Daten in een tijd van COVID19 en in Mexico

Sinds Facebook in Mexico het datingdeel van zijn app heeft uitgerold date ik via Facebook. Het is een beetje vergelijkbaar met Tinder, je swiped links of rechts en je wacht af. Heb je een match kun je chatten, en je bent zo goed als onvindbaar op Facebook door gebrek aan informatie in de dating app.

Die ontbrekende informatie is wel een dingetje

Hoeveel getrouwde mannen er wel niet proberen een scharrel te versieren via facebook dating. Omdat zij vinden dat ze single zijn. Maar dat niet zijn. Ja, schatje, in Cancun ben ik single. O, en in de stad waar je oorspronkelijk woont? Dat maakt niet uit, in Cancun ben ik single. Yeah! Right!

Of mannen die uit zijn op geld en goederen: als ik met je naar bed ga, koop je dan een nieuwe iPhone voor me?? Ehm….waarom? Ben jij zo goed in bed dan met je XX jaar? Dit zijn vooral de hele jonge jongens. Zij houden van ‘rijpe vrouwen’ zeggen ze dan, want die zijn rijk en willen geen vaste relatie. O, maar dat wil ik wel. Claro nena, alles is bespreekbaar, als ik maar cadeautjes schuif.

En aangezien er ook geen foto screening is kan ik daten met Superman, de Paus, Jezus aan het kruis of Maria omringt door bloemen, of met een naaktmodel, motorfietsen, en zelfs huisdieren, kleinkinderen en vooral heel veel versies van Richard Gere. Die is erg populair onder mannen hier.

Ik heb wel behoefte aan wat meer informatie voor mijn Facebook speurwerk, zodat ik het kaf van het koren kan scheiden voordat ik in een gesprek verzeild raak. Omdat mijn Spaans niet super is en de app het niet toestaat dat je tekst knipt en plakt, is het lastig om Google translate te gebruiken. En ik heb geen zin tijd te verspillen aan getrouwde mannen of halfnaakt poserende jongemannen (nee, niet de bovenkant)

Er zitten best heel leuke mannen bij, als je de foto’s mag geloven

Ze lijken allemaal jong, en ze zijn op een paar na allemaal kleiner dan 1.65 cm. En ik met mijn 1.68 wil een man die even groot of groter is. Dat is voor mij een dingetje. Daarbij, ik wil een man daten die zijn echte foto plaatst en niet 1 van 4 jaar terug omdat hij daar nog een redelijk goddelijk lijf had en nu een door Dos Equis gesponsord overgewicht meetorst.

Ze komen soms van ver, en dan ben ik zo royaal om te zeggen: jij de reiskosten, ik de koffie. Op 1 na vonden ze dat allemaal best

En dan zit ik daar te wachten op een terras van een druk bezocht etablissement, en dan hoor ik nog voor we halverwege zijn over plannen een kapsalon te beginnen in Playa en daar is geld en huisvesting voor nodig: vragende blik…..goh man, hoe heette je ook alweer?

Of, als ik toch thuiswerk kan ik wel op de twee buitenechtelijke kinderen passen die niet bij hun moeder wonen maar bij hun vader.

Of ik krijg zo’n octopus tegenover me die 12 paar handen lijkt te hebben en helemaal over me heen zit.

Soms heb ik echt de behoefte via de achterdeur te ontsnappen. Gelukkig voor mij willen de meeste mannen niet op die manier afspreken, die willen WhatsAppen en dan is het na drie regels al van : waar woon je, ik wil je leren kennen. En dan bedoelen ze “leren kennen” in de Bijbelse zin van het woord: weten hoe ik er naakt uitzie en hoe ik in bed ben.

Zelfs tijdens de lockdown vanwege COVID-19 wilden ze afspreken.

Neem De Duiker, die had het lef om te zeggen: dan stap je op de bus naar mij (reisverbod) en dan gaan we hier op de boot lekker zonnen. Sure joh…..en dan moet ik van mijn relatief gezonde stad naar jouw zwaar besmette stad reizen, tegen alle verboden in, en met alle risico’s van dien, want zoveel geef je om me?
En dan moet ik geloven dat we gaan zonnen?? Ik heb zo’n vermoeden dat ik erg in de schaduw kom te liggen.

Hij vond dat ik niet zo cranky moest doen, en gewoon komen. Bend the rules a little my darling, waren zijn exacte woorden.

Ik merk dat ik voorzichtig durf te genieten van zijn aandacht

Wakker worden met een “Buenos dias bonita”-berichtje. Met de vraag of ik goed wakker geworden ben, ik vind het heerlijk!

Er is iemand die blijft hangen in mijn WhatsApp, omdat hij alles goed doet. Iemand die aftelt tot zijn eerste vrije dag nadat de lockdown opgeheven is.
Want dan wil hij koffie drinken en door de stad wandelen en muurschilderingen bekijken en cafeetjes zoeken. En raar maar waar, ik geloof hem.
Voorzichtig, heel breekbaar, maar ik geloof hem.

Hij lijkt namelijk open, transparant, doet wat hij beloofd en is super complimenteus zonder de realiteit uit het oog te verliezen. Hij is 10 jaar jonger, maar hij ‘voelt goed’ in de chat. En geloof me, ik heb hem getest en geprobeerd af te schrikken, maar hij blijft chatten.

En chatten doen we, hele dagen als zijn werk het toelaat. En videobellen, dat ook. Vanmorgen had ik mijn eerste virtuele date met hem.
En hij neemt het initiatief. Dat vind ik leuk. En wat ik nog leuker vind: hij is verfrissend anders!

Onder al dat craquelé van mijn zo vaak gebroken hart roert zich een herinnering

Ik vind daten tijdens COVID-19 leuk. Ik vind het leuk omdat ik nog een beetje van de oude stempel ben, en al dat haastige Tinder-gedoe niks vind. Ik vind het leuk om eerst te praten met iemand, vragen te stellen, en antwoorden te geven.
Om muziek te delen en over verwachtingen te praten. En over dagelijkse dingen. Om bezorgdheid in een stem te horen als ik zeg dat ik slecht geslapen heb. en om te zien in zijn ogen dat hij het fijn vindt dat ik bezorgd om hem ben als hij in een volle bus naar zijn werk zit.
En dan lul ik wat tegen dat mondkapje aan, via mijn beeldscherm om zijn gedachten te verzetten. En hij vindt het geweldig.

En ik geniet voorzichtig dan dit alles. Ergens diep in mijn zo vaak gelijmde hart, onder alle scherven en craquelé, roert een herinnering die zegt dat daten zo hoort te zijn. Dat je straalt, dat je je gelukkig voelt en dat je uitkijkt naar iemands berichtjes.

Ben jij dankbaar voor de gratis informatie?

Toon hier je dankbaarheid voor de informatie die ik gratis op mijn website publiceer zodat jij dit kunt lezen.

Je kunt betalen met creditcard, paypal of via bankoverschrijving.