen. En de mensen blijven netjes op afstand van elkaar, zelfs in de restaurants zijn minder tafeltjes en iedereen krijgt handgel om zijn handen schoon te maken.

Er is dus nog een sociaal leven. En dat is goed. Want in een land waar mensen zo arm zijn dat ze van dag tot dag leven qua geld, is het lastig als er opeens een uitgaansverbod komt. Dan kan de broodjesverkoper niet mer door de straten fietsen en er wordt geen water meer bezorgd, en de “lege-blikjes-zoekers” zijn hun inkomsten kwijt. En het kleine winkeltje op de hoek gaat failliet.

Er zijn al heel veel mensen hun baan kwijt, voorgoed of tijdelijk. Hotel bezetting is met 76% gedaald de afgelopen week en heel veel bouwprojecten zijn ook stil gelegd. De inpakkers in de winkels, allemaal senioren, mogen niet meer werken uit bescherming.

De overheid biedt voedsel bonnen aan voor de gedupeerden en ambtenaren en congresleden staan een deel van hun inkomsten af om een pot te spekken met geld voor gezinnen ie in nood verkeren.

Het is heel stil op straat in Playa del Carmen, opvallend stil

Ik vind dat prima. die stilte. Ik zou willen dat de hoestende Argentijn en het gebouw en de Britse backpack-meisjes die elke avond zitten te keten op het dak ook weg gingen. Dan is het echt stil in het gebouw. De andere huurders zijn net als ik, kluizenaars, we brommen wat van “goedemorgen” als we elkaar tegenkomen maar we zijn niet luidruchtig, we genieten van de stilte en van ons privé leven.

Ik lees op Twitter dat mensen klagen over alleen thuiswerken. Die missen collega’s en de kantoortuin. Ik heb daar geen voorstelling bij. Ik was al nooit zo’n teamspeler, hoewel ik best projecten en projectteams heb aangestuurd, werkte ik graag solo.

En ook nu, ik werk al ruim 5 jaar met mijn laptop op schoot, over in de wereld, Eerst in Nederland, voor mijn oefen rondje digitale nomade zijn. En toen in de Filipijnen en daarna in Italië en nu Mexico. Ik werk op mijn hotelkamer, in koffiehuizen, hotel lobbies een in de bus, op het vliegveld, ook de boot en in mijn huis. Ik werk solo. Ik praat zelden met iemand en heb vaak een koptelefoon op. Soms zelfs zonder muziek.

Ik hou van de stilte. De momenten dat ik niet werk ben ik op het strand, wandelen, of loop ik dwalend door de stad op zoek naar muurschilderingen en kleine cafeetjes waar ik wat kan drinken. En ik ga vaak alleen op pad.

Heerlijk, die rust. En nu al die massa’s toeristen weg zijn en de grote feesten en zuippartijen gecanceld, geniet volop!! Playa del Carmen is opeens weer een gezellig dorp. Ik vind het wel erg voor al die honderden winkeltjes die je ziet inkakken en soms zelfs hun deuren ziet sluiten. Maar ik geniet van de rust die zij zo verafschuwen.

Als je nu op de avonden uit eten gaat op 5th is het gezellig, stil, geen bonkende muziek, wel straatmuziek en mariachi, maar geen microfoons en soundblasters. Omdat er minder tafels in restaurants staan is het intiemer. Ik hou daar van.

Ik hou van mensen en ben best een sociaal dier, maar ik heb ook stilte momenten nodig waarbij ik niemand zie

Ik kan weken zonder menselijk contact. dat doet em goed, dan word ik energiek en creatief en bruis ik van de ideeën. Als ik teveel input heb en teveel prikkels ga ik langzaam dood in mijn hart en hoofd. De chaos die dan ontstaat drukt elke vorm van creativiteit weg en dat kost heel veel energie.

Dat zijn de weken dat het gezoem van de koelkast me nog de gordijnen in kan jagen. En ik gebruik dan vaak oordopjes, om blaffende honden, ketende backpacker-meisjes en zoemende aircons, buiten te sluiten.

De stilte en ik, en de stilte en ik en de zee, dat zijn goede combinaties, dan blijf ik dicht bij mijzelf, in balans en ben ik op mijn best.

Reizen als HSP’er is soms best lastig

Al jaren weet ik dat ik Hoog sensitief ben, en als reiziger is dat soms bet lastig. Toch geloof ik dat ook mensen met HSP hun grenzen kunnen verleggen. Ik heb dat zeker gedaan. Daar waar ik vroeger veel sneller over-gestimuleerd raakte kan ik nu veel beter met al die input omgaan en leer ik me beter afsluiten voor de ‘ruis’. Toch heb ik vannacht lekker oordopjes ingedaan, om de hoestende Argentijn buiten te sluiten, en de koelkast die de hele dag bromt, en de airco, en ….nu ja alles, behalve mijn eigen hartslag.