Naar het buitenland vluchten voor schulden
Je leven kan zo makkelijk omslaan en van zalige zekerheden veranderen in een nachtmerrie van onzekerheden en oplopende schulden. Door een scheiding, een faillissement of ontslag, of misschien een verslaving. Voor je het weet heb je te maken met betalingsachterstanden en lijk je steeds verder weg te zakken in de problemen.
In Nederland heeft ruim 32% van de huishoudens maandelijkse betalingsachterstanden en 1 op de 7 Nederlanders schaamt zich diep voor zijn of haar financiële situatie. Dat is best zorgwekkend. Ooit was ik 1 van die 7 mensen. En schaamde ik me diep voor wat me overkomen was. (*bron NIBUD)
Ik was 50 toen mijn wereld instortte, mijn werkgever ging failliet, er was een mager sociaal plan. Ik had net een huis gekocht om dichter bij mijn werk te kunnen wonen en voorzag als alleenverdiener grote problemen met het terugbetalen van mijn hypotheek. Ooit nam ik de beslissing om maar 32 uur per week te werken, en dat was prima te doen, ik kon zelfs een beetje sparen, maar als je in de WW raakt en moet rondkomen van 70% van dat 32-urige salaris, is het opeens niet meer te doen en kom je in de problemen.
Ik probeerde wat ik kon om de aandacht van mijn hypotheekverstrekker te vangen over mijn naderend onheil. Maar elke keer ving ik bot. Het was een beetje een “kastje-muur”-verhaal. Komt wel goed, het is nog niet zo ver, zoek een baan, enz. enz. aan alle kanten werd er gesust en niet kordaat doorgepakt.
Wanhopig zette ik in een bizarre inzakkende huizenmarkt mijn huis te koop, om te beseffen dat de verkoopwaarde nooit de hypotheek zou dekken. Ik sloot me af van de wereld, van mijn vrienden en probeerde zoveel mogelijk “net te doen alsof er niks aan de hand was” terwijl ik nachts wakker lag van de zorgen. (Lees ook: Hoe ik succesvol vluchtte voor mijn schulden)
Hoe vaak ik toen niet heb gedacht: kon ik maar verdwijnen?
Mijn situatie was helemaal niet zo ernstig. Voor mij wel, maar in vergelijk met sommige mensen die mij benaderen over hun schulden absoluut niet. Ik had een Nationale Hypotheekgarantie en ik voldeed aan de voorwaarden van kwijtschelding. En hoewel de krant toentertijd dagelijks rapporteerde dat ze niet meer zomaar alles kwijtscholden, leek niemand zich echt zorgen te maken over mijn voorwaarden en restschuld. Maar ik, ik twijfelde des te meer, omdat niets meer zeker leek.
Ik bleef berekeningen maken maar de cijfers logen er niet om, alle kosten die er bij kwamen kijken, de makelaarskosten, de verhuizing, de restschuld, mijn rare hypotheekconstructie wat nu een woekerpolis genoemd wordt, alles liep makkelijk in de 10.000-den…….nu ja, ik lag er dus wakker van.
En de verhuizing? Ik had geen uitzicht op een huis, de ellenlange wachttijden en de afschaffing van de speciale urgentie voor woningtoewijzing maakte dat ik wellicht op straat kwam te staan. Particulier huren was geen optie, zonder inkomsten zou niemand me een huurcontract geven. IK voelde me eenzaam, verloren, verraden ook, want ik betaalde al jaren sociale premies en nu leek het alsof alle loketten gesloten waren, zeker toen ik hoorde dat ik na de WW geen recht had op bijstand.
Ik voelde me buitengesloten, afgewezen, uitgekotst en in een hoek gedreven
Ik probeerde in het nu te leven en niet aan de dag te denken dat ik echt geen hypotheek meer kon betalen en de dreigbrieven en aanmaningen zouden komen. Ik betaalde alle rekeningen elke maand op tijd, soms had ik amper geld om te eten, doordat mijn zoon nog thuiswonende kon ik van wat hij mij betaalde eten kopen en het gat wat elke maand financieel ontstond een beetje aanvullen.
Ik heb niet zoals zoveel Nederlanders rekeningen laten liggen en schulden laten oplopen. Ik heb ook altijd geprobeerd om de problemen voor te blijven. Maar zonder gehoor te vinden bij de bank of hypotheekverstrekker of gemeente.
Ik zou toch dakloos worden, dus gaan zwerven leek de beste optie
En meer dan ooit dacht ik aan weglopen, gaan zwerven, als ik dan toch dakloos moest worden dan maar echt verdwijnen. Dat voelde toen midden in al die zorgen het meest veilige, logische en beheersbare. Hoewel ik er gruwelijk tegenop zag, maar vanuit mijn werk wist ik hoe moeilijk de dak- en thuislozenopvang zou zijn, als ik al toegelaten zou worden voor een plek.
Ik wilde de confrontatie die zou ontstaan tussen mij en mijn schuldeisers ontlopen, de publieke schaamte van een gedwongen verkoop en huisuitzetting, dat wilde ik niet meemaken.
Ik wilde gewoon de deur achter me dichttrekken. Dit tijdperk in mijn leven vergeten. En negeren, want het beheerste mijn leven al ruim een jaar. Weglopen leek de beste oplossing.
En daar ging ik, op 54 jarige leeftijd. Ik vertrok zonder een spoor achter te laten. Dacht ik.
In het handboek “Vluchten voor schulden, zo doe je dat” vertel ik jou hoe je kunt vluchten voor schuldeisers, hoe je verdwijnt van het internet, een nieuwe identiteit opbouwt en hoe wat de gevolgen (kunnen) zijn als je wegloopt uit Nederland.
Al je vragen over vluchten voor schulden worden in dit boek beantwoord. Het staat boordevol praktijkverhalen en heeft een handige lijst met websites.
In Nederland komt er pas hulp bij betalingsachterstand en dat is feitelijk te laat
Het probleem is dat in Nederland de hulpverlening voor financiële problemen past start als er al achterstanden zijn en schulden oplopen, en dan is het proces zo traag, dat het feitelijk te laat is. Het kan voorkomen worden als voordat betalingsachterstanden ontstaan, naar oplossingen gezocht wordt. Dat was de uitspraak van de rechter in mijn geval, dat de bank dit had kunnen voorkomen als ze tijd hadden gemaakt voor mij toen ik om hulp vroeg.
Heel veel stress en schaamte kan voorkomen worden als je weet dat je hulp kunt krijgen als je problemen ziet aankomen. Als de bank mij geholpen zou hebben om het huis te verkopen, als het UWV mij gehoord zou hebben over mijn zorgen, had ik voor ik mijn hypotheek niet meer kon betalen al het proces kunnen opstarten van de Nationale Hypotheekgarantie en een afbetalingsregeling voor de restschuld als dat nodig was, en zeker huisvesting kunnen regelen. Je werkt in Nederland vanuit een achterstand, en dat is zo jammer. Dat geeft zoveel extra ballast als het water je al aan de lippen staat.
Op een dag werd ik wakker met een plan
Net als jij googelde ik me suf, zoekend naar voorbeelden van mensen die het gelukt was schulden te ontduiken. Ik leerde. Maar toen bestond deze website nog niet en ik moest alles zelf uitvinden. Over grenzen, afspraken, paspoortaantekeningen, schuldeisers, deurwaarders en internationaal recht. Over het wat en het hoe.
En al die brokjes informatie vormden op een dag in mijn hoofd tot een plan. Een combinatie van weglopen en oplossen. Niet weggaan met de intentie nooit meer te betalen, maar weggaan met de intentie het te kunnen oplossen. In eigen beheer, in eigen tempo. Ooit, als iedereen een beetje geduld kon hebben.
Als ik in een land kon gaan leven waar de kosten voor mijn levensonderhoud heel laag waren, kon ik wellicht met een online inkomen genoeg verdienen om ook in Nederland mijn eventuele schulden af te lossen. Beetje bij beetje.
En dat werd mijn plan, dat plan heb ik uitgewerkt en daarom is mijn leven nu zoals het is. Het was een lange moeizamer emotionele reis over de wereld.
Uiteindelijk liep het plan niet zoals ik verwachtte, maar het kwam goed, ik leef nu schuldenvrij, en ik heb dat online passief inkomen (lees ook: Hoe kun je online geld verdienen?)
Praten over schulden is in een vrij land als Nederland nog altijd taboe
Omdat praten over schulden ongemakkelijk is en eigenlijk nog taboe is, is soms het denken aan vluchten de enigste optie die je hebt. Er is weinig aandacht voor projecten over budgettering maar eigenlijk zou je al voordat je echt schulden opbouwt, bij de eerste dreigende betalingsachterstand al hulp moeten kunnen krijgen, via een financial planner van de bank of een welzijnsorganisatie die je op pad helpt. Maar dat is zeldzaam in Nederland. Er komt pas echte actie als het veel te laat is en je rente op rente betaald over achterstanden.
Zo jammer, want voorkomen is altijd makkelijker dat genezen. Het is een oud spreekwoord maar het is wel een correct spreekwoord.
Op deze website staan een aantal artikelen met tips en advies over vluchten voor schulden. Niet omdat ik het wil aanmoedigen, absoluut niet, want het was best een moeilijk beslissing. Maar ik wil bijdragen aan het doorbreken van het taboe. Ik wil laten zien dat jij als mens wel degelijk keuzes hebt. Gewoon omdat schulden soms onredelijk zijn en je overkomen zijn, en in Nederland worden alle mensen met schulden over 1 kam geschoren. Of je je ze nu bewust hebt opgebouwd door slecht financieel management of omdat gewoon alles tegenzat in je leven waardoor dit ontstond.
En ook dat vind ik fout.
Omdat ik als ervaringsdeskundige weet hoe lastig het is en hoe eenzaam je je voelt in deze wereld waarin iedereen op sociale media maar net doet alsof het leven geweldig is en iedereen in rijkdom en luxe probleemloos door het leven danst. Terwijl jij je afvraagt of je volgende maand nog wel internet hebt omdat je al drie maanden niet betaald hebt.
Wil jij het proberen?
In de Emigratie Winkel vind je verschillende boeken over verdwijnen uit het systeem in deze digitale wereld, over weglopen voor schulden en een boek met mijn persoonlijk verhaal. Er is voor elke beurs wel een handboek of informatie verkrijgbaar.
Wil jij meer lezen over de mogelijkheden om weg te lopen voor je schulden?
Schulden in Nederland, onvindbaar in het buitenland
Lopend verdwijnen voor je schulden
Naar het buitenland vluchten voor schulden
Vluchten voor schulden, waarheen?
Emigreren zonder geld
Vluchten voor schulden, kan dat?
Dit vind je misschien ook leuk
Vluchten voor de werkelijkheid
Niet genoeg geld om te emigreren?
3 reacties
Jeanette
Dank je wel voor je reactie Anny, leuk dat je op mijn website kwam lezen en zo meeleeft met wat ik meegemaakt heb. Gelukkig liep mijn vlucht goed af en kan ik nu inderdaad gelukkig leven zonder donkere wolk die er toen steeds was. Ik zal je wens doorgeven aan mijn zoon.
anny
Ik heb je verhaal eerder gelezen. Je deed wat je kon en nog was het niet genoeg. Je betaalde belastingen waarvan anderen geholpen werden. Maar toen jij problemen kreeg, kwam je nergens voor in aanmerking.
Ik las dat er een (overheids)instantie was die mensen in jouw situatie zou helpen, maar dat je daar ook nul op rekest kreeg. Vorig jaar las ik in het FD dat deze organisatie nu bezig is huizen “groener” te maken, want ze weten anders niet waar ze de centen moeten laten.Citaat: “Het geld klotst tegen de plinten aan”. Ik moest meteen aan jou denken.
Ik wens jou – en ook je zoon – geluk en voorspoed. Ik heb veel respect voor mensen die emigreren, hetzij “klassiek” of als nomade. Het is niet makkelijk om alles en iedereen achter te laten en te vertrekken naar een toekomst vol onzekerheden.
Maurice
Dapper een onderwerp waar een taboe op rust, bespreekbaar te maken door jezelf zo kwetsbaar op te stellen. Fijn dat je een weg hebt gevonden waarin het nuttige met het aangename verenigd kan worden, om weer langzaam uit het dal te klimmen.